Wie mij vorig jaar, voor vertrek naar Nieuw-Zeeland, zou hebben verteld dat ik binnen een paar maanden de woorden hengel, beet en haak aan mijn dagelijkse vocabulaire zou toevoegen, had ik waarschijnlijk volkomen voor gek verklaard, haha!
Van een leven midden in het Spijkerkwartier te Arnhem - waar mijn enige aanraking met vis bestond uit een bezoekje op hoge hakken naar de zaterdagmarkt voor het veroberen van een haring - naar het 800 koppen tellende vissersdorpje Russell, waar ik nu al meer dode vissen bij elkaar heb gezien dan waarschijnlijk in heel mijn leven!
Vissen is hier populair. Erg populair...!! Veel kiwi's en buitenlandse vakantiegangers spenderen hun tijd in de Bay of Islands met een van de meest favoriete bezigheden hier. Vaders en zonen, families, vrienden vissen even vlug voor of na het werk, als dagtrip, weekendtrip of soms zelf één of twee weken. Er wordt gevist naar snappers, kingfish of kleine vissen die ze weer als beet gebruiken voor de grotere vissen. Er wordt gedoken voor scallops, de mosselen pluk je hier zo van de rotsen en kreeften rijgen ze zo aan hun speer.
De kers op de taart hier is gamefishing: het vissen naar marlins (marlijnen)!
De marlijn (blauw, zwart of gestreept) is een straalvinnige vis uit de familie van zeilvissen en behoort tot de baarsachtigen. De vis kan een lengte bereiken van zo'n 4,5 meter. De vis heeft een lang lijf, een speervormige snuit en een rugvin (net als een haai). De rugvin ziet er uit als een halve maan en is naar achter gericht. Marlijnen zijn zeer snel (ca. 90 kilometer per uur), het zijn jagers - ze leven van andere vissen. We onderscheiden de Atlantische blauwe marlijn en de zwarte marlijn. De zwaarste blauwe marlijn ooit gevangen woog 120 kilo, de zwaarste zwarte marlijn 670 kilo. De marlijn is familie van de zwaardvis. (bedankt Wikipedia voor deze informatie!)
Deze vissen kunnen dus enorm groot en zwaar zijn, en ik heb al gehoord van 3 uur 'stoeien' met een marlijn aan de hengel, voordat je hem zover hebt dat je hem naar de boot kan trekken. Dit geeft blijkbaar ook die grote kick. Er zijn hier marlijnviscompetities, Swordfishclubs (members only club voor de vissermannen, vol met foto's, trophy's en records) en een man die veel (en grote) marlijnen heeft gevangen, heeft aanzien hier. Helemaal als ze er enthousiast over vertellen.
Marlijnen zijn gek op warm water en zijn ook voornamelijk te vinden in een subtropisch klimaat. Gezien het al geruime tijd warm is hier in de Bay of Islands, zakken de marlijnen af naar Nieuw-Zeeland. Alle apparatuur wordt gebruikt om de warmste plekken in het water te vinden, want daar zijn de marlijnen! Het seizoen dat er veel te vinden zijn, kan van korte duur zijn, en dus is het erg exciting voor iedereen.
Wanneer er een marlijn is gevangen, melden ze dit over de radio en wordt de vlag aan de kade gehesen, zodat iedereen kan zien wat de stand is. En marlijnen worden gevierd... Soms tientallen mensen aan de kade die de boot met applaus en een biertje binnenhalen! De enorme vis wordt gewogen en gaat de boeken in. Op zee worden veel van de marlijnen teruggegeven aan de zee, degenen die worden meegenomen naar de weegschaal, eindigen op een bord.
Nu lijken veel mannen een natuurlijke interesse voor de sport vissen te hebben. Zou dit het Neanderthaler mannelijke overlevingsinstinct zijn? De enige mensen in Nederland, die ik ken die vissen, zijn namelijk mannen. Maar hier... Vrouwenverenigingen voor vissen! Ik hoorde over de Naughty Girls, een vrouwenvisclub, waar de vrouwen in pikante outfits de boot opgaan om te vissen. Dit natuurlijk -zoals bij zovele gelegenheden in Nieuw-Zeeland- onder het genot van drank. Hilarisch om foto's terug te zien van vrouwen in corset, met een hengel in de hand!
En tja, hoe staat het met mijn viservaringen?
Nou, ik heb beet! Zonder dat ik het wist, had ik blijkbaar een lijntje uitgeworpen, want ik haalde een kiwi binnen. Nee, geen fruit, nee geen dier, maar een man. Een originele kiwi, made in New Zealand.
Hij is fulltime schipper, de kapitein op een prive (vis)jacht van 65 foot (ong. 22m), voor een erg rijke Nieuw-Zeelandse familie. Hij leeft waar de boot is en dat was de afgelopen maanden Paihia, Bay of Islands. We hebben een heerlijke zomer vol kriebels en het goede leven gevierd samen, en nu is hij terug in Auckland. Eind maart brengt hij de boot naar Fiji, om daar een aantal maanden te verblijven, de familie waar hij voor werkt te ontvangen en ze mee te nemen naar de mooiste eilanden. En zoals het er nu naar uit ziet, ga ik hem daar opzoeken!
Voor hij als kapitein aan de slag ging een paar jaar geleden, werkte hij onder meer in de zomers als deckhand op een charter vissersboot, waar hij vele vissen heeft gevangen. Hij werkte voor Bruce, de schipper (op de 'Striker') die hier in The Bay een naam heeft als vislegende. Wanneer ik in het gezelschap ben van deze (of meerdere) heren, gaan de gesprekken vooral over vissen, vissen, vissen en vissen. Voor mij meestal van zeer korte duur interessant (ik vind alleen de verhalen in het moment supreme leuk, want dan hoor ik ze nog in het volle enthousiasme en dat is net als kijken naar een voetballer die net gescoord heeft). Nu begrijp ik waarom op de meeste kiwi-get-togethers (bbq's, etentjes, borrels) de mannen en vrouwen zich al snel van elkaar scheiden... Die vrouwen zijn die visverhalen ook een keer zat!
Tot zover ben ik één keer meegeweest op de boot om te vissen. Ik heb gesnorkeld en mijn eerste mosselen geplukt. En vanaf de boot met een flinke hengel 'gejaagd' (ofwel wachten in het zonnetje tot ze bijten) op vissen. Ik vond het haast jammer dat ik niets gevangen had! Het allermooiste was de groep dolfijnen die met de boot meezwommen!!! Wauw...!!!
Mijn gebrek aan zelfgevangen vis werd afgelopen weekend hilarisch goed gemaakt, toen ik in een kriek bij een boerderij me als city-girl op een net gevangen aal stortte.. Ieeeee!! Hahaha!
Tot dusver vind ik mijn uitbreiding van mijn vocabulaire, mijn viskennis en het verorberen van overheerlijke kingfish al voldoende!
Laat mij maar genieten van de boottrip in het zonnetje!
