De zomer/winter staat voor de deur
Bijna mei alweer! Tijd gaat snel. De lente is begonnen. Lammetjes in de wei. Langzamerhand wordt het steeds een beetje warmer; elke dag weer wat langer licht. Steeds meer dagen om lekker naar buiten te gaan en genieten van de zon op een terrasje.
Nederlanders pakken elke kans om buiten te zitten, zelfs als het eigenlijk nog te koud is. In mijn hoofd is het ook lente. Dit is niet meer dan logisch want de afgelopen 24 jaar, was het rond deze tijd van het jaar ook lente. Maar dit jaar is dit anders.
Ik heb net een heerlijke zomer achter de rug. Toen jullie met kerst van een kerstdiner genoten en droomden van een witte kerst (jammer genoeg kwam er geen sneeuw, maar het was wel koud heb ik gehoord) was ons kerstmenu een hangi (zie vorige blog). We aten buiten en het was volop zomer.
Met oud en nieuw heb ik zelfs gekampeerd en heb ik de hele middag op oudejaarsdag op het strand gelegen. De Nieuwjaarsduik stelde heel wat minder voor dan alle keren dat ik deze duik in Nederland in voorgaande jaren heb genomen.
Ik had totaal geen kerstgevoel en ook had ik niet het gevoel dat er op 1 januari een nieuw jaar begon, doordat de rituelen hier zo anders zijn dan ik gewend ben. Maar ik vond het geweldig om een warme kerst en een lekker warme jaarwisseling mee te maken.
De keerzijde is, dat het hier nu langzamerhand steeds kouder wordt. De temperatuur ligt gemiddeld overdag nog wel op 16 graden Celsius, maar 's avonds koelt het af en aan alles merk ik nu dat de winter voor de deur staat. Over een maand is het hier de kortste dag van het jaar.
In Nieuw-Zeeland is het nog niet zo lang verplicht om huizen dubbel te beglazen en centrale verwarming, dat kennen veel mensen hier niet eens. Er staan veel oude huizen in Nieuw-Zeeland, die maar een enkele laag glas hebben en waar geen centrale verwarming in zit.
Laat ik nou net in een oud huis wonen, met dunne beglazing en zonder centrale verwarming. Gelukkig zijn winters hier niet zo koud als in Nederland. De gemiddelde temperatuur in Wellington in de winter ligt overdag op 11 graden Celsius. Maar als het in je huis ook 11 graden Celsius is, dan is het koud, erg koud!
Dat begin ik nu langzaamaan sommige avonden te merken. Mensen verwarmen hun huizen hier vooral met gaskachels, elektrische kachels en de open haard. Ook dragen ze warme kleding en hebben dubbele dekbedden. Ze houden zich warm met dekens. Ze zetten de verwarming pas aan als het echt TE koud is om hem niet aan te zetten. Het begrip TE koud, is relatief.
Ik was vorig jaar september (het einde van de winter) bij iemand in huis in Nieuw-Zeeland. Het was ontzettend koud en als ik uitademde, dan kwam er waterdamp uit mijn mond. Ik heb dit nog nooit eerder in een huis meegemaakt. Ik kreeg een deken en was aan het klappertanden maar helaas, het brandhout was op.
Ik kan me voorstellen dat mensen die al jaren in Nieuw-Zeeland wonen gewend zijn om zichzelf warm te houden en zichzelf extra warm te kleden in de winter. Ik kan hier moeilijk aan wennen. Ook al komt de temperatuur hier niet vaak onder het vriespunt, als het in huis net zo koud is als buiten, is het niet warm! Huizen die nu worden gebouwd in Nieuw-Zeeland moeten verplicht dubbele beglazing hebben en centrale verwarming.
Mijn verjaardag is in juli en tot nu toe was dit altijd in de zomer, omdat ik altijd in Europa was op dagen dat ik jarig was. Dit jaar valt mijn verjaardag voor het eerst in de winter. Moet dus eerst maar eens zien te zorgen dat ik de winter hier een beetje doorkom!
Over Eva
Eva verhuisde in augustus 2012 met haar vriend, een kiwi, naar zijn thuisland: Nieuw-Zeeland. Zij hebben elkaar in Nederland leren kennen. Het leven in Nederland was goed maar nadat zij ruim drie jaar in Nederland hebben gewoond, besloot ze om met hem naar Nieuw-Zeeland te verhuizen.
Ze beseffen dat een lange afstandrelatie tussen Nieuw-Zeeland en Nederland niet is te doen, dus in de toekomst moet er een beslissing gemaakt worden; Nieuw-Zeeland of Nederland? Die keuze kan alleen gemaakt worden nadat ze in beide landen hebben gewoond.
Vergelijkingen, twijfels, soms wat heimwee maar vooral veel nieuwe indrukken, nieuwe mensen, ervaringen en kansen in dit ontzettende mooie land spelen allemaal een rol in het leven dat Eva opbouwt in Nieuw-Zeeland.
Vanuit de winderige stad Wellington, waar zij woont, schrijft zij over Maori's (haar vriend komt uit een Maori familie), het dagelijkse leven in een ander land, cultuurverschillen, indrukwekkende natuur, de kiwi's en nog veel meer.
