The Long White Cloud
Vroeger moest ik wel eens overblijven. Op dagen dat niet ik, maar mijn ouders een continurooster hadden, at ik mijn boterhammetjes op school. Wat ik me er vooral van herinner is yogidrink in plasticzakjes om lekkende bekers en het alternatief: schoolmelk in blauwe pakjes met een stripje van Hannibal erop. Ik heb er een ziekelijke voorliefde voor rare zuivel aan over gehouden. In een land waar de ‘coffeelady’ je heel veel melk met een scheutje koffie schenkt, kom ik dus wel aan mijn trekken. Helemaal nu ik een baan in De Stad heb. Tot november werk ik voor Christchurch City Council. Op een A-locatie hoor: het gemeentehuis ligt op steenworp afstand van Hagley Park dat nu prachtig in bloei staat. Elke dag tussen 12 en 1 wandelen of rennen (mijn voorkeur) daar massa’s ambtenaren. Ze zijn herkenbaar aan hun zwart-witte keycords met personeelspas. Of beter: ‘voordeelpas’. Deze Hollandse koopt haar Take Away ‘Spicy/Tumeric/Vanille Chai Latte’ natuurlijk graag met personeelskorting.
Re:start Christchurch past zowel letterlijk als figuurlijk niet meer in de container mal(l) van vlak na de aardbevingen in 2010 en 2011. Dat bleek toen ik drie weken geleden mijn intrek nam in het kantoorgebouw. Mijn bureau op de vierde verdieping (-dat is al één: er is meer hoogbouw) kijkt uit over een centrum vol vegan falafel, poke bowls, ceviche, glazige loempia’s en bean-burgers. Geen zorg, het allemaal heel smakelijk, maar het is een weinig Kiwi ervaring - hoewel stadscultuur is ook cultuur, toch?
De moderne mens in het land van The Long White Cloud, Aotearoa, werkt ook ‘in the Cloud’. En toch: verkeerd gesorteerd huisafval wordt op drie verschillende spreadsheets met elk zes tabbladen geturfd en op floppie opgeslagen. Twee studenten met wie ik samenwerk, allebei Nieuw-Zeelands, vinden het ook merkwaardig maar halen hun beha-loze schouders op en verdwijnen naar de rookruimte.
Toen viel mijn oog op het krijtbord bij de personeelskantine. Menu of Day: Roast & chips. Pie. Hokey Pokey Ice Cream.
Vervolgens gaat mijn blik van mijn boterhamzakjes naar de gele, rode en groene vuilnisbakken, Recycling-General waste-Organics. Lastige keuze.
