Na ons kayak-avontuur in het Abel Tasmanpark was het tijd voor onze volgende missie namelijk de speurtocht naar 'the one ring to rule them all'. In een kleine juwelier hebben wij het filmexemplaar om onze vinger laten glijden; missie geslaagd! 's Avonds keken we Lord of the Rings om bekende plekken te ontdekken wat echter niet lukte. Ook waren we getuigen van een maansverduistering, heel bijzonder.
Onderweg naar Westport stopten we bij de bekende Pancake Rocks. Dat zijn, de naam zegt het al, rotsformaties die op stapels pannenkoeken lijken. Op sommige plekken zitten er gaten in het gesteente (blowholes). Als daar een hoge golf tegenaan slaat spuit er stoom uit de gaten. Indrukwekkend om te zien.
Slechte smaak
Ook deden we de nodige inkopen voor de 'bad taste party' van die avond. Ik kocht een mooie glimmende politiemanboxer voor drie dollar. Het feestje werd een groot succes getuige de slechte smaak van onze kiwi-gang.
De volgende morgen stapten we slecht uitgerust in de bus, op weg naar Franz Josef. Ondertussen probeer ik een situatieschets te geven van het reizen per kiwi-experience: In de bus zit ik voor Gary die ervan houdt om zijn vingers in m'n oren te steken omdat ie vindt dat ik 'lovely earholes' heb. Ook heeft Jono, onze buschauffeur, bedacht dat iedereen die het woord 'mine' zegt, tien pushups moet doen ongeacht de situatie waarin je je bevindt. Dus geen kick back and relax moment voor mij in de bus!
Gletsjertocht
In Franz Josef aangekomen is het tijd voor een potje glibberen en glijden op de snelst bewegende gletsjer ter wereld. IJs is onder geen enkele omstandigheid warm, ook niet op een van de warmste gletsjers ter wereld. Dus toen wij tot onze knietjes in een ijswak zakten omdat de gids van de groep voor ons ervan houdt om niet via het pad te hiken, was het wel even bibberen geblazen. Wat de pret natuurlijk niet mocht drukken en gewapend met een haak, kapten we ons een weg door het helderblauwe ijs.
We wurmden ons door gladde ijstunnels en ploeterden door gesmolten prut. Het uitzicht was, ondanks de regen, verbluffend en het feit dat ik nog nooit op een gletsjer had gestaan maakte deze acht-uur-durende tocht echt onvergetelijk. Ik kan de omgeving niet beschrijven zoals die waard is maar stel je een enorme bevroren rivier voor die zich tussen groen beboste bergen een weg naar beneden baant. Omgeven door watervallen en enorme rotsen en natuurlijk sneeuw, sneeuw, sneeuw. Respect voor de ijshakkers die de hele dag op de gletsjer aan het werk zijn om op moeilijk begaanbare plekken treetjes uit te hakken.
Chocoladefontein en dolfijnen!
Na al dat avontuur, was het tijd voor... nog meer avontuur! Queenstown, the adventure capital of the world, was onze volgende bestemming. We besloten te gaan 'lugen'. Op een soort bobsleetje met een stuur en wieltjes sjees je over een parcours. Met een beetje regen en een paar scherpe bochten, veel kans op slipgevaar en Guy maakte dan ook een beste sliding.
Voor mij was het nu even mooi geweest en ik nam de intercity bus naar de studentenstad van Nieuw-Zeeland, Dunedin, waar ik de chocolade fabriek bezocht. Helaas zoefden we na de rondleiding niet, a la Charlie, met een glazen lift door het dak, maar met de prachtige chocolafontein was ik ook dik tevreden!
Eenmaal terug in Queenstown maakten we op een stralende dag (na tien dagen met regen) een schitterende tocht naar de Fjorden. Milford Sound is de bekendste en de natuur is daar onbeschrijfelijk mooi. We hadden ook nog eens het geluk dat er dolfijnen in de baai waren die met onze boot meezwommen. Een van mijn mooiste ervaringen ooit.
Te Papa
Inmiddels ben ik op het Noordereiland en heb net vijf uur in het Te Papa museum in Wellington doorgebracht. De attractie waar je door de ogen van een schaap naar de wereld kon kijken was toch wel mijn favoriet! Want zonder al die schaapjes zou Nieuw-Zeeland lang niet zo sprookjesachtig zijn!
