Wat een saai land
‘New Zealand? Why would you wanna go there? It’s boring!’ Zo, dat was duidelijke taal van iemand die ik net een minuut eerder had leren kennen op een huisfeestje in Berlijn. Gelukkig wist ik al dat ik de uitspraak met een korreltje zout kon nemen. Hij was namelijk afkomstig uit Australië en ik weet inmiddels dat Australiërs hun buren graag wat onderuit halen.
Saai blijkbaar, dat Nieuw-Zeeland. En niet alleen volgens deze jongen, ik heb meer mensen in mijn omgeving zich horen afvragen wat Nieuw-Zeeland nou eigenlijk te bieden heeft. Bergen, water, schapen en wat verdwaalde huizen, dat is toch vaak hoe mensen het land zien. Ik in het begin ook, als ik heel eerlijk ben. Toch is er een omslag gekomen en besloot ik een jaar geleden ineens keihard te gaan sparen voor een backpackreis aan de andere kant van de wereld. In het land dat ik toch wel heel interessant ben gaan vinden.
Dit kwam niet in de laatste plaats door één van mijn tijdelijke huisgenoten in Berlijn. Een kiwi, toevallig. Heel aardig, heel gezellig en via hem leerde ik nog wat andere heel aardige en heel gezellige kiwi’s kennen. Stuk voor stuk waren ze vriendelijk, open en vooral heel enthousiast over hun ‘home country’. Ze hadden het regelmatig over de geweldige ‘outdoor activities’ die ze zo misten, zo vaak dat ik besloot me maar eens te verdiepen in wat dat ‘outdoor’ dan precies inhield.
Mijn portemonnee is waarschijnlijk tot op de dag van vandaag nog verdrietig om deze actie. Ik was namelijk direct verkocht. Ik zag foto’s van tropische stranden, besneeuwde bergtoppen, glooiende heuvels, vriendelijke schapen en geweldige sterrenhemelen. En van heetwaterbronnen, groene meren en grotten met gloeiwormen niet te vergeten. Dat Nieuw-Zeeland zag er toch heel wat minder saai uit dan ik had gedacht.
Ik ben niet per se een natuurmens, maar deze landschappen en natuurwonderen moet ik gewoon in het echt gaan zien. Dat er dan ook nog wat leuke, gezellige steden zijn om de natuur wat af te wisselen is helemaal leuk. Dat maakt de cultuurshock tussen Berlijn en Nieuw-Zeeland, in inwonertal niet eens zo gek ver van elkaar, toch wat kleiner.
Saai zou ik Nieuw-Zeeland dus zeker niet meer noemen. Dat zou ook raar zijn, want over twee weken vertrek ik voor onbepaalde tijd naar Down Under op Working Holiday.
Maar ik kan me best voorstellen dat anderen het land wel als saai bestempelen. Ondanks dat er best wat leuke steden te vinden zijn en ik alleen voor Auckland al een flinke waslijst aan mogelijke activiteiten heb gemaakt, zijn het namelijk toch ‘the outdoors’ die Nieuw-Zeeland tot zo’n indrukwekkend land maken. En veel jongeren, zeker die in grote steden, zijn daar niet zo aan gewend. Het lokale park is vaak het enige stukje natuur dat ze dagelijks zien.
Bij mij was dat niet anders, zeker toen ik in Berlijn woonde. Ik ben ook best een stadsmens, ik hou van gezellige drukte, cafeetjes, architectuur en dat het soms een uur duurt om van de ene kant naar de andere kant van de stad te komen.
Stilte trekt mij echter ook enorm. Net als weidse uitzichten, alleen zijn op een plek, geen huizen kunnen zien. Dat zijn dingen die ik hoop in Nieuw-Zeeland te vinden.
Het zijn ook typisch dingen die sommige anderen dus misschien als saai zien. En eerlijk is eerlijk, als je zin hebt om als een gek te feesten en je als een ‘local’ te begeven in steden met miljoenen inwoners, dan is Nieuw-Zeeland ook niet echt het land om naartoe te gaan. Daar tegenover staan echter de fijne bevolking, de kleine, gezellige steden en natuurwonderen die je in een gemiddeld stadspark niet zo snel terug zult vinden.
Ondanks dat ik mijn eerste stappen in het land der kiwi’s nog moet zetten weet ik daarom nu al zeker dat ik me er geen moment zal vervelen. Iets wat die jongen op dat huisfeestje zich duidelijk niet kan voorstellen. Ik heb hem maar niet gevraagd zijn eerdere uitspraak verder toe te lichten. Laat mij maar lekker saai blijven.
Over Marith Schoenmakers
Marith is 26 jaar oud en woonde en werkte de afgelopen twee jaar in Berlijn. Dat is ook de stad waar ze een jaar geleden besloot te gaan sparen voor een backpackreis naar Nieuw-Zeeland, omdat ze toe was aan iets anders.
Eind oktober vliegt ze vanuit Nederland naar Auckland. Tot nu toe staan alleen een driedaagse busreis en vier weken werken op een blueberry farm vast. De rest van haar reis zal ze ter plekke gaan invullen.
Hoe lang ze in Nieuw-Zeeland blijft weet ze nog niet precies. Met haar Working Holiday Visa op zak kan ze een jaar wegblijven, maar haar reis zou ook zomaar korter of langer kunnen duren. Onzeker, maar tegelijkertijd geeft het ook heel veel vrijheid. Iets waar ze juist erg naar uitkijkt. Zeker is wel dat ze niet weggaat voordat ze zowel het Noorder- als het Zuidereiland doorkruist heeft en heel veel foto’s en video’s gemaakt heeft.
Omdat ze als geen ander weet hoe leuk het is om reisverhalen van anderen te lezen, deelt Marith hier graag haar ervaringen. Zo kun je hopelijk inspiratie opdoen voor een eigen reis richting de kiwi’s, of gewoon lekker thuis in de vakantiestemming komen.
