Aan de andere kant van de wereld…
…is december het begin van de zomervakantie. Als ik deze column schrijf, is het eind november en zit het hoger onderwijs midden in de examenperiode. Daarna begint de grote vakantie. Totaal anders dan in Nederland dus en nu ik hier meer dan twee jaar woon, zit ik ook in een totaal andere dimensie. Juli en augustus is midwinter hier en ik heb zo naar oktober en november verlangd: het begin van de zomer. In Nederland was ik halverwege november de winter al zat en dan moest het nog beginnen.
Ik heb een hekel aan kerst, ja, sorry, het komt voor. Hoewel ik de sfeer op de lange donkere (koop-)avonden nog wel kan waarderen, heb ik niet zo veel met de twee dagen vrij per jaar om zogenaamd vrede op aarde te vieren. De rest van het jaar schijnen veel mensen daar niet aan te doen, en dus vind ik het altijd een beetje hypocriete tijd. Gelukkig delen ouders, zus en vrienden die visie en deden wij altijd gewone dingen met kerst. Geen poeha en niet teveel gedoe. Maar dan had je oudejaarsavond, nog erger. Het enige dat ik mis, is de oudejaarsconference, maar de rest kan mij gestolen worden. Te cynisch over deze dagen heb ik veel en vaak ondergedoken, lekker weg met kerst.
En dan kwam daarna de lange maand januari: lelijk weer, nieuw jaar waarin iedereen van zichzelf ongelooflijk veel moet, met wensen op je lijstje die en dat weet je dan vaak wel van tevoren onhaalbaar zijn, maar toch moet je vanzelf een poging gaan wagen. Pas in februari komt de rust, dat het toch onhaalbaar is dat het niet erg is gewoon verder te gaan op dezelfde voet en dan maar uit te zien naar de lente. En nu?
Nu heb ik ineens ongelooflijk veel zin in kerst, dit wordt mijn derde kerstmis in Nieuw-Zeeland en ik kan niet wachten. Geheel tegen mijn principes in heb ik nu al zin in de kerstboom optuigen, nog voor Sinterklaas is geweest dus. Omdat het hier het begin van de zomer is. Spontaan krijg ik zin in het huis versieren om de zon te verwelkomen, laat maar komen die snikhete periodes met veel strand, zee en buiten eten.
Het is helaas ook de start van vliegen in de keuken. Op de een of andere manier heb ik bij vijf minuten de schuifpui open meteen vliegen in huis. Het zal de toerist opgevallen zijn dat je in ieder hostel, supermarkt en benzinepomp je vliegenmeppers en spuitbussen ziet in grote hoeveelheden. Dat is een veeg teken. Ooit de tl-buis aan het plafond in de fish and chips shop aan een inspectie onderworpen, die gele stipjes zijn geen spetters van olie maar vliegenpoep. Ik zag op de televisie hier laatst bij een programma een geweldig goede tip om dit te verwijderen: babydoekjes. Maar genoeg over het enige nadeel van de naderende zomer. Insecten is natuurlijk maar een minor problem, hoewel ik ook een hele column zou kunnen wijden aan de beroemde sand fly hier. Maar goed.
Mijn moeder stuurt trouw tijdschriften en voor de grap de HEMA folder. En terwijl ik daarin zie dat Nederland overschakelt op sjaals, wanten en mutsen koop ik nieuwe teenslippers en een nieuwe korte broek met zakken, want handig voor schelpen en stenen die ik oppak op het strand of voor dat schaartje dat ik nodig heb in de tuin. Mijn tomatenplantje groeit al goed en ik moet dat van de week opbinden anders heb ik straks geen vers spul uit de tuin. Ik verheug me nu al weer op al die Italiaanse sauzen voor de pasta die ik straks ga maken.
Mijn citroenboom levert fruit voor de vele verfrissende soda's en desserts en ik krijg dus alweer spontaan trek in witte wijn, olijven, feta en sla. Ik zit in een dilemma want de Sint heeft ook speculaas en pepernoten gebracht. Heerlijke speculaas met warme chocolademelk. Maar voelt niet meer als november. Speculaas hoort bij winter, bij koude dagen en binnen lekker met een boek als het buiten regent en hagelt. Het smaakt me nog wel maar het is anders. Ik ben anders. Eenmaal hier aan de andere kant van de wereld als de seizoenen tegenovergesteld zijn en je 12 uur vooruit loopt, ga je anders denken en voelt de maand december niet meer als het einde, maar als een nieuw begin. Het begin van de zomer. En dat bevalt mij prima!
Het begin van de zomervakantie is ook het startsein voor de vele festivals. Alles in de open lucht want het is toch droog en mooi weer. Dat begint met Christmas in the Park met gratis entertainment op het podium en de intocht van de kerstman op zijn slee. Aan het eind van de avond komt hij over het gras in slee met rendieren (nep hoor, maar goed je moet ook ongeveer 6 jaar oud zijn om nog voorbij het plastic en het kostuum te kijken naar het sprookje natuurlijk). We kijken naar de show vanuit onze meegebrachte campingstoel of picknick kleed. So sixties and seventies mate.
Zo'n vijf maanden lang is er van alles in het park in Christchurch en de omliggende wijken te doen. Vaak allemaal gratis en je neemt je eigen eten en drinken mee, hoewel er steeds meer tentjes komen die van alles verkopen. Zo is er de berenpicknick, neem je teddy mee het park in, buskers festival waarin straatartiesten vanuit de hele wereld hun kunsten in de stad en aan het strand komen vertonen. We hebben het vliegerfestival, het klassieke toneel en orkest tijdens lange zomeravonden in de botanische tuinen, de rommelmarkten, de fietstochten en de informatieve wandelingen. Ieder jaar krijg je een dik gidsje thuis met wat er allemaal te doen is. Te veel eigenlijk. Want gewoon naar het strand of het park met een boekje en een bal voor een spelletje is ook leuk.
Of gewoon op het terras mensen kijken, ook een bezigheid waar ik uren van kan genieten. Maak ik jullie al jaloers? Ik zie jullie zo voor me, de wind en hagel buiten, de televisie met voor het 20ste jaar dezelfde films in de kerstvakantie. We gaan hier naar buiten, we zijn buiten in de tuin op straat aan het strand in het park. We eten buiten, we vieren de verjaardag met een BBQ, de kerstmaaltijd is een lunch buiten terwijl de kinderen spelen met hun nieuwe speelgoed en iedereen een deel van de maaltijd mee brengt staat pa met de buurman boven het vuur van de BBQ.
Mmmm, ik krijg ineens trek in Christmaspudding, die van collega Doug, hij laat de vele vruchten weken in whisky en overgiet ook de gebakken cake nog eens met alcohol. Rust en drank dat is mainly het recept volgens mij, maar overheerlijk dat kan ik je verzekeren.
En dat gaat zo de hele zomer door, hier hoef je de BBQ niet uit te stellen tot dat weekend met mooi weer en geen tentdoek van de Blokker te kopen voor als het gaat regenen. Hier ben je echt de hele zomer buiten. En ik ga daar weer zo van genieten.
Zoals gezegd het wordt mijn derde zomer hier. Ik ga de som opmaken van mijn derde jaar hier 22 duizend kilometer verwijderd van waar ik geboren ben. Ik ga eens lekker genieten van 'hier' zijn, nu ik me niet meer druk hoef te maken over vergunning krijgen, werk vinden, huis vinden en spullen over laten komen, over ander werk vinden, inburgeren en studeren, over nieuwe vrienden vinden en maken, over iedereen in Holland missen en over zal ik blijven of misschien toch weer teruggaan. Ik ga veel plezier beleven aan een kiwi in Christchurch zijn wat de toekomst hier me ook mag brengen, ik weet zeker dat het leuk wordt!
Norma Kloosterman
Volgende maand verschijnt mijn laatste column, ik hoop dat de lezer van mijn woorden genoten heeft en dat iedereen in Nederland ooit een keer van Nieuw-Zeeland in het 'echt' mag genieten. Ik wil graag iedereen bij nieuw-zeeland.nl bedanken voor de ruimte die ik kreeg en voor "doing such a good job in presenting information about this beautiful country."
