De tijd vliegt, ditmaal met een vlinder als mascotte in plaats van het vertrouwde blauw van KLM. Ik begin mijn leven in Nieuw-Zeeland met een baan in de Butterfli Lodge. Leuk!!! Wederom heb ik van mijn hobby mijn werk gemaakt, nog niet zolang geleden betaalde ik om op een plek als deze te mogen verblijven.
Het is een kleine Backpackers met acht kamers. Het persoonlijke contact met gasten is een welkome afwisseling van het bij vlagen massale karakter van werken bij KLM. Het is precies wat ik zocht; een informele, internationale werkomgeving met de mogelijkheid het mensen echt naar de zin te maken.
Doordat we geen dorm (slaapzaal) hebben zoeken de jongere backpackers hun heil gelukkig elders. Wat overblijft zijn mensen die ik met liefde help en wegwijs maak.
Queenstown is de ideale plek om naartoe te reizen, maar ook om te stoppen met globetrotten. Hier komt het reizen naar mij toe! Er gaat geen dag voorbij zonder het uitwisselen van ervaringen en reisavonturen.
Het leuke aan een Backpackers is de ongedwongen sfeer. Bij de ingang hangt een bordje: Watch out, low treshold! Doordat ik jaren in hotels heb doorgebracht kan ik goed begrijpen hoe fijn het voor de gasten is een thuis ver van huis te hebben. Waar het in een hotel vrij ongepast is bij een ander aan te schuiven, is dat hier de normaalste zaak van de wereld. Ik ben gek op deze mini smeltkroes!
Waar anders zie je dagelijks een tafel met gerechten uit alle delen van de wereld? Bij het ontbijt zit een Chinees koppel aan de noodles terwijl een Brit een blik witte bonen in tomatensaus open draait. 's Avonds zie je mensen die elkaar bij het opstaan nog niet kenden de grootste lol hebben en samen barbecueën. One happy family!
Ik vind het heerlijk zo dicht bij de natuur te leven. De herfst was er één uit kinderboeken; lucht en bladeren kregen alle kleuren van de regenboog. En ook regenbogen zelf komen dagelijks voor. Kabouter Spillebeen zou zeker jaloers zijn op de paddenstoelen hier. Voor het eerst in mijn leven heb ik zelfgevangen vis gegeten en op tafel staat een schaal met appels die ik geplukt heb. Moeder aarde is steeds dichtbij.
De vier seizoenen zijn hier vrij extreem, en de winter tovert Queenstown om tot een ski-resort. Het is zo koud dat ik me moeilijk voor kan stellen dat ik hier ooit in zomerkleren liep. Die gekke kiwi's schijnen nergens last van te hebben. Waar ik af en toe alles uit de kast haal om warm te blijven, lopen zij gerust in T-shirt, korte broek en flipflops!
Ineens ben ik ook 62 viervoetige vrienden rijker! Sinds kort ben ik ook horse trekking guide bij de grootste stalhouderij in Glenorchy, zo'n veertig minuten hier vandaan. We rijden in een gebied dat Paradise heet en ik kan je zeggen; dat is het ook. Het voelt alsof ik in mijn dromen leef! Naar de hemel zonder te sterven. Bronno, mijn oude pony is er ook... in tienvoud!
De eerste dagen waren vrij heftig, het is hard werken en natuurlijk lastig als je nog niet weet hoe alles werkt. Ik had ook al tien jaar weinig gereden (spierpijn!). Maar inmiddels heb ik mijn draai gevonden zodat ik er ook echt enorm van kan genieten.
Met als gevolg dat ik mezelf regelmatig hard knijp terwijl ik op een paardenrug door een overweldigend mooi landschap rij. Droom ik? Onderweg zien we Lord of the Rings locaties en veel vogels, zoals Paradise Ducks. Monogame eenden, waarbij het mannetje als het vrouwtje sterft zó lang niet eet, dat ook hij het loodje legt. Het vrouwtje op haar beurt, rouwt een gepaste periode, waarna ze haar buikje weer lekker rond eet en op zoek gaat naar een nieuwe partner. Slimme vogels!
Mijn tweede baantje past zo mogelijk nog beter bij me dan de Lodge. Het lijkt erop dat ze me hier willen betalen voor de dingen waar ik normaal voor betaal! Net geïnvesteerd in een seizoens skipas, vraagt mijn baas of ik zijn kinderen les wil geven. Prima hoor, betaald skiën kan er ook nog wel bij!
Maar het is niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Bij vlagen ben ik nog een beetje schizofreen. Zie ik het ineens helemaal niet meer zitten en vraag ik me af of ik straks moet kiezen tussen verbonden met de plek hier, en met de mensen in Nederland.
Op reis was het nooit erg dat niemand je écht kent, dat de vriendschappen oppervlakkiger zijn. Maar met het oog op voorgoed blijven voelt het compleet anders. Vriendschap, een sterke band, dat heeft tijd nodig.
Je dromen waarmaken is een gek iets. Perfect wordt het nooit, zo zit het leven niet in elkaar. Ach ik kan de humor er wel van in zien. Eva zonder Adam. Maar het paradijs is zo ook best leuk. Ik noem het Neverland. Nooitgedachtland. Omdat ik echt nooit had gedacht dat het land waar ik van droomde bestond.
Romy
