Het is half zes in de ochtend en de wekker gaat af. Mijn nieuwbakken echtgenote Maureen en ik hebben allebei wat moeite met opstaan na alle hectiek rondom ons trouwen, de dag ervoor. Gelukkig zijn de koffers al gepakt en verwachten we onze chauffeur (mijn schoonvader Rob) zeker niet vóór de afgesproken tijd van zes uur. Maar om 5:59u. gaat de deurbel. Rob lacht ons uitgeslapen tegemoet en maant ons vriendelijk op te schieten.
Het fileleed valt gelukkig mee en anderhalf uur later staan we op Schiphol. Dag papa (ook ik mag nu papa zeggen)! Ja, we doen voorzichtig en ja, we bellen als we geland zijn. We staan al even te wachten bij de incheckbalie als een douanier Maureen verrast door haar koffer aan een strip search te willen onderwerpen. Bij het reserveren van de tickets heb ik op aanraden van vrienden vermeld dat het om een huwelijksreis ging, maar of dit de leuke attentie is die ons honeymooners zou worden aangeboden…? Maureen gaat vrijuit en uiteindelijk vertrekken we met een halfuurtje vertraging richting Christchurch, Nieuw-Zeeland. Met een stopover in Singapore.
Ah, Singapore! The Garden City, Gateway naar Zuidoost Azië. Met het drukke Chinatown, de exclusieve Orchard Road, ´s werelds grootste Fountain of Wealth, het mondaine Raffles hotel. En natuurlijk mogen we de mega-mall mét koikarpervijver niet missen, net als de Botanical Gardens. We mijmeren dat we een betere start van onze huwelijksreis niet kunnen bedenken.
In het vliegtuig speuren we inmiddels volgens traditie naar de nabijheid van baby´s en ander fysiek ongemak. Helaas spotten we er een op gehoorafstand. Tijdens de taxi & takeoff zorgt de cabinedruk voor wat spanning op de oren alsook op de stembanden van het kleine monstertje op rij twee. Na een half uur stijgen voorziet onze captain ons intercomsgewijs en op uiterst slaapverwekkende toon van onverstaanbare flight information, blijkbaar tot genoegen van het kind, dat uitgeput indut.
De beenruimte en stoelgrootte houden ondanks de vermeende reputatie van Singapore Airways nauwelijks over. Maar de getailleerde en met zorg geselecteerde Singapore Girls in sarong brengen ons in Oosterse sferen (mij althans) én de marsepeinen huwelijkstaart met champagne maken de reis toch nog A Great Way To Fly. Bovendien herbergt de rugleuning van de stoel vóór mij een groter multimedia-aanbod dan wij thuis bezitten dus de twaalf vlieguren verstrijken aangenaam.
Als we merken dat het vliegtuig zich langzaamaan naar een lager gelegen luchtruim begeeft zien we door het raampje de rijke Aziatische stadstaat al liggen, op de meest zuidelijke punt van het Maleisisch schiereiland. We zetten onze horloges gelijk met de lokale tijd als de Airbus zijn banden piepend aan het asfalt brandt.
Binnen de douanepoorten bevindt zich het Airport Transit Hotel waar we zonder paspoortcontrole en bagageclaim kunnen inchecken in een luxe maar dodelijk steriele hotelkamer. Even opfrissen en dan natuurlijk downtown Singapore in, want onze vlucht naar Chirstchurch vertrekt pas over ruim een half etmaal. Door de jetlag zijn we helemaal hyper en springen in de MRT, een soort snelle metro en zoeven in een half uur naar de halte City Hall. Als we uitstappen klampt ons een vochtige 40°C vast, en dat om negen uur ´s ochtends!
We stappen de hop-on-hop-offbus in en een vriendelijke stem vertelt ons door de speaker over de landmarks en bijzonderheden waarlangs we rijden. We komen net wat bij in de airco als de citybus stopt bij de Botanical Gardens, halverwege de 19e eeuw opgericht door Singaporestichter Sir Stamford Raffles en beloven een absolute hotspot te zijn. We wagen de gok, stappen uit en baf! Wederom een klamme klap in ons gezicht.
De tuinen doen aan als een enorm park, met dito inwoners waaronder een letterlijk uit zijn kluit gewassen boom, gigantische orchideeën en majestueuze boomvarens. We struinen er rond (een sneller tempo is in deze hitte ondenkbaar) en laten ons later in de middag door de bus weer oppikken.
In het hotel wacht ons de man met de hamer; we ploffen uitgeteld in bed neer. Het bliksembezoek aan deze schone, steriele sauna was aardig, maar het enige dat echt prikkelt zijn onze ogen. Tja… des te mooier wordt de droom van onze eindbestemming, het land van de lange witte wolk… We sluiten onze ogen en vliegen er alvast heen.
Jasper
