Alle tijd of tijd is geld?
Afgelopen zondag was alweer de kortste dag hier in Nieuw-Zeeland. We zijn alweer een tijdje op het Zuidereiland en verblijven nu in Richmond (Nelson). We zijn de afgelopen jaren toch wel verwend in Papamoa met het weer en waren vergeten dat de winter normaal gesproken koud is. Toch valt er weinig te klagen hier bovenin het Zuidereiland. Heldere koude nachten, zonnig en strakblauw overdag.
De kinderen gaan hier in Richmond naar school en vinden het fantastisch. Mijn zoon (13) zei tegen me in de auto: ‘de kinderen zeggen hier tegen je dat ze blij zijn dat je hier op school bent gekomen.’ Mijn dochter (14) wilde graag weer voetballen en ik had een e-mail naar de plaatselijke voetbalclub gestuurd. Ik kreeg bericht terug dat ze geen meisjeselftal hebben, maar ze kon wel meetrainen met de dames. Ze werd welkom geheten door alle meiden/dames en leeftijd deed er niet toe, uiteindelijk zit ze nu in het schoolvoetbalteam met leeftijdsgenootjes, maar ik vind het toch wel erg bijzonder.
Ik vind het fantastisch om te zien dat de grootste oppervlaktes op de scholen gereserveerd zijn voor sport, spel en groen. De eerste uren zijn voor rekenen en taal, maar als de zon feller schijnt dan moet je buiten zijn en dat geldt niet alleen voor kinderen.
Toen we vandaag op het strand waren stopte er ook een busje vol met bejaarden, ze stapten uit en gingen in groepjes of alleen een wandeling maken. Ik dacht bij mezelf, zo moet het toch geregeld zijn op deze planeet. Hier willen we onze betaalde belastingcenten aan besteed zien!
Toch moeten hier meestal beide ouders werken om de hypotheek te betalen, want de huizenprijzen zijn hier ook erg hoog. Er zijn ook veel Kiwi’s die een bus, camper of grote caravan kopen en daar permanent in wonen. Ze verkopen of verhuren hun huis en gebruiken dit geld om te doen wat je normaal pas doet als je met pensioen gaat.
Ik las gisteren dat 1 op de 4 Nederlanders niet op vakantie gaat. Ik snap het niet meer, je kan ook gewoon in een bus, camper, caravan of chalet gaan wonen. Dan heb je het hele jaar vakantie en houdt je genoeg geld over om een maand een paleis te huren op een subtropisch-eiland. Wat ik wil zeggen is dat je zelf moet weten waar je je netto salaris aan besteed.
Het meeste gaat tegenwoordig naar de banken, de woningbouwcorporaties (of hier in Nieuw-Zeeland naar landlords), naar verzekeraars, supermarkten, olieconcerns en energieleveranciers. Hier kiezen we zelf voor en dit is niet verplicht, het is wel verplicht om belastingrente betalen (38% volgens Baudet). Dit is inclusief de rentelast van €24.000 per Nederlander (€6,0 mld per jaar), aan welke (private central bank) wordt deze rente betaald?
Ik denk (zeg weet) dat het een goed idee is om nu een keer het roer om te gooien en te leren van het verleden. Ik ga het in ieder geval mijn kinderen vertellen hoe ze het denken voor elkaar te krijgen om zoveel mogelijk tijd vrij te maken voor zichzelf. Gaan we door met de (financiële) piramides bouwen of is het nu in een keer klaar?
De geschiedenis herhaalt zich elke keer totdat wij zeggen: ‘stop de ratrace, het is nu onze tijd.’
‘Neem u matras op en wandel’, tegenwoordig zeggen we: ‘gooi u matras achterin de bus en maak een rondje door Nieuw-Zeeland.’
Over Gerben
Voor ons is Nieuw-Zeeland het land waar we heen zijn geëmigreerd, puur op intuïtie! Sommige mensen verklaarden ons voor gek, omdat we hier nog nooit waren geweest. Het is natuurlijk niet makkelijk om voor langere tijd in Nieuw-Zeeland te verblijven, want je hebt een visum nodig.
Gelukkig heb ik een technische opleiding en werkervaring die ik hier ook kan gebruiken. Ik moest een job-offer hebben om in aanmerking voor een visum te komen. Ik ben gewoon in de zomervakantie (2016) gegaan, zodat ik mijn baan niet op hoefde te zeggen. Gelukkig wist mijn werkgever wel van onze plannen af en hebben mij ook geholpen met een werkgeversverklaring. Met een Nieuw-Zeelandse werkgever heb ik in Nederland al een skype-gesprek gehad en we hadden daar allebei een goed gevoel bij. Dit gevoel werd in ons persoonlijk gesprek bevestigd en ik heb gelijk een vast contract gekregen, waardoor wij een werkvisum voor drie jaar hebben gekregen. Als ik hier een jaar werk dan komen we in aanmerking voor een permanent visum. Mijn vrouw en kinderen liften mee op mijn visum en hebben een eigen visum voor de zelfde periode.
In september 2016 zijn we met de hele familie naar Papamoa Beach vertrokken. De lente moest toen nog beginnen en inmiddels is het hier hartje zomer. We hebben nu eindelijk het gevoel dat het jaar lekker lang heeft geduurd en genieten dagelijks van de zon, zee, strand en de mooie natuur.
