Ondanks dat ik alweer twee maanden tussen de kiwi's leef heb ik een aantal Nederlandse gewoontes toch niet kunnen laten varen. Zo zit er bij elke vers gezet kopje thee een koekje, komen we bij elke afspraak netjes op tijd, zijn er pepernoten per post onderweg en we vonden het dan ook tijd om die oer-Hollandse gewoonte van fietsen ook maar eens toe te passen hier in Nieuw-Zeeland.
Zo stapten we vol goede moed op zondagochtend de trein in met onze net gehuurde fiets. We waren opzoek naar een mountainbike maar het enige wat die ochtend te huren was, was een sportieve stadsfiets met mandje en een helm (Nieuw-Zeeland Law). Fietsend zou die dag de weg gaan naar de Waitakere Ranges en daarna door naar de Westkust van Auckland. Al snel bleek dat we de afstand hier in Nieuw-Zeeland weer eens onderschat hadden.
De weg naar het reservaat toe slingerde steeds hoger de berg op en daar was met onze stadsfietsen niet meer tegenop te trappen. Naar 2 uur kwamen wij doodmoe, zwetend en ingehaald door heel wat racefietsen aan bij het visitorscenter van het reservaat. Het uitzicht bovenop was schitterend, en we besloten dan ook de fiets er maar bij neer te leggen en verder te wandelen, op weg naar de eerst kauri boom voor ons maar helaas geen westkust.
Vanwege het prachtige weer hier in Nieuw-Zeeland - een lekker zonnetje met een strak blauwe lucht - besloten we het volgende weekend er maar eens echt op uit te trekken. 's Ochtends gingen we op weg naar de Bay of Plenty, Tauranga om preciezer te zijn. Een prachtige weg langs bergrotsen, rivieren, mooie groene heuvels en smalle bergrotsen liet zien hoe goed de wereld heeft kunnen oefenen voordat Nieuw-Zeeland gemaakt werd. Het is het jongste land op deze aarde en heeft alles, bergen, rivieren, gletsjers, fjorden, zee, eilanden, stranden, rotsen, vulkanen en een prachtige begroeiing van dit alles. Maar ook werd duidelijk hoe arbeidsintensief en bijna onmogelijk het is om hier een goed wegennet neer te zetten en als Nederlander is dit soms even wennen aangezien we in Nederland zo gemakkelijk van A naar B kunnen komen.
De eerste dag besloten we Mt. Manganui maar eens te verkennen, een prachtige 'berg' direct aan zee. Uiteraard bracht de tocht ons weer meer verassingen dan we aanvankelijk gedacht hadden want op de rotsen in de zon lag een zeehondje heerlijk te zonnen. Zich niet bewust van het feit dat wij aan het genieten waren van zijn bijzijn. Het was een perfecte dag in Nieuw-Zeeland, heerlijk weer, een prachtige natuur, een geweldig mooi uitzicht vanaf de top van Mount Manganui en ook nog een zeehondje gezien!
De volgende dag was het weer helaas wat minder mooi en wij besloten onze strand-dag dan ook maar in te ruilen voor een wandeling door de duinen van Papamoa. Tot onze grote verbazing bracht ook deze dag weer een grote verassing met zich mee. Op het strand van Papamoa was namelijk een 30 jarige orka aangespoeld genaamd Nobby. Met man en macht werd geprobeerd dit prachtige dier tijdens de vloed weer terug het water in te krijgen. Toen Nobby - na voor ons drie uur kijken - eindelijk vrijkwam, hadden duizenden mensen zich om hem heen verzameld. Dit resulteerde dan ook in een groot klapsaldo voor Nobby en al die mensen die zo hard gewerkt hebben om hem vrij te krijgen.
Naast alle mooie natuur leent Nieuw-Zeeland zich ook prima voor extreme sports, omdat bungy jumpen iets minder ons ding is besloten wij te gaan raften. 26 dagen per jaar is de Wairoa River in de buurt van Tauranga open voor watervermaak in de zin van kajakken, raften en kano varen. De anderen dagen van het jaar is de dam bovenaan gesloten en wordt het water gebruikt om stroom op te wekken.
Die ochtend hebben wij met wat zenuwen aan het strand ontbeten om vervolgens opgehaald te worden met een busje. Al snel werden we dan ook voorzien van een fleecevest, wetsuit, regenjas, reddingsvest, schoenen en een helm.
Aangekomen bij de Wairoa River kregen we uitleg over de commando's die de instructeur tijdens het raften kan geven. We kregen te horen hoe we naar de andere kant van de raft moeten springen als de raft tegen een rots dreigt aan te komen, hoe we snel van de kant van de boot de boot in moeten springen als we een waterval afgaan en wat je moet doen als je eruit gevallen bent.
Uiteindelijk waren we er klaar voor… althans we gingen de eerste waterval tegemoet. De tocht was super en op de rustigere stukken konden we genieten van al het moois om ons heen, de hoge rotswanden, de mooie begroeiing en uiteraard de vele watervallen. Het was dan ook erg jammer toen we na ook nog een stuk zwemmen de raft weer uit het water moesten tillen. Het was wederom een Nieuw-Zeelands weekend om niet meer te vergeten!
Megga
