Aan de andere kant van de wereld…
...houdt het woord cuisine vooral BBQ in. Een groot voordeel van dit gebeuren is dat je ineens heel veel mannen in de keuken vindt. Het apparaat zelf, te koop in allerlei soorten en maten maar vooral geliefd met twee zijtafels, een grote kap voor het garen van groenten en de chips, met veel losse tanginstrumenten en met ruimte onder de tafel voor de gasfles (bijna niemand gebruikt hier kolen) is het domein van de man.
Dat zal nog wel iets met onze voortijd in de grot te maken hebben. Gelukkig hoeven de mannen tegenwoordig niet meer zelf te jagen op het vlees, dat kan namelijk hier ook gewoon in de supermarkt of bij de Hollandse slager Verkerk worden ingekocht. Dat moet dan van goede kwaliteit zijn en ook daar gaat de Kiwi-man over. De vrouw maakt de veggies, meestal zoete doperwten of salade en schilt de aardappelen. Het schoonmaken van de BBQ is ook het werk van de man, dus dat is dan weer wel eerlijk verdeeld. En good old Heinz maakt hier aan de andere kant van de wereld een fortuin. Echt over alles gaat hier tomatensaus. Bij het ontbijt, bij de sandwich tussen de middag en 's avonds over het vlees.
In Nederland laat het weer dit niet altijd en kent een BBQ een lange planning. Bovendien ben je voor de maaltijd al dronken want het duurt zo lang voordat die kolen echt heet zijn. In Nieuw-Zeeland is de BBQ niet heel speciaal; het is eerder een zeer normale gewoonte. Het weer is de hele zomer goed genoeg om buiten te eten en dus is de BBQ hier meer een verlengd fornuis, we eten buiten dus we koken ook buiten. En echt, ik ken hier gezinnen, die het liefst iedere dag aardappelen, doperwten en lamsvlees van de 'barbie' eten.
Als dessert hebben we hier de Hokey Pokey Ice Cream (nu ook mijn favoriet). Dit is vanille ijs met keiharde karamel bolletjes van binnen. En als we duur willen doen eten we de Pavlova. Pavlova is een oeroud recept waar nog steeds in deze moderne tijden over gevochten wordt of het nu typisch Aussie is of toch voor het eerst in Nieuw Zeeland werd gemaakt. Laatste nieuws hierover:
Professor Helen Leach van de Otago Universiteit heeft na een drie jaar lange studie een recept uit 1929 ontdekt, gepubliceerd onder een schuilnaam in een Nieuw Zeelandse lokale krant. En in 1933 verscheen het recept in een kookboek van de plattelandsvrouwen in Rangiora. Deze data zijn belangrijk want Australië claimt het ontstaan van deze meringue als de hunne met een cake gebakken in Perth's Esplanade Hotel in 1935.
Aha! We zijn dus eerder en dus kunnen we gerust stellen dat de Pavlova Nieuw Zeelands is.
Het originele recept:
2 whites of eggs, 1 tsp corn flour and 1 cup sugar. Beat egg whites very stiff, add sugar and corn flour; beat again. Pour into sandwich tin and bake in a very slow oven for one hour. When cold, put whipped cream, pineapple, and chopped walnuts on top.
Deze cake heet zo, naar de beroemde Russische ballerina Anna Pavlova die in 1926 op tournee was door Australië en Nieuw Zeeland.
De supermarkt hier is een zegen voor de mens die van koken houdt want de schappen staan vol met kruiden, specerijen en alles om je eigen cakes (met icing!) and scones te maken. En voor de rest is het vooral veel en groots. Food is belangrijk, maar nog belangrijker lijkt de eis dat we willen kiezen. De keuze voor een muesli bar is hier een dagtaak, de ruimte voor een heel brood in mijn supermarkt neemt wel geteld 12 meter in beslag! Blijkbaar is de schapprijs hier niet duur. 28 soorten thee, evenzoveel soorten koffie, chips, chocolat (I am in heaven!) en natuurlijk de diepvries afdeling 16 meter lang met Hash Browns, Tip Top ice cream en ook hier magnetronmaaltijden.
En nog belangrijker dan food is tea and toast in the morning. En thee biedt troost. Hoe vaak zie je niet dat in Coronations Street (hier ook voor het 100ste seizoen op televisie) dat een probleem wordt opgelost boven a nice cup of tea. Ik heb genoeg aan mijn boterhammetje in de ochtend maar de gemiddelde Kiwi is toch zeer Engels is zijn gewoonte van eieren, spek, bloedworst en veel witte bonen in tomatensaus. Als ontbijt! Nee, dank u wel. Op vakantie in Ierland kan ik dat nog wel een week volhouden, maar je komt gegarandeerd 2 kilo aan en je hebt geen trek in lunch. Misschien dat er nog scones en carrotcake bij de koffie rond 2 uur in kunnen maar een echt gezonde levensstijl levert dit niet op.
Ik neem nog lekker ouderwets mijn brood mee naar het werk, bruine boterhammen met vleeswaren of kaas (Hollandse kaasmakers behoren ook tot de vele emigranten hier) en een appel voor rond vier uur in de middag: de fruithap.'s Ochtends rond de coffee break laat ik me nog wel eens verleiden tot een scone met boter en jam of een stukje cake, maar ook dat moet geen gewoonte worden natuurlijk. De meeste van mijn collega's eten ook nog eens warm tussen de middag: pompoensoep of gebraden kip of een toast sandwich (die kun je tegenwoordig ook in Nederland krijgen bij de HEMA). Niemand van mijn collega's eet bruin brood met kaas. Ze weten niet wat ze missen! Wit brood met tonijnsalade is een geliefde sandwich of crackers met kaas of een salade met eieren en tomaten.
Dus wat is dan Kiwi Cuisine? In de meest trendy restaurants hier betekent dat voornamelijk goed vlees of fantastische vis en verse groenten met weinig saus (als het vlees goed is, heb je dat natuurlijk helemaal niet nodig) en vooral heel mooi klaar gemaakt, met een fantastisch glas wijn erbij. De Nieuw Zeelandse witte wijn en Australische rode wijn is onverslaanbaar goed.
Ook de vegetariër (He rärangi kai hua whenua tähau? = Got a vegetarian menu?) komt aan zijn trekken en kan gelukkig uit meer zaken kiezen dan de omelet of kaasquiche. En de koks leven zich uit bij de desserts, fraaie grote borden met zoetigheden. En het mooie is dat cuisine hier niet duur is, voor $28 had ik in mijn favoriete restaurant hier het volgende: een glas rode wijn, risotto met feta, spinazie en pompoen en als dessert een cappuccino met the best chocolate cake ever! En je hoeft hier ook niet je nette jurk aan als het gaat om cuisine. De Kiwi is vrij gemakkelijk (buiten the office dan) qua kleding. Als het schoon, netjes is en het zit lekker moet je het vooral altijd dragen.
Een stad als Christchurch biedt ook een grote keuze qua restaurants: Italiaans, Spaans of Portugees, Vlaams, Frans, en vooral ook veel Aziatische invloeden. Helaas zitten ook hier de Kentucky Fried Chicken, de Amerikaanse burgertenten en gelukkig ook de overheerlijke Subway sandwiches en thank God it's Friday: de fish and chips op de hoek. Een traditie die nog altijd iedere vrijdag door veel Kiwi's in ere wordt gehouden. En niet duur, een portie fish and chips voor 1 persoon in een papieren zak (de oude krant is jaren geleden afgeschaft vanwege de drukinkt die schadelijk is voor de gezondheid) kost $3 bij mij op de hoek. De eigenaar is meestal een Aziaat en de service uitermate vriendelijk, ook als ze je niet begrijpen (nee, geen azijn please) blijven ze lachen, lieve mensen!
Ik heb dus keuze genoeg en hoef niets te missen, mijn supermarkt verkoopt ook gewoon speculaas, appelstroop en ontbijtkoek. Maar toch staande tussen die honderden meters schappen in de supermarkt mis ik soms ineens de zaterdagmarkt met schreeuwende visboeren met vers gerookte makreel, of even verderop de eerste verse aardbeien van het seizoen. Het meest mis ik toch wel de oer-Hollandse andijviestamppot met spekkies. Dus, kan iemand misschien een krop andijvie opsturen, ik heb dat hier namelijk nog niet gevonden.
Te reka a te kai! (Delicious!)
Norma Kloosterman
