Run!
Hier in Nieuw-Zeeland zijn de mensen gek op sporten. En dan niet zo zeer van het turnen en zo, maar echte outdoor dingen. Wandelen, mountainbiken, rugby, biathlons, netball, atletiek, allemaal sporten die ook op school worden gedaan. Er is in de zomer bijna iedere week in Blenheim wel een sportieve activiteit om te doen met of zonder de ouders/kinderen.
Nu ben ik een jaar terug begonnen met hardlopen. Ik had nog nooit gerend en had al 9 jaar niets aan sport gedaan. Dus in het begin was het niet veel meer dan een minuut rennen (dat was lang!) en daarna anderhalve minuut tegen een lantaarnpaal aanleunen, terwijl ik totaal buiten adem naar wat zuurstof aan het happen was (volgens de mevrouw van de app die ik gebruikte, moest ik in die anderhalve minuut nog blijven wandelen ook… dacht het niet!)
Maar zo zoetjes aan zat er meer rek in. En in december heb ik hier mijn eerst wedstrijd gerend! En toen viel mij iets op: de kiwi’s houden ook van hardlopen. Veel, vaak, in de heuvels, off road (trailrunning) of gewoon langs de snelweg (die is wel iets rustiger dan de A9 kan ik je zeggen).
Terwijl de grootste groep een halve marathon liep, deed ik mee met de 10 km race. Een soort race voor de mensen die het dan net niet zijn, zeg maar… een huisvrouwenrace.
En waar je mee omgaat, word je mee besmet hè? Dus omdat iedereen het hier zo’n beetje doet, doe ik het ook maar (lekker schapengedrag, maar dat past wel in een land met 40 miljoen schapen, nietwaar!).
Dus over een paar weken doe ik mee met de Saint Clairs: een mooie halve marathon tussen de wijngaarden! De druiven zijn geoogst en we lopen in totaal maar een kilometer of 7 op de weg. Verder is het alleen maar wijngaarden, oevers van de rivier en meer wijngaarden. En aan het eind krijgt iedere deelnemer een fles wijn.
Er is meer: je kunt deze wedstrijd ook wandelen. En dan kun je bij de waterpunten genieten van zalm, een glaasje wijn, sauvignon blanc, ijs en meer lekkernijen.
Maar ik vrees, dat als ik me daar aan ga wagen, ik de finish niet ga halen (en dan loop ik een hele fles mis!). Dus dat wordt in meerdere opzichten een race om af te zien. Maar wel een van de mooiste van Nieuw-Zeeland heb ik me laten vertellen!
Hierboven een filmpje van vorig jaar… Ziet er niet verkeerd uit he! Ik kan me niet voorstellen, dat de halve marathon van Egmond net zulke mooie plaatjes oplevert. En hier is het ook de gewoonte, dat je jezelf na zo’n race tegoed kunt doen aan worstjes op de bbq en andere lekkere dingen.
Nog drie weken te gaan!
Over Marja Captijn
Mijn naam is Marja Captijn. Van 2005-2007 hebben we in NZ gewoond vanwege het werk van mijn man.
Het was een standaard verhaal, zoals je in elk boekje tegenkomt: geplande reis van ruim 20 maanden, met twee kinderen en 5 koffers heen, met drie kinderen en zes koffers terug, daarna heimwee, heimwee en heimwee. En dan weer zien te aarden in Nederland. Dat was erg lasting voor ons, zelfs na een jaar of twee.
Maar om dan weer terug te gaan om te ontdekken of het echt zo leuk was in NIeuw-Zeeland? Het heeft ons 5 jaar gekost, maar nu wonen we er dan eindelijk weer! Met onze 4 kinderen inmiddels (!), 2 meiden en 2 jongens, maken we de buurt van Blenheim onveilig.
Omgeven door de wijngaarden, de sounds op 25 minuten afstand en de Wither Hills in mijn achtertuin probeer ik opnieuw mijn draai te vinden. En ik kan je zeggen; aan de omgeving en het weer zal het niet liggen! Neem een kijkje in mijn leven en geniet mee van mijn visie op the kiwi way of Dutch life!
