Sinds november 2008 verblijf ik in Russell, Bay of Islands (Northland). Zoals vele andere visitors, nam ik vanaf Paihia de ferry naar Russell, een idyllisch dorpje aan de baai van een schiereiland, om daar een dag door te brengen. Het was mijn laatste dag in Paihia, want de volgende dag zou ik samen met een vriendin naar Auckland liften en het vliegtuig naar Nelson pakken, om daar op zoek te gaan naar werk (het einde van mijn banksaldo kwam wel heeeeel dichtbij!). Samen met twee vriendinnen bezocht ik het prachtige Long Beach en dronken we koffie/thee bij het Thaise restaurant. Ik raakte aan de praat met eigenaar Charlie (altijd gezellig, die praatjes met de kiwi's) en liep naar buiten met een baan inclusief goedkope accommodatie!
Na een maand daar te hebben gewerkt en er niet gelukkiger op te worden (nu begrijp ik waarom de eigenaar Grumpy Charlie wordt genoemd in het kleine dorp...), heb ik met veel plezier in Restaurant The Gables en de Garden Bar gewerkt, aan de waterfront (The Strand, zoals dit prachtige straatje aan de baai heet). En inmiddels werk ik met hetzelfde plezier en uitzicht in Sally's Restaurant, een paar deuren verder. Een restaurant dat er al flink wat jaren een goede naam heeft. Eigenaren Sally en Graham (mum and dad, zo noemen ze elkaar) zorgen ontzettend goed voor hun gasten en hun personeel. Is de keuken eigenlijk al dicht en er komen (jonge) hongerige mensen langs? Geen probleem, portie Fish&chips maken ze voor je. Schoen kapot? Graham snelt voor je naar de winkel, komt terug met een tube superlijm en voor je het weet sta je op je sokken achter de bar. Ze zorgen voor accommodatie als je geen plek hebt om te wonen, complimenten en feedback geven doen ze graag, je ontvangt meer dan minimumloon (haha, haast uitzonderlijk hier in de Bay of Islands!) en na het werk wordt er gezorgd voor een pot eten.
In de talloze korte conversaties die ik voerde met toeristen die bij ons in het restaurant komen eten, krijg ik vraag dezelfde vragen als "Hoe lang ben je hier al?" en "Hoe lang ben je van plan te blijven?". De afgelopen weken zien we opvallend veel Dutchies ('They're taking over!' zeggen we onderling gekscherend). Altijd gezellig om weer even in het Nederlands te kletsen én te serveren. "Heeft het gesmaakt?" en "Is alles naar wens?", klinkt toch nog steeds beter dan "Is everything ok?". Het koude schaatsweer in Nederland wordt genoemd, we verzuchten over de pracht van dit land en één keer werd me door een vrouw van mijn moeders leeftijd me op het hart gedrukt wel af en toe mijn moeder te bellen. Ahh... Tja, Nieuw Zeeland is ver weg en blijkbaar horen moeders toch graag af en toe even of het goed gaat, hihi!
De meeste Nederlanders die ik ontmoet zijn vakantiegangers (gemiddeld variërend van 3 tot 6 weken), ouders die hun geëmigreerde kinderen opzoeken of zelf geëmigreerde Dutchies. Van die laatste is het inspirerend om te horen waarom zij die keuzen hebben gemaakt. Sommigen zijn blijven hangen na het backpacken, anderen wilden het avontuur van een ander land aangaan en van het mooie land genieten.
Wanneer mij gevraagd wordt wat ik als grootste positieve verschil tussen Nederland en Nieuw-Zeeland ervaar, dan is dit de RUIMTE. Ruim 4 miljoen inwoners in een land 6,5 keer zo groot als Nederland. In Nederland delen we een vierkante kilometer met 395 buren. In NZ met z'n 15-en!! En dan te bedenken dat zelfs een derde van die bevolking hier zich in Auckland verzameld, dus er blijft nóg meer ruimte over buiten de stad!
Meer ruimte houdt niet alleen in: meer (veel!) natuur, lege stranden, nauwelijks file (nou ja, afgezien van Auckland) en vrijstaande huizen met enorme tuinen, maar ook: ruimte onderling. Ruimte voor een praatje, ruimte om vriendelijk naar elkaar te zijn.
In Palmerston North ontmoette ik een Nederlander die daar een eigen restaurant runt. Toen ik hem naar de verschillen vroeg, antwoordde hij: "In Nederland heerst een voortdurend concurrerende strijd. Daardoor is het hard werken en het geeft meer stress." En ik denk dat daar waarheid in zit. Hier in Nieuw-Zeeland ervaar ik dat er vaak sprake is van WIN-WIN: het beste voor jezelf en het beste voor een ander. De behulpzaamheid en vriendelijkheid is zeer groot hier. Zelfs tussen bedrijven onderling. Ik sta er soms nog verbaasd van. Fijn!
En, zou ik hier kunnen wonen... Nee hoor, zou ik zonder aarzeling gezegd hebben een aantal maanden geleden: super om hier tijdens de Nieuw-Zeelandse zomer te zijn, maar als het koud begint te worden, lekker weer terug naar mijn lieve vrienden en familie in Nederland en daar zomer vieren!
Maar ja, toen ontmoette ik op een zondagmorgen in december een ontzettend leuke kiwi, een schipper... Help!
