De Maori-stamhoofden maakten zich steeds meer zorgen om de toenemende wetteloosheid, het opkopen van hun land door de Europeanen en de stammenoorlogen. Zij wendden zich daarom voor hulp tot de Britse Kroon, koningin Victoria. Groot-Brittannië was toen het machtigste zeevarende land ter wereld en daarom de aangewezen natie voor bescherming en het invoeren van rust en orde in Nieuw-Zeeland. De Britten hadden hier wel oren naar omdat zij wilden voorkomen dat de Fransen of de Amerikanen de macht over het nieuwe land in handen kregen.
In 1840 werd het Verdrag van Waitangi tussen bijna 50 Maori-stamhoofden en de Britse regering getekend. Hiermee gaven de Maori's Koningin Victoria het recht land te kopen en in ruil daarvoor kregen de Maori's alle rechten privileges van Britse onderdanen met een bepaling waarbij de Maori's ongestoord bezit van hun land, wouden en visgronden werd gegarandeerd.
Maar rond dit laatste punt begonnen de problemen die vandaag de dag nog steeds voortduren. De Maori's meenden namelijk dat heel Nieuw-Zeeland aan hen behoorde, maar de Britten bepaalden dat dit alleen gold voor de gebieden die zij al bewerkten en bebouwden. Deze misstanden ontstonden omdat er twee versies van het Verdrag waren: een in het Maori en de ander in het Engels, met verschillende betekenissen. Er braken bloedige gevechten uit en nog steeds is deze controverse niet uit de lucht.
Na ondertekening van dit verdrag, wilden de Britten de kolonisatie van Nieuw-Zeeland meer gestructureerd aanpakken. Hiertoe werd in 1840 de New Zealand Company opgericht. Voor die tijd hadden kolonisten net zoveel grond in beslag genomen als ze wilden, zonder er iets voor te betalen. De New Zealand Company stelde vaste prijzen in voor de verkoop van grond en met het geld dat hiermee werd verdiend werd de overtocht van de Europese immigranten bekostigd. Dit om de emigratie naar Nieuw-Zeeland te stimuleren. Dit was zo'n succes dat binnen een paar maanden alle grond was verkocht.
Toen de kolonisten in hun nieuwe vaderland arriveerden, bleek er echter meer land te zijn verkocht dan er voorhanden was. Ze konden daardoor niet direct hun bestaan opbouwen en trokken op eigen risico landinwaarts. Daar liep het geregeld uit op vijandelijke confrontaties met Maori's.
Om de orde te herstellen werd gouverneur Sir George Grey als gouverneur met bijzondere volmachten in 1845 naar Nieuw-Zeeland gezonden. Grey trad enerzijds met zeer harde hand op, maar herwon anderzijds door eerlijk optreden het vertrouwen van veel Maori's. Nu kon de New Zealand Company aan ieder zijn verplichtingen voldoen en na de voltooiing van de koloniastie kon deze instelling in 1851 worden ontbonden.
