Tot in Tonga en weer terug
Ik ben in Tonga. Het koninkrijk Tonga, wel te verstaan. En ik sta nota bene in de achtertuin van de kroonprins. Hij heeft geen metershoog hek of bewaakte poort. Nee, in plaats daarvan rennen er drie al even bloeddorstige als luidruchtige honden mee als we de oprit op rijden. We wachten tot de tante van mijn lief klaar is met werken. Ze is de nanny van de kinderen van de kroonprins en voedt de peuters op tot een keurig prinsje en prinsesje. Ik vergaap me ondertussen aan het uitzicht en de sterren die als glitters in het hemelruim zijn verspreid. Ze wonen aan de kust. Één van de voordelen van het wonen op een eiland; je bent nooit ver van de zee vandaan.
Ik ben niet voor het eerst in Tonga. Toen mijn working holiday visum in Nieuw-Zeeland afliep, en ik niet direct wist of dit het juiste moment voor mij was om te investeren in een ander type visum, ben ik drie maanden in Tonga geweest. Ik wilde meemaken of zo'n paradijselijke bestemming ook zijn charme nog houdt als je er woont en werkt. Bovendien wilde ik ook graag de familie en cultuur van mijn lief, die in Nieuw-Zeeland geboren en getogen is, maar wel Tongaans bloed heeft, van dichtbij meemaken. Daarnaast prijkte sinds kort ook de wens op mijn bucketlist om met walvissen te zwemmen. En laat Tonga daar bij uitstek de bestemming voor zijn.
Ook dat maakt het leven in Nieuw-Zeeland zo bijzonder voor me: dat dit soort Pacifische eilanden, die anders ver buiten bereik liggen, ineens op een steenworp afstand zijn. Met een paar uur vliegen zit je met je billen op een onbewoond eiland.
Voor mij werd dat laatste echt werkelijkheid. Ik viel met mijn neus in de boter. Het bedrijf waar ik vrijwilligerswerk voor deed, organiseerde dagelijks tochten waarbij je met walvissen kon snorkelen. Ik was gids en heb de meest magische momenten mogen beleven met walvissen en hun kalveren, die nieuwsgierig en van wel heel dichtbij contact met je komen zoeken. Alsof dat nog niet genoeg was, werden we na het zwemmen afgezet met een klein bootje bij Makaha'a, een eilandje net voor de kust van Tongatapu, het hoofdeiland. Daar woonde ik met een vriendinnetje. Wij samen met een hond en een kat, verder niks of niemand. In een kwartier liep je het eiland rond. We hadden walvissen voor de deur en zonsondergangen tijdens het avondeten. Van een afstandje zag het eiland eruit als een drijvend bosje palmbomen en een zandstrand. Bijna drie maanden lang ging het alle verbeelding te boven.
Inmiddels weet ik dat dit soort pareltjes gewoon nog te vinden zijn. En niet eens zo schaars. Ze zijn in die uithoek van de wereld, die bijna van elke wereldkaart afgeduwd lijkt te worden. Tussen Amerika en Nieuw-Zeeland is het toch één grote blauwe vlakte?
Ik wist eigenlijk ook nooit zo goed dat er daartussen nóg een wereld schuil ging. Tot ik hier in Nieuw-Zeeland kwam. Hier zijn dat soort tropische bestemmingen, zoals Niue, Vanuatu en Nieuw-Caledonië, de doorsnee keuze. Zoals wij binnen Europa naar Spanje of Portugal reizen. Het kost maar een paar honderd dollar en dan heb je er uitgestorven stranden, helblauwe zeeën en authentieke cultuur en voor terug.
De zee. In het donker zie ik de golven omslaan. Zouden de walvissen ook aan het uitzicht van de kroonprins voorbij trekken? Net als bij mijn vorstelijk uitzicht vanaf mijn eilandje? De tante, op wie we staan te wachten, komt de woning uit. Op haar arm een klein prinsesje. Ze is net een jaar geworden. Door het opengedraaide raam van de auto krijg ik een kusje. Een kusje van een echte prinses. Op een normale doordeweekse avond. Die wang was ik nooit meer. Waar anders dan in Tonga gebeuren je dat soort dingen nog? In Tonga is iedereen immers de koning te rijk.
Over Annedith
Na het afronden van mijn studie kunstgeschiedenis in 2012 trok ik de wereld over en ontmoette op Rarotonga in de Cook Eilanden een Kiwi aan wie ik mijn hart verloor. Sindsdien ben ik altijd met één been in Nieuw-Zeeland blijven staan en heb ik daar door de jaren heen veel tijd doorgebracht. Met een tent en later met een camper beide eilanden over. Eind 2014 vertrok ik met een enkeltje om voorlopig in Nieuw Zeeland te blijven om te zien wat dat land en de liefde voor me in petto heeft.
Op mijn reizen doe ik inspiratie op voor mijn verhalen, die ik illustreer met mijn fotografie en korte filmpjes, een andere passie van me. Mocht je meer van me willen weten of zien, kijk dan gerust eens op mijn website.
