Wat is er nou zo leuk aan het runnen van een hostel? Om eerlijk te zijn; niet het uitsoppen van badkamers en het opmaken van zo'n 3000 bedden per jaar, want daar krijg je pijn van in je rug. Ook het achterstallige onderhoud en schilderwerk was nou niet bepaald iets wat ons over de streep heeft getrokken. Nee, het leuke aan het runnen van een hostel hier in Nieuw-Zeeland is natuurlijk het contact met de gasten.
Gasten van over de hele wereld
Een kleine 5000 hadden we er het afgelopen jaar; reizigers van over de hele wereld. Dat lijkt behoorlijk wat, maar dat is het niet. We hebben maar een klein hostel, per nacht kunnen we zo'n achttien gasten kwijt. Maar een bont gezelschap is het wel en ik moet moeite doen om een nationaliteit te bedenken die we hier nog niet over de vloer gehad hebben.
Okee, IJslanders heb ik hier nog nooit gehad. Die kans is ook niet zo groot; er zijn er nog geen half miljoen en hun eigen land is ook erg mooi, die hoeven dus niet zo ver te reizen. Verder hebben we hier gasten gehad uit Oekraïne, Finland, Estland, Tahiti, Hawaï, Taiwan, Singapore, Maleisië, Brazilië, Argentinië, Mexico, Japan, China en de Verenigde Arabische Emiraten, om maar eens wat exotische landen op te noemen. En dan nog de reizigers uit de wat meer voor de hand liggende landen, die natuurlijk de meerderheid vormen.
Met al die gasten hebben we ook wel eens wat te stellen. Ik mag wel zeggen dat 90% van onze gasten leuk, aardig en vriendelijk is en respect heeft voor andermans huis en spullen. Maar helaas heb je er altijd wel een paar ettertjes tussen zitten die af en toe op je gemoed werken. Echt vervelende incidenten hebben we hier gelukkig nooit gehad, de schade blijft meestal beperkt tot wat geluidsoverlast, een afwas die blijft staan of een paar verdwenen cd-tjes. Niet leuk, maar dat zijn de risico's van het vak.
Rugby-ploeg
Van al die duizenden gasten die we hier jaarlijks krijgen zijn er wel een paar bij die in mijn herinneringen zijn blijven hangen, om diverse goede redenen. De rugby-ploeg uit Christchurch die we het afgelopen weekend binnen hadden hoort daar zeker bij. Twaalf grote, zware mannen waren het, de een nog potiger dan de ander. De bagage die ze naar binnen brachten bestond voornamelijk uit dozen met blikjes bier, ze waren duidelijk van plan een gezellige tijd te hebben.
De aanwezige andere gasten begonnen al bijna wanhopig te kreunen. Maar ga nooit af op het uiterlijk! Deze mannen hebben een prima weekend gehad met zichzelf bewusteloos zuipen, maar niemand anders had er last van. Toen ze vertrokken lieten ze de boel keurig achter, nog geen bierblikje op de grond en ze kwamen allemaal vriendelijk gedag zeggen.
Feestje
Ik heb wel vaker gasten die er een gezellig feestje van maken. En waarom ook niet, ze zijn per slot van rekening op vakantie! En ja, dan gaat er wel eens een glas rode wijn om over het tapijt. Ach, dan heeft de tapijtreinigingsdienst hier in Hanmer ook weer wat te doen, zo houden we de economie gezond.
Wat ik na een gezellig feestje op de slaapkamers ook wel eens tegenkom zijn condooms. Een paar weken geleden vond ik er nog eentje onder het bed. Ook al niet erg, dan weet ik tenminste dat ze veilig vrijen. Ik was trouwens wel blij dat ik het condoom zelf vond en niet de volgende gasten, dat zou namelijk wel een beetje slordig gestaan hebben.
Niet zo snuggere gasten
Behalve gasten die van een feestje houden hebben we ook wel eens gasten die niet zo snugger zijn. Het leukst was een Zwitsers meisje, die naar de hot springs geweest was om lekker te badderen, maar na afloop met een natte handdoek zat. Het regende buiten en de droger kost twee dollar, dus had ze bedacht dat ze de handdoek wel op de kachel in de lounge kon drogen. Iedereen van jullie die thuis een houtkachel heeft weet dat dat niet zo'n goed idee is. Gelukkig kwam ik net op tijd de lounge binnen om een schroeilucht te ruiken en om een binnenbrandje te voorkomen. Ik had het een heel grappig incident gevonden als de betreffende handdoek niet van mij geweest zou zijn, die ze gehuurd had om mee naar de hot springs te gaan…
Vorige week had ik hier een Australische mevrouw, die ook een goede kans maakte op de eerste prijs in de categorie niet-zo-snugger. Ze was bezig om in mijn gastenboek haar gegevens in te vullen, toen ze ineens de kolom in de gaten kreeg waarin gasten invullen hoe ze van onze hostel gehoord hebben. Ze keek nog eens en merkte toen op, Goh, wat veel mensen uit Lonely Planet, dat moet een populaire plaats zijn om te wonen!
Soms gebeuren er ook wel eens wat triestere dingen. Ik had afgelopen zomer een vriendelijk stel uit Israël, die wat waardevolle dingetjes bij zich hadden. In de loop van de ochtend wilden ze een uitstapje gaan maken en ze vroegen aan mij of het wel veilig was om hun dure spullen in de kamer achter te laten. Ik antwoordde dat het hier behoorlijk veilig was, maar dat ik natuurlijk geen garantie kon geven want zoiets als een kluis hebben we niet. Ik vond het eigenlijk een beetje een rare vraag, want alle kamers kunnen op slot en we zitten hier in Hanmer Springs, niet in een grote stad.
De volgende ochtend begreep ik echter waar hun bezorgdheid vandaan kwam. De man had net een verhit telefoongesprek gevoerd in de lounge, toen ik hem tegenkwam en vroeg hoe het met hem ging. Niet zo goed, was het antwoord, hij had zojuist een telefoontje uit Israël gehad omdat er ingebroken was in zijn huis in Tel Aviv en dat het halve huis leeggehaald was.
De locals komen ook
Behalve internationale reizigers krijgen we ook veel Nieuw-Zeelanders in het hostel. Omdat Hanmer Springs op slechts anderhalf uur rijden van Christchurch afligt, krijgen we vooral veel mensen uit die stad. Dat is leuk, want zo hebben we al een leuke vaste-klantenkring opgebouwd. Die bellen dan op woensdag op en zeggen: Hoi Brenda, met Ian, is onze kamer beschikbaar voor vrijdag? Ik snap dan natuurlijk meteen wat ze bedoelen, maar als ik er niet ben en iemand anders neemt de telefoon aan, dan wil dat wel eens voor verwarring zorgen.
De kat
Onze kat Janet is ook dol op een aantal van onze stamgasten en dat is ook omgekeerd zeker het geval. Er zijn twee meiden uit Christchurch die ook elke paar maanden voor een gezellig weekend naar Hanmer komen en als ze mij zien is het eerste wat ze vragen: Hoi Brenda, hoe gaat het met Janet? Vervolgens hoef ik me dan een paar dagen lang niet om de kat te bekommeren, want dat doen zij voor mij. Meestal eindigt het ermee dat ik Janet al uren niet meer gezien heb, omdat ze zeer behaaglijk bij de dames op bed ligt. Dat mag ze eigenlijk niet, ik wil niet dat de kat op de slaapkamers komt, maar ja, vaste gasten hebben natuurlijk een streepje voor!
