2 februari 2002
Om 8.00 uur op Schiphol voor onze tweede verre reis. Deze keer richting Nieuw Zeeland. Wel of niet dankzij Maxima en Alex om 12.00 uur vertrokken met 30 minuten vertraging. Het was uiteraard een "eer" om met de 1.000-ste Boeing 747 te vliegen. Het duurde "maar" 12 uur voordat wij in Singapore aankwamen met een tijdsverschil van 7 uur. Een goede vlucht gehad.
Afgelegde afstand 10.225 kilometers…
3 februari 2002
Om 7.00 in de ochtend plaatselijke tijd weer kennis gemaakt met het mooie vliegveld Changi, maar we missen wel een nacht. Eerst een paar uurtjes slapen en enigszins uitgerust gewandeld (in 32 graden boven nul) naar de prachtige Orchid Garden, waar alles prachtig in bloei staat. Daarna heerlijk gewandeld (hoort bij onze leeftijd ?????) door een prachtige botanische tuin. 's Avonds heerlijk oosters gegeten op Newton Circus (bedankt tipgevers). We komen al een beetje "in the mood".
4 februari 2002
Na een goede nachtrust met de metro en bus naar het Jurong Bird park, het wordt nu misschien al vervelend maar dit was ook prachtig. Na een heerlijke oosterse maaltijd weer richting het vliegveld voor ons tweede deel van de lange vlucht. Hier zijn wel de extra veiligheidsmaatregelen te merken. Mijn fototas moest 3 maal door de X-ray. Ik begon al te transpireren, maar niet van de warmte,….je weet 't niet hier in Singapore. Om 21.00 vertrokken en na 8 1/2 uur veilig geland in Auckland.
Afgelegde afstand, ongeveer 7.250 kilometers……
5 februari 2002
Om 11.00 uur in de ochtend eindelijk in NZ. Tijdsverschil met Nederland nu 12 uur. De douane is erg streng voor etenswaren, wij dus onze snoepjes weggegooid. Door de eerste controle heen zonder problemen. Tot onze schrik kwamen we er nu pas achter dat in een koffer nog een zakje Engelse drop en kauwgom zat... Er liep een douanier met een hond rond, niet voor drugs maar voor snoep en andere etenswaar. We kregen het nu wel erg warm, andere "gesnapten" kregen een boete van Euro 100.
De hond snuffelde aan de rugzakken en liep weer verder, daarna rolden onze koffers van de band en gelukkig was de hond niet in de buurt. Als klap op de vuurpijl moesten we de zolen van onze schoenen laten zien, of er Europees blubber onder zat... Gebeld naar ons hotel, makkelijk met een free-phone nummer (=gratis bellen) en na 15 minuten werden we netjes opgehaald. 's Middags heerlijk uitgerust, het regent toch, daarna genoten van een heerlijk diner met prima NZ bier en op tijd naar bed: toch nog een klein jet-leg-je.
6 februari 2002
Bij het verhuurbedrijf Maui de auto en kampeeruitrusting opgehaald. Een 2 liter Daewoo met automaat. De nodige proviand inslaan, maar… het is vandaag een Nationale feestdag, dus weinig winkels open. Toch wat eten en drinken kunnen kopen in Auckland en via de H 1 (=Highway 1) naar Wangarei (ligt ten noorden van Oackland).
Het links rijden is weer even wennen, maar het verkeer is niet zo'n puinhoop als in Nederland. Vanavond maar een cabin (zijn gezellige kleine "huisjes" met slaapgelegenheid op een camping) gehuurd, dan kunnen we onze kampeeruitrusting nakijken en goed inpakken en uitpakken en weer inpakken……
Gereden: 181 km.
7 februari 2002
Vandaag de H 1 vervolgd naar het toppie van NZ: Cape Reinga. Het was een prachtige tocht door bossen vol met palmen en grote boomvarens (panga's). In Kaitaia de laatste boodschappen ingeslagen en verder door de middle of no-where naar Cape Reinga. Bij de vuurtoren een prachtig uitzicht (en prachtig weer). Fascinerend om hier de Tasman Zee en de South Pacific Ocean samen te zien "smelten". Volgens de Maori traditie is hier het laatste tussenstation voor de zielen van de doden op hun reis terug naar Hawaiki (wij weten niet waar dat ligt).
In een prachtige baai gekampeerd op een DOC camping. Staangeld voor 1 nacht is $12. Nog voordat we de tent opgezet hadden wel tig (=heel veel) sandflies op onze handen en voeten....We hadden inmiddels veel boodschappen gedaan, maar.......nog geen spul tegen de sandflies......gewoon stom dus. Snel sokken aan, maar het was al te laat (dat wisten we pas de andere dag).
Maar ja, je moet er wat voor over hebben om in de pure natuur te kamperen. Later op de avond ook nog bezoek van veel muskitoos; tent dicht en slapen en morgen onder de beten weer op.
Gereden: 281 km.
8 februari 2002
Vroeg wakker, er zaten wel 100 (dit is niet overdreven) muskitoos in onze tent, die te.... dingen hadden ons opgevreten. Op welke manier ze in de tent zijn gekomen is ons en ook andere kampeerders (anders denken jullie wat een kl…..zakken) nog steeds een raadsel. Snel afbreken en op weg naar Paihia in de Bay of Islands. Nog even een blik geworpen op het 90 miles beach. We mogen hier niet met de huurauto op, is niet zo erg want vroeger zijn we regelmatig op het autostrand van Oostvoorne geweest.
Bij Awanui links af (ligt niet bij Hoevelaken) via de H 10 richting the Bay of Islands. Nog bij een werkplaats geweest waar kauri bomen worden verwerkt. In de vorige eeuw was 80% van dit deel van NZ begroeid met deze kauri bomen. Deze bomen worden ongeveer 60 meter hoog en hebben een diameter van 5 meter. Om zo groot te worden doen ze 1500 à 2000 jaar over. Nu zijn deze bossen gelukkig beschermd.
Een schitterende camping gevonden in Paihia, met een mooie, nieuwe keuken met keramische elementen (dit even voor de dames), nieuwe ijskast, boiler, magnetron, broodrooster en 3 gezellige zitjes. Herma kan zich heerlijk uitleven en Henk kijkt toe, maar eet wel alles op en wast af.
O, ja we "genieten" nog van de sandflies en muskitoos. Hebben nu wel spul gekocht om het bijten van deze beesten tegen te gaan. Voor de statistieken: op de linkerhand van Henk tot een de elleboog: 16 beten. Op voeten en onder benen bijna niet te tellen.
Gereden: 250 km.
9 februari 2002
Met de ferry-boot (who pais?????) van Paihia naar Russell, een leuk historisch plaatsje met de oudste kerk van NZ, gebouwd in 1835!!!!! Russell was zelfs nog 1 jaar de hoofdstad van NZ in 1840. We hebben een museum(pje) bezocht met daarin een replica van 1:5 van het schip van de ontdekkingsreiziger Cook. Hier zijn ook veel walvisvaarders geweest in de 19 e eeuw. Russell is een leuk rustig toeristisch dorpje. Langs de kust over de rocks een mooie wandeling gemaakt, het weer wordt wel een beetje onstuimig, veel wind en we moeten nog met de ferry terug..... toch nog heelhuids aan de overkant aangekomen. Vandaag ook telefonisch contact met het thuisfront, daar is alles oké.
Gereden: 15 km.
10 februari 2002
Een rust(ige)dag, in de ochtend miezel regen. Vanmiddag Waitangi bezocht. Een must, omdat hier op 6 februari 1840 het verdrag tussen de Engelsen en veel stamhoofden van de Maori's getekend is in het Treaty House. Voor Nieuw Zeeland dus een historische plaats. Tussen de buien en storm door (het is wel 23 graden....) ook het openlucht museum bezocht. Het oudste huis van NZ staat hier ook, gebouwd in 1834.
Er staat ook een prachtig "vergaderhuis" met schitterend houtsnijwerk en niet te vergeten een 35 meter lange oorlogskano: de Ngatokimatawhaorua. Deze kano is in 1940 gemaakt ter ere van het 100-jarig "bestaan" van het verdrag. Als de vijand de naam van deze oorlogskano kan uitspreken heeft zij de strijd al verloren. Omdat het geen mooi weer is, dus geen dolfijnen spotten want die houden ook niet van regen en blijven dus onder water.....
Gereden: 15 km.
11 februari 2002
Vroeg op na een nacht met regen, snel alles ingepakt om naar Auckland te reizen. Via de H 12 naar Kaikohe en daarna een prachtige route (en het wordt droog met een heerlijk zonnetje) door het Waipoua forest met grote kauri bomen.Veel van deze bomen zijn er niet meer. In de vorige 2 eeuwen zijn veel van deze bomen geveld. Wel nog de dikste en grootste kauri boom gezien, met de prachtige naam Tane Mahuta. Afmetingen: 51,5 meter hoog en 13,7 meter dik.
Tana heeft hier 1200 jaar over gedaan om deze omvang te bereiken. De H 12 vervolgd, nog steeds een schitterende omgeving. Bij Brynderwyn rechts af en via de H1 naar Auckland. In Auckland miezert het nog steeds, dus naar een Top 10 Holiday Park, we huren maar een cabin in plaats van slapen in de tent.
Gereden: 367 km.
12 februari 2002
Nog steeds regenachtig en miezerig, maar wel 22 graden. Met de ferry van Davenport naar Auckland. Rustig gewinkeld en een luchtbed gekocht, het slapen op de dunne matrasjes is niet meer voor ons weggelegd. De tower (300 meter hoog) zat in de wolken en wij niet, weinig gezien dus. Auckland is niet zo'n geweldige stad, vinden wij.
Morgen naar het Maui depot om een nieuwe tent en een nieuwe stoel te halen. By the way: Herma heeft weinig last van de sandfly-pics. Henk mag ook niet klagen, met regelmatig jeuk aanvallen op armen en benen "geniet" hij volop van de sandfly-pics. Kortom, bij Henk ziet 't er niet uit…..
Gereden: 25 km.
13 februari 2002
Met een nieuwe tent en nieuwe stoelen via de H 1 richting Coromandel. De H 1 is over 35 kilometer in en buiten Auckland de enige vierbaans highway in NZ. Bij Pokeno links af, via de H 2 en H 25 naar Thames. Langs prachtige baaien, mooie vergezichten naar Coromandel Town. De flora en fauna is nog steeds prachtig, ook het weer weer. Onderweg passeren we het plaatsje Thames, een gezellig, oud goudzoekersstadje. Wat ons wel opvalt, is dat bij ieder stadje aan zee, captain Cook als zeer belangrijk genoemd wordt.
5 Kilometer ten noorden van Coramandel Town vinden we een mooie baai met een prachtige camping. Bij low tide (=eb) kan je ver de zee inlopen en genieten van de vogels die daar hun hapjes vandaan halen. Dus ben ik ver de zee ingelopen… 's Avonds genoten van een prachtige zonsondergang. Nog geen tijd gehad voor de romantiek, omdat wij het te druk hadden met onze camera's... Het is hier echt fantast…………….
Gereden: 219 km.
14 februari 2002
Fantastisch geslapen op ons nieuwe luchtbed en vandaag genieten we van een heerlijke rustdag. Prachtig weer, heerlijk geluierd aan het strand en mobiel niet te bereiken, maar dat is geen probleem. Om niet te vergeten, Henk dies nog steeds van de jeuk en de beten gaan er niet op vooruit, wordt steeds erger.... ondanks het wandelen in het zoute zeewater. In de middag boodschappen gedaan en mailtjes opgehaald. Geeft weer een goed gevoel. Vanavond weer genoten van een mooie zonsondergang, dit keer wel met romantiek en een heerlijke fles Nieuw Zeeland wijn.
15 februari 2002
De H 25 vervolgd naar Haiha, een leuk kustplaatsje. Om 12.00 uur een camping gevonden. Een groot voordeel in NZ is, dat je niet van die grote afstanden hoeft te rijden om naar een andere plaats te gaan. Nadat we de tent hadden opgezet een prachtige, maar pittige wandeltocht over het strand en door de heuvels langs het strand gemaakt naar de Cathedral Cove. Afstand 7 kilometer heen en dus ook terug....Deze stenen "boog" in de rotsen, waar je bij eb door kunt lopen is in de loop der eeuwen ontstaan door wind en water. Een bijzondere speling van de natuur. De afdaling naar het strand en dus ook weer naar boven waren 249 treden en de rest van de afdaling is erg stijl, maar zeker de moeite waard.
We zijn vandaag niet te stoppen. Om 5.30 Pm naar Hot Water Beach. Op dit strand is een gebied van 100 meter, waaronder een aardbreuk loopt (vraag ons niet hoe het mogelijk is..), daar is de temperatuur van het zand 50 graden. Veel Duitsers hadden ook hier een kuil gegraven waarin ze heerlijk uitgebreid lagen te liggen in het hete water. Scheppen worden verhuurd om je eigen kuil te graven. Wij zijn er niet aan begonnen, want wie een kuil graaft voor zichzelf, werkt zich het la…......en wij hebben nog steeds vakantie. Uiteraard wel foto's gemaakt van anderen.
's Avonds zijn we dus versleten……om 8.30 Pm naar bed en de andere ochtend om 8.30 weer gezond op.
Gereden 120 km.
16 februari 2002
Vandaag, met een duffe kop van het slapen, het schiereiland Coromandel verlaten, de H 25 vervolgd naar Waihi. De H 25 is op dit stuk erg bochtig, maar waanzinnig mooi. Bij Waihi links af en via de H 2 naar Tauranga. Een lange stop, een overheerlijke lunch, heerlijk ijs……en nieuwe tefa's voor Herma gekocht. De kust (Bay of Plenty) vervolgd en bij Te Puke de grootste Kiwi gezien en gefotografeerd.
In dit gebied is veel fruitteelt en dus weer een prettige afwisseling om door te rijden. Bij Paengaroa rechts af en via de H 33 naar Rotorua, het thermische middelpunt van het noordelijk eiland. Hier loopt een aardbreuk tot aan White Island. 8 Kilometer van Rotorua een mooie top 10 camping gevonden aan het Blue Lake, midden in het vulkanisch gebied van het noorder eiland.
's Avonds op TV de Olympische prestaties van de Nederlandse schaatsers gevolgd. Rare gewaarwording, hier zomer en in Nederland winter. Prachtig weer vandaag, de laatste 3 nachten zijn wel koud, doet ons denken aan de nachten in Noorwegen. Volgens de "locals" komt dit door de zuid westelijk wind, afkomstig van de Zuidpool. Zo koud voelt het soms aan.
Gereden: 251 km.
17 februari 2002
De bijnaam van Rotorua is Sulpher city. Het stinkt hier enorm naar rotte eieren. Vandaag bezoek gebracht aan Whakarewarewa, een thermisch gebied even buiten Rotorua, waar o.a. 7 actieve geisers nog regelmatig spuiten. De 2 hoogste en dus ook de sterkste spuiten het water 12 respectievelijk 30 meter omhoog.
De naam van de grootste geiser is Pohutu (maori voor grote plons). Overal borrelt de aarde en zie je rook uit de aarde komen. Ook veel borrelende mud pools, het lijken wel grote potten erwtensoep. Het is bijna niet te bevatten, dat de aardkost hier zo dun is. Veel struiken zijn aan de onderkant verschroeid. Overal staat apparatuur om de aardschokken te meten.
Ook een bezoek gebracht aan Buried village, een Maori dorpje gelegen tussen de Blue en Green Lakes. In 1886 door een eruptie van de Mount Tarawera onder een laag van twee meter blubber en as terechtgekomen. Een deel van het oude dorp is weer "uitgegraven". Op deze manier krijg je een goede indruk, wat februari 2002 meter blubber en as teweeg kan brengen.
Voor de zoveelste keer komen we weer tot de ontdekking dat de natuur door de mens niet te bedwingen is. Zelfs niet als je sterft van de jeuk; het wordt met de dag erger, ze (de steeds groter wordende kraters op mijn benen) zien er niet uit. Vanavond heerlijk uit eten geweest bij Sizzlers, een bekend restaurant-keten in Australië en NZ.
Gereden: 95 km.
18 februari 2002
Vandaag naar WaiOtapu Thermal Area, een ander terminaal gebied, 25 km ten zuiden van Rotorua. Hier ook weer veel mud pools, stoom uit de aarde, ingeklapte kraters, een blauw meer, een gifgroen meer. Als klap op de vuurpijl het borrelende en rokende champagne lake, 200 graden en inderdaad een champagne-achtige kleur. In deze omgeving waan je duidenden jaren terug, een vreemde maar schitterende gewaarwording.
's Middags naar de stad Rotorua. We kamen terecht bij het Bouquet play field. Hier wordt, voornamelijk door ouderen bouquet gespeeld. Je weet het wel…….met houten hamer een bal door een poortje slaan. Een echt koloniale sfeer. Rondom het bouquet field een prachtig park met daarin een aantal pukeko's. Dit is een NZ-loopvogel, die zich erg komisch voortbeweegt.
We ontkomen er niet aan: 's avonds naar Tamaki village, een commercieel opgezet Maori dorp, met "echte" Maori's, een Maori show en natuurlijk hangi eten. Dit eten is op de Maori manier klaargestoomd onder hete stenen, bedekt met bladeren en modder en dit moet dan 3 uren daarin gaar pruttelen. Volgens ons kan dat niet voor 200 mensen tegelijkertijd, maar het was wel een leuke avond, wij zaten aan tafel met Aussies, Canadians en Engelsen. Leuk en gezellig gegeten, gedronken en met deze mensen geklept. Een commercieel gebeuren, maar toch leuk. Het is tenslotte vakantie, niet waar ??? Om 9.45 PM netjes door een bus op de camping afgezet. Met de sandfly pics gaat het niet best…...
Gereden: 102 km.
19 februari 2002
Vanmorgen opgestaan na een terrible night van jeuk en pijn. Kortom Henk heeft zich bij Herma ziek gemeld en is naar de dokter gegaan. In iedere stad is een Medical Care, waar minimaal 1 arts aanwezig is. Ik ben allergisch voor een bepaald insect, hij wist niet welk, maar volgens de arts niet de sandfly.
Alle wonden schoongemaakt en in het verband gewikkeld. Ik ben prima geholpen, maar ik zie er niet uit. Een antibiotica kuur voor 5 dagen, zalf en medicatie voor de jeuk. Ik ben dus echt zielig, moet voorlopig ook een lange broek dragen en twee maal per dag de "boel" schoonmaken. Vandaag telefonisch de ferry geboekt om op 25 februari over te varen naar het Zuider Eiland.
Gereden: 28 km.
20 februari 2002
Een goede nacht, dankzij de medicijnen. Heerlijk ontbijtje, inpakken en wegwezen. Naar Rororua, daar eerst een aantal e-mails verstuurd. Het is nog steeds fine wether, sinds Auckland geen spatje regen... Over de H 5 via Taupo naar Napier. Weer een prachtige rit. Na iedere bocht een ander soort landschap. In de bergen een stuk frisser en flink regen. In Napier prachtig weer en een mooie Top 10 camping (2 jaar oud).
De camping was vlak bij het cricket stadion, waar een wedstrijd tussen de Black Caps en de Engelsen werd gespeeld, dus een enorme drukte. 's Avonds een heerlijke wandeling gemaakt van 3 uur, nog langs het stadion gelopen, we weten nog steeds niet hoe lang zo'n wedstrijd duurt, volgens ons een hele dag, tot diep in de nacht.....
Gereden: 245 km.
21 februari 2002
Napier vereert met een stadswandeling. Dit stadje is in 1931 door een aardbeving verwoest (we zitten nog steeds in de gevaren zone) en daarna in de Art Deco stijl opgebouwd. Veel vrolijke gebouwen met pastel kleuren. Een schitterende bouwstijl, die ons wel aanspreekt. We zijn 1 week te laat voor het art deco festival, dat hier jaarlijks wordt gehouden. Maar ja, je kan niet alles hebben…
Veel foto's en dia's gemaakt. Heerlijk langs het strand geflaneerd (ook dat kunnen we). 's Avonds heb ik overheerlijke hamburgers gebarbecued en daarna hebben we de big-burgers op een nette manier verslonden. De medicatie en zalf helpt prima, geen jeuk meer en ik zie er aan de onderkant van het lichaam weer beter uit, maar wel voorzichtig blijven.
22 februari 2002
Na een prima nachtrust naar Hastings geweest. Dit ligt ongeveer 25 km. van Napier. Was niet zo geweldig.De dag werd meer dan goed gemaakt door het bezoek aan de Gannets (Jan van Genten). Dit zijn waanzinnig grote, prachtige zeevogels. De kolonies liggen op Cape Kidnappers, te voet bijna niet te bereiken, 8 kilometer van de dichtstbijzijnde parkeerplaats. Dus voor $25 per persoon met een tractor met aanhangwagen naar Cape Kidnappers.
Om 4.30 Pm vertrokken van Te Awanga. Het was nog half tigh, dus de tractor door de zee, langs en over grote rotsblokken, natte voeten geen uitzondering. De tocht ging uiteraard onder de clifs, die zo'n 200 meter hoog waren en miljoenen jaren oud…… Cape Kidnappers is uit zee omhoog gekomen door een aardbeving. De aardverschuivingen van miljoenen jaren geleden waren duidelijk te zien.
Na een tocht van ruim een uur door dit stuk prachtige natuur moesten we van de aanhanger af en begonnen we aan onze looptocht naar de kolonie Gannets, zo'n 200 meter stijl omhoog. Boven op de clifs staan we dan oog in oog met de
Gannets. Het zijn er "niet zoveel als we dachten".......zo'n 3.000 paren………met hun jongen. Het is niet te beschrijven hoe we daar genoten hebben. De jongen waren al aardig uit de kluiten gewassen en stonden op het punt om uit te vliegen. Op zich al een hele kunst met zo'n storm boven op de Cape.
Aandoenlijk was ook het begroetingsceremonieel als een van de ouders terugkwam met voedsel voor de jongen. Wij zijn ongeveer 1 uur boven gebleven, daarna weer met de tractor terug, maar als afsluiting nog bij een kleiner kolonie op de rocks gestopt. Het laatste stuk in het donker terug. Een prachtige belevenis.
Vandaag nog een Hollander ontmoet, die 2 jaar geleden een wijngaard in Hastings begonnen is. Had hier in 2 jaar al meer bereikt dan in 10 jaar in Nederland. Veel minder bureaucratie enz. enz. Ik weet niet of het gras in NZ groener is dan in Nederland, werken moet je overal. Je hebt hier wel meer ruimte, minder mensen, maar 30 procent van de Nieuw-Zeelander sterft toch aan hart of vaatziekten. Wij blijven maar gewoon in ons Kikkerlandje en vliegen af en toe maar naar een ander ver land.
Gereden 86 km.
23 februari 2002
Vandaag onze tocht voortgezet over de H 2 van Napier naar Wellington. Niet zo'n spectaculaire rit, maar echt veel schapen gezien op deze lange tocht. In totaal zijn er 70 miljoen schapen in NZ. Weer een mooie Top 10 camping gevonden in Lower Hutt, een plaats bij Wellington.
Gereden: 350 km.
24 februari 2002
Goed geslapen, geen jeuk meer en de wonden genezen goed. Met openbaar vervoer naar Wellington. Er was een straatfestival, heel gezellig, leuke terrasjes en veel blues muziek (alles viel in onze smaak). Henk kon weer geen cd's laten liggen, dus weer gekocht..(let op budget, moet van Herma). De cd's zijn wel goedkoper dan in Nederland, ook de benzine (98 cent). De wereldberoemde (vinden de Nieuw-Zeelander) Cabel Car bestaat vandaag 100 jaar, hoe bestaat het……gratis naar boven met deze bijzondere vorm van openbaar vervoer en via een mooie botanische tuin weer down town.
Het was heerlijk weer weer, dus weer een heerlijke dag, o wat heerlijk…(proza). Als klap op de vuur "liepen we tegen" het Amsterdams Heineken Danspaleis. Een Amsterdams demontabel danspaleis, gezellig aan de haven, waar we binnen van een heerlijk Heineken tapje genoten hebben.
Kortom, Wellington is een gezellige, winderige stad.
25 februari 2002
De laatste dag op het Noordelijk eiland. In Wellington het schitterende Te Papa museum bezocht. Wij vinden dit het mooiste museum tot op heden. Het is pas 4 jaar oud en geeft een goed beeld van alles wat er in N.Z. te zien is en gebeurd is. Het is heel kind vriendelijk (is wel goed voor Henk). Een leuke bijkomstigheid, was een tentoonstelling over Nederlandse emigranten.
Zelfs een foto van Alex en Maxima (voor de liefhebbers) en natuurlijk muziek van good old Sjonnie Jordaan. We hebben hier uren rond gedwaald. Om 5.00 Pm de auto op de ferry gereden. Een mooie overtocht naar Picton. Prachtig weer tijdens de boottocht. Om 9.30 Pm zaten we in onze cabin in Picton, een lekker douche (doen we regelmatig) en heerlijk op het gemakje de dag geëvalueerd.
Gereden: 35 km.
26 februari 2002
Vandaag door mooie gebieden met wijngaarden van Picton naar Spring Creek. Vandaar de H6 en door allerlei fruitgaarden (is een nieuw woord, vanwege de diverse fruitsoorten), door Nelson via de H60 richting het Abel Tasman National Parc. Weer weer prachtig, veel zon en 20 graden. Een leuke camping gevonden in Marahau, een klein plaatsje aan het strand. Hier begint de Abel Tasman Track.
Het lukt ons niet om een meerdaagse tocht te maken. Om twee reden:
1. de overnachtingen in hutten moeten ver van tevoren geboekt worden en
2. om in je tentje te slapen moet je zoveel meenemen; daar zijn we te oud voor (oké, we geven het toe).
s'Avonds heerlijk in de gemeenschappelijke keuken eten klaargemaakt en met andere vakantiegangers (Canadezen, Japanners en ook Duitsers) gebabbeld. Is altijd erg gezellig, een voordeel van onze manier van reizen, vinden wij....
Na het eten een schitterende strandwandeling gemaakt. Het verschil tussen eb en vloed is 4 meter. Dus ook hier kan je enorm ver richting de zee lopen. We zitten weer aan een prachtige baai.
Gereden: 205 km.
27 februari 2002
Vandaag gaan we een één-daagse-track in het Abel Tasman National Park lopen. Om 9.00 Am staan we klaar bij de watertaxi (ook weer achter een tractor). De tractor rijdt richting de zee en daar worden we te water gelaten …..en met een enorme vaart op weg naar het "afzetpunt" Torrent bay. Uiteraard onderweg een paar keer gestopt, midden op zee voor de nodige uitleg (wie is Abel Tasman enz.).
Om 10.00 Am aan onze wandeltocht begonnen door het ATN-Parc. Van Torrent bay naar onze camping is het een tocht van ongeveer 7 uur. Een onvoorstelbare mooie wandeltocht, die ons van het begin tot het einde geboeid heeft. Mooie uitzichten op de baaien, met prachtige stranden, over smalle paadjes, langs schitterende bomen, planten, zilver-varens en punga's (een soort palm), watervalletjes (Cleopatra's Pool) en op het einde (laatste loodjes wegen nog steeds zwaar) een stuk wedland.
Onderweg regelmatig gerust en dan weer genoten van de mooie uitzichten op zee, de kano's die het ook zwaar hadden in de branding. Ook hier maken de foto's het nog duidelijker, hopen we. Om 6.00 Pm zitten we te genieten van een heerlijk koud biertje en een heerlijke karamel magnum met het bekende Nijmegen gevoel: moe maar voldaan........
28 februari 2002
Na de zware wandeling van gisteren vandaag uiteraard een rustdag.
1 maart 2002
Vandaag onze reis vanuit het Abel Tasman Park voorgezet naar de Westkust. Via Motueka richting de H6 naar Westport. Het was een regenachtige reis door de bergen. Westport is een duf stadje, waar we nog wel geflapt hebben, omdat aan de Westkust weinig flapetappen zijn (echt ik heb geen bier gedronken). In Carters Beach , 9 kilometer van Westport een cabin gehuurd. Vanavond nog een leuke en grote seal colony (=pieterburenzeehondenkolonie) bezocht bij Cape Foulwind. De kust is hier erg ruig en er staat veel wind.
De seals lagen heerlijk te genieten in de zon en de jonge seals hadden het ook best naar de zin. Tussen de rotsen is het voor deze beesten een waar eldorado. De zeehonden in de Waddenzee hebben in vergelijking met deze seals een saai leven, maar die hebben gelukkig Lenie en die hebben de seals weer niet. De weersverwachting voor de komende dagen aan deze kant van het Zuider eiland: bewolkt en af en toe regen, maar op dit moment geen sand fly's……
Gereden: 285 km.
2 maart 2002
De hele nacht regen, maar daar staat de Westkust om bekend. Wij hebben geen last van de regen, in een heerlijke cabin geslapen. De H 6 naar het zuiden, er is maar 1 weg. Mooie tocht door regenwouden, delta's van rivieren die uit de bergen komen en prachtige kuststroken. Dit is weer "iets" anders dan in het Abel Tasman National Park. Onderweg bij Punakaiki hebben de Pancake Rocks bezocht. Dit is een rotsformatie aan de kust, gestapeld als pannenkoeken (vandaar de naam Pancakes) en de zon schijnt weer. Maar niet voor lang.... mooie vergezichten met de zon en zware regenbuien.
Om drie uur is het gaan regenen en bij de Frans Jozef Glacier was geen cabin meer vrij, dus in een droge periode van vijf minuten de tent opgezet. Op deze camping ook een prachtige t.v. room en keuken aanwezig. We hoeven bij regen dus niet zielig in ons tentje te zitten. Er valt hier gemiddeld 7 meter regen per jaar, ja ech waar en je bent hier echt aan het einde van de wereld. Vanavond een belletje gepleegd naar onze kinderen, alles kids….
Gereden: 286 km.
3 maart 2002
Vanochtend, vanmiddag en vanavond en vannacht regen, regen en nog eens regen. Dus heerlijk uitgeslapen, daarna een uitstapje naar de Frans Jozef Glacier en de Fox Glacier. Door de regen weinig te zien. Ook aan de kust bij Gillespies Beach volop regen. Alle bomen zijn hier met een dikke laag mos begroeid. In een bar lekkere warme chocomel gedronken. Op de camping in de t.v. room zitten kletsen met andere "slachtoffers" uit Canada en UK. en vanmiddag naar de Formule 1 races in Melbourne gekeken.Vanavond een belletje gepleegd naar onze grand-son, hij gaat steeds beter praten en is ons nog niet vergeten. Zo kan een regendag ook nog leuke momenten hebben.
Gereden: 95 km.
4 maart 2002
Vanochtend nog regen, dus besloten om in te pakken. Ook al heb je 7 weken, je kunt hier niet op droog weer blijven wachten, omdat we zo graag met de helikopter op de glacier willen "kijken". Alles nat in de auto en ja hoor, droog... droger... droogst.We wagen de gok om even richting de glacier te rijden en besluiten naar de glacier te lopen en dat is ons gelukt. Een prachtige wandeling van bijna twee uur uur door het regenwoud en dan plotseling de grijze steenmassa's van de glacier.
De gletsjer is niet zo blauw, maar wel erg lang. Hij begint op 2700 meter hoogte en loopt tot 300 meter "hoogte". De gletsjer verdwijnt bijna in de zee. Vijfentwintig kilometer verderop gereden (uiteraard de H 6 vervolgt, andere weg is er nog steeds niet), uitgestapt en een wandeltocht van 2 uur naar Lake Madison. Dit is het meer, met op de achtergrond de besneeuwde bergen die iedere fotograaf eens in zijn leven gemaakt moet hebben, wij dus ook...
Het weer was inmiddels schitterend, alleen de besneeuwde toppen van de bergen waren nog gehuld in de wolken. Voor de foto pech, maar wel een mooie tocht door met mos begroeide bomen, zilver varens, slierten mos die aan takken hangen.De film The Lord of the Rings had hier voor een deel wel opgenomen kunnen worden, is dat ook niet zo ??????
Daarna doorgereden, via de H 6 naar Haast om te overnachten, hier hebben we een logde gehuurd: een mooie kamer met daarin gelukkig een bed en een grote lounge waar een keuken met toebehoren aanwezig was en een gezellige zithoek.
Kosten: $ 19 per persoon. Dus niets te klagen en heerlijk uit eten geweest: fish and chips.
Gereden; 185 km.
5 maart 2002
Vanochtend, via de H 6 op weg naar Queenstown via de Haast pas. Voordat je het weet ben je de "pas" al over. Langs het mooie Lake Hawea naar Wanaka. In Wanaka hebben we een leuk puzzeldorp, Puzzling Wold, bezocht. In de tearoom (ja, ja) zat iedereen te puzzelen met allerlei puzzels, je mocht er 3 tot 80 jaar over doen. De huisjes stonden schots en scheef en de klok liep achteruit naar het jaar nul.
Daarna de Crown Range Route, een alternatieve route, met als hoogtepunt 1121 meter, door kale bergen naar Queenstown. In Arthers Point een camping gevonden, 7 kilometer van Queenstown. Het is inmiddels weer schitterend weer, alleen 's nachts erg koud, ongeveer 5 graden, dat kunnen de zomerslaapzakken bijna niet aan. De campingbeheerder raadde ons aan een logde te huren. De lodge was wel erg oud, maar 's nachts is het buiten wel erg koud.(En hij had echt gelijk).
Gereden: 265 km.
6 maart 2002
De adrenaline dag. Henk haalt het in zijn hoofd om met Shotover Jet mee te gaan. Voorzien van regenjas en zwemvest "varen" met een snelheid van 100 km per uur 10 centimeter langs de rotsen en regelmatig een spin van 360 graden. Deze jetboten "spuiten" 14.000 liter water per minuut door het systeem en kunnen daardoor met slechts een waterdiepte van 10 centimeter over de rivier "varen".
De piloot van de boot kent echt ieder hoekje en gaatje van de rivier. Kortom pure sensatie. De "vaart" met deze jetboten duurde 30 minuten, maar het was in een woord gaaf, zo gaaf dat ik in Nederland nooit meer in een kermisattractie hoef te gaan, want daar is geen reet meer aan. Echt waar, ik heb waanzinnig zitten genieten, de foto's en plaatselijke kranten zullen het bewijzen.
Vanmiddag in Queenstown langs de haven geflaneerd en met de Sky line 600 meter naar boven en daar genoten van prachtige uitzichten en van duo para gliders, die boven op de berg "starten" met hun afdaling. Uiteraard nog gekeken naar bungy jumpen, maar daar begint Henk maar niet aan. Wees gerust, Herma ook niet. Vanavond heerlijk Thais gegeten, ja alles kan in Queenstown…..
Gereden: 15 km.
7 maart 2002
O, what a beautifull morning, o what e beautifull day. Vanochtend naar een oud goudzoekersstadje Arrowtown gereden en bij een echte warme Engelse bakker de allerlekkerste appeltaart met ijs gegeten. Heerlijk door het stadje geflaneerd. Daarna naar het adrenalineverhogend spektakel wezen kijken: het bungee jumpen. Even buiten Queenstown vanaf de Kawour bridge 43 meter aan een "touwtje" naar beneden.
In 1988 is door Hackett hier de eerste commerciële bungee jump gemaakt. Hackett, een geboren Kiwi, was in 1987 van de Eifel toren ge-bungee-jumped. Het is nu een toeristische attractie, vooral voor jonge backpackers. Ik mocht gelukkig niet vanwege mijn hoge bloeddruk en Herma mocht niet i.v.m. hoogtevrees. Wat kunnen bepaalde kwaaltjes toch "fijn" zijn. We hebben naar hartelust alles van heel dichtbij meegemaakt.
Ongeveer 20 sprongen door ons bewonderd, de een nog heldhaftiger dan de ander. Bij sommigen duurde het 10 minuten voordat de sprong werd gewaagd. Vanmiddag nog wat boodschapjes gedaan in Queenstown en alvast een cabin besproken in Te Anau voor 3 nachten. De nachten zijn behoorlijk koud en de sandfly's weten mij af en toe nog te vinden, maar gelukkig geen ontstekingen meer, Ik smeer me rot maar het helpt wel.
Gereden: 85 km.
8 maart 2002
Vandaag onze weg vervolgd richting Fjordland. De H 6 naar het zuiden, Bij Five Rivers rechts af tot aan Mossburn, daar weer rechts af en over de H 94 naar Te Anau. Een prachtige rit, mooie bergen en veel schapen. Om 12.00 uur in Te Anau, weer een goede camping. Een bak koffie gedronken en daarna een mooie wandeling gemaakt van 4 uur. Een groot stuk van het begin van de Kepler track gelopen. Dit is een 4 daagse track door de bergen, die je van tevoren moet boeken i.v.m. het overnachten in berghutten met een beperkt aantal slaapplaatsen.
Op deze track zagen we 3 takahe's, een met uitsterven bedreigde loopvogel, die hier met zorg omringd worden. Nou (volgens Herma) als je Henk stil wilt krijgen, stuur hem dan naar zo'n track, het is prachtig om te lopen; alles bedekt met een mostapijt van de regen. Zowel de bomen, struiken, varens en de omgewaaide bomen. En de rotsen niet te vergeten. Het is bijna niet te verwoorden. Wij denken dat hier ook opnames gemaakt zijn voor de Lords of the Ring. We hebben 4 uur genoten, voordat we weer bij de auto waren.
Het weerbericht, gehoord via de autoradio gaf voor de komende 12 uur een regenwaarschuwing af voor het Fjordengebied: 10 cm regen per uur. Vinden we wel erg veel voor ons tentje, omdat de opstaande rand 9 cm is komen we dus onder water te staan. Gelukkig konden we deze "cabin" huren met (schrik niet) 8 bedden voor ons
tweetjes... Nou dat belooft wat...
Gereden: 185
9 maart 2002
Vanmorgen nog wat miezert regen. Van de zware regenval hebben we gelukkig geen last gehad. Het werd weer een rustige dag voor mij, want vandaag hebben we het einde van de Kepler track gelopen. Over 2 hangbruggen, ook een leuke, wankele ervaring. De natuur was nog mooier dan gisteren. We raken niet uitgekeken. Over planken door de wetlands, langs mooie beken en een mooie rivier (de Waiare River), tot aan het Lake Manapouri. Heerlijk genoten…..dezelfde weg weer terug, nou ja dezelfde weg.
Onderweg een aantal lopers ontmoet, die de hele track hadden gelopen. Gehoord dat het behoorlijk afzien is voor de jongelui. Hoogste punt 1600 meter, met ontzettend veel wind, sneeuw en regen. De trackers waren kapot en wij gelukkig niet. Uiteindelijk nog 2 trackers mee teruggenomen naar Te Anau, anders moesten ze nog twee uur op een shuttle bus wachten. Vonden we zielig.
Gereden: 40 km.
10 maart 2002
Vandaag naar de Milford Sound. 120 Kilometer door de bergen en dalen, alsmaar rechtdoor……met regen en laaghangende bewolking, wat zal dat worden. Bij Lake Gunn een kopje koffie, nog nagenieten van een bus Japanners en na 2 bochten schijnt de zon, ongelofelijk…..het bleef de hele dag schitterend weer. 20 Kilometer voor de Milford Sound door de Homer Tunnel, anderhalve kilometer lang, zonder verlichting en stijl omhoog. De omgeving van de Milford Sound is geweldig, vooral de bekende Mitry Peak, 1692 meter hoog.
Met de boot de Milford Sound op. Genieten in 1 woord. Een paar dolfijnen, zeehonden op de rotsen en mooie bergen. Heel bijzonder de stroken op de steile stukken van de bergen waar lawines van bomen waren geweest. De wortels hebben zo weinig houvast, dat er op een gegeven moment een lawine ontstaat en het 100 jaar duurt voordat er weer een complete begroeting ontstaan is. In de auto gelunched: brood met tonijn.
Halverwege de terugweg werd het weer bewolkt en langzaam begint het te regenen. Op de camping was het de hele dag zwaar bewolkt geweest en had het geregend. Wij hebben vandaag weer geluk gehad met het weer.
Gereden 240 km.
11 maart 2002
Vanochtend via de H 94 rechtdoor tot Lumsden. Hier rechtsaf over de H 6 naar Invercargill. Een saaie weg en een saaie plaats. De ongenummerde weg vervolgd naar de Catlins. Eerst het echte zuidelijkste punt van het Zuidelijk eiland aangedaan: Slope Point. Hier weer prachtige cliffs en glooiende heuvels met ontzettend veel wandelende wollen dekens (schapen). Daarna een bezoekje aan een fossielenbos in zee: het Petrified Forest.
Om aan te geven in welk een uithoek we nu zitten: over 40 kilometer unsealed road naar Kaka Point. Een klein vissersdorpje met camping aan zee. Een prachtige cabin, met verwarming voor maar $ 25 per nacht, dus doen. 's Avonds de eerste 3 geeloog pinguïns gezien. Echt koddig als ze uit de branding komen. Het is wel even wachten en ze mogen je absoluut niet zien, anders blijven ze staan en bewegen echt niet.
Gereden: 369 km.
12 maart 2002
Also a beuatifull day. Het is vandaag Sea-lions day. Op naar Cannibal Bay. Hier lagen 5 zeeleeuwen heerlijk te zonnen op het strand. We genoten van deze grote Nieuw Zeelandse sea-lions. Tot op 2 meter kon je sommige benaderen. Daarna naar Surat Bay, weer over de nodige gravel roads. Hier komen gelukkig geen bussen met toeristen. Wij moesten tot onze knieën in het water om bij het strand te komen. Hier hebben we er zeker 25 gezien.
De één lag heerlijk te zonnen, helemaal onder het zand en de andere waren schijngevechten aan het leveren, doken dan plotseling in de zee en verdwenen weer voor een poosje. Met hun vinnen zwaaiden ze naar ons... Ze zullen wel gedacht hebben. Op een gegeven moment, na 2 uur moesten we weer terug naar de auto, omdat het hoog water werd en wij nu tot halverwege onze dijen door het water moesten om de wal te bereiken. Daarna nog naar Nugget point. Hier staat een oude vuurtoren uit 1869. Mooie uitzichten en wederom genoten van een kolonie seals.
Gereden: 45 km.
13 maart 2002
Bij Balclutha weer op de H 1 richting Dunedin. Onderweg nog een schapenmarkt "bezocht". Dunedin is een Schots georiënteerde plaats. Hier zie je een aantal oude stenen gebouwen, die je in andere plaatsen haast niet ziet. De schooljeugd loopt er "prachtig" bij in de schooluniformen. De schoolbesturen doen er ook alles aan om de schooljeugd er NIET leuk uit te laten zien. En dat is ze goed gelukt: ze zien er niet uit, colberts te groot, afgezakte witte sokken, een allegaartje van schoenen, stropdassen op halfzeven en kilt die te groot en of te klein zijn.
Weer een prima Top ten camping, dus weer een andere eethoek en keuken (en niet van Ikea). Vanavond met een Nederlands stel gesproken, die 6 maanden in Azië rondgezworven hadden. Laten wij nou enthousiast worden over Malysië en Thailand. Wordt nog wat...
Gereden: 129 km.
14 maart 2002
Heerlijk uitgeslapen en daarna Dunedin verblijdt met een bezoek aan het meest gefotografeerde station ter wereld. Dus wij ook. Het is een leuk Engels aandoend station met veel tierelantijntjes. Daarna een blik geworpen bij de steilste straat ter wereld: The Baldwin street. Voor de statistici: de straat staat in het Guiness Book off records. Wij gooiden het blik zo hoog en ver, dat het een aardige wandeling (of beklimming) was naar de top van de Baldwin Street. Wel een mooi uitzicht van boven af. Verder nog wat rondgedwaald in Dunedin.
Een rustige dag.
15 maart 2002
De koudste nacht tot nu toe. 's nachts zelfs mijn fleece trui aangetrokken… Overdag weer prachtig weer weer. Een schitterende tocht gemaakt naar Peninsula Ortago, een mooi schiereiland achter Dunedin. Een heerlijke strandwandeling gemaakt, weer een aantal zeeleeuwen gezien, die heerlijk aan het zonnebaden waren en een geeloog pinguïn. Dit beest leek meer dood dan levend, maar hij of zij was in de rui (voor niet vogelkenners: de veren aan het wisselen.
Dit karwei duurt vier weken; de pinguïn leeft dan van het vet, dat hij of zij zelf opgeslagen heeft. Ze kunnen dan niet in zee, want de veren kunnen ze niet vet maken, dus kunnen ze niet zwemmen. Het gaatje waar dat vet uitkomt zit bij hun poepertje, dat werkt wel goed. Aan de baai van Portobello Bay heerlijk gelunched en een Nederlander ontmoet die als 30 jaar in Nieuw Zeeland woont en werkt.
Vanmiddag naar Otakou. Op het land van een schapenboer was een pinguïn reserve. Deze boer bekommert zich sinds 1985 over de steeds zeldzamer wordende cello eed pinguïn. Hij doet dat op een zeer natuurlijke manier. De beesten kunnen rustig hun nest bouwen en de eieren uitbroeden. Dit jaar verlieten 40 jongen de nesten en verdwijnen dan voor één in de zee. Na een jaar komt echter maar 25% terug en blijft dan permanent in dit gebied.
Wij kunnen de beesten rustig "spotten", zonder dat zij gestoord worden. Bij elkaar hebben wij er 6 gespot, waarvan één op vier meter bij ons vandaan. Ze zien ons niet, maar ruiken ons wel, denk ik. Als klap op de vuurpijl bij het uiterste puntje van dit schiereiland prachtige Albatrossen zien vliegen. Deze gigantische vogels hebben een spanwijdte van 3 meter.
Gereden: 188 km.
16 maart 2002
Langs de kustroute (de H 1) gestopt bij de Mouraki Boulders. Dit zijn zeer grote ronde stenen die op het strand liggen en alleen bij laag water te zien zijn. Deze stenen zijn miljoenen jaren oud en komen niet uit zee, maar zijn in de aarde zelf "gevormd" en met aardbevingen naar boven gekomen, om het maar simpel te omschrijven. In Oamaru, nog steeds aan de H 1 een soort vlooienmarkt bezocht in een aantal oude Victoriaanse warehouses. Daarna de H 83 ingeslagen, richting de Mount Cook, landinwaarts dus tot aan Omarama. Daar rechts af naar het noorden richting Twizel.
Het wordt misschien vervelend, maar een schitterende route, met zeer brede valleien, mooie bergen, rivieren, prachtige wolken. Kortom weer niets te klagen, ook al zien we de Mount Cook niet vanwege zware regen (waar wij geen last van hebben). Wij komen uiteindelijk terecht bij een camping bij Lake Takapo, een groot gletsjer meer op 800 meter hoogte, waar het hard waait en de temperatuur behoorlijk onder de 10 graden kwam, nadat de zon onder was gegaan. Hier staat het beroemde Schotse kerkje met het standbeeld van een sheep dog.
Gereden: 332 km
17 maart 2002
Na een koude nacht, met wel ontzettend veel mooie sterren, onze reis vervolgd richting Kaikora. Maar eerst nog even de kids gebeld, moet ook af en toe gebeuren. Onderweg kwamen wij in een kudde schapen terecht; dus stoppen en wachten tot dat de honderden schapen om de auto verder gelopen zijn. Een leuke belevenis. Wij reden om Christchurch, nog steeds op de H 1 naar Kaikora. Het laatste stuk voor Kaikura weer mooi bergachtig. In Kaikoura een mooie camping gevonden met een prachtig uitzicht op de Seaward Kaikoura Range. Als het weer goed is gaat Henk op 19 maart whale watchen.
Gereden: 420 km.
18 maart 2002
Bij het wakker worden horen wij tikken op het tentdoek; het regent, nee het hoost…. Maakt niet uit, na twee dagen flink wat kilometers gereden te hebben zouden we tocht een rustdag hebben. Dus weer heerlijk in slaap gevallen op het ritme van de regen... daarna gebrunched in de prachtige nieuwe keuken. De camping is 2 jaar geleden in gebruik genomen, alles is hier perfect. Vanmiddag werd het droog en zijn we naar Kaikoura geweest en nog maar eens een sealscolony bezocht. Het is en blijft geweldig om deze beesten te zien; je kan ze hier bijna aanraken.
De bergtoppen waren bedekt met verse sneeuw, je gaat merken dat de herfst haar intrede doet.
Gereden: 25 km.
19 maart 2002
Ja hoor, de grote whale watch day.....Om 6.00 uur op, prachtig weer, strakke blauwe en een strakke zee, bijna geen golven te zien. Om 7.30 met de boot de zee op; in het begin geen probleem, maar 1 kilometer van de kust af, wordt het water ineens 1000 meter diep (een van de redenen, dat hier walvissen zijn) en de golfslag een meter of 3 à 4. En daar kon Henk niet tegen...
ZZZZZZEEEEEEEZZZZZZIIIEEEEEEKKKKKK... Ik werd opeens de grootgebruiker van de kotszakjes, ik was gelukkig niet de enige, maar dat maakt geen hol uit, want je voel je ontzettend beroerd en het enige wat je wil, is van die kl...boot af. Tussen het bezig zijn met de papieren zakjes heb ik er gelukkig wel één gezien, de andere whales heb ik niet gezien, maar een mede-sperm-whale-spotter was zo vriendelijk om dia's te maken.
Om 11.00 terug in de haven, je stapt van de boot af en het is over. Onbegrijpelijk, je hebt alleen nog pijn in je maag en keel, waar dat van is weet ik ook niet. Na een heerlijke douche gaan wandelen naat Kaikoura en maar heerlijk chips gegeten en bij de punt van het schiereiland van Kaikoura over de rotsen gewandeld, dit kon omdat het laag water was. Je ziet dan veel mooie schelpen, mossels, oesters en waterplanten.
Tja, soms zit het mee en soms zit het tegen…
20 maart 2002
Richting onze laatste camping in Christchurch. Voor de laatste keer via de H 1. Na 25 kilometer gestopt langs het strand, de auto geparkeerd en genoten van tientallen dolfins, die niet ver uit de kust zwommen en aan het spelen waren. Even een moment van onachtzaamheid, de laatste sandfly's voerden een geslaagde aanval op Henk uit…de laatste 4 voltreffers: 2 op mijn hoofd en 2 op mijn arm. Om 2.00 Pm op de laatste mooie Top Ten camping onze tent opgezet en met openbaar vervoer naar Christchurch, een gezellige stad met veel terrasjes, veel zon, dus je raad het al.…….biertje…
21 maart 2002
Vandaag de nodige souvenirs gekocht in Christchurch en de terugvlucht bevestigt en ja voor deze vakantie valt niet veel meer te plannen. En dat is niks voor Henk, dus in overleg en na toestemming van Herma een nieuwe Lonely Planet gekocht voor onze nieuwe vakantiebestemming: Malysië en Thailand. Wij zijn door een aantal reizigers, die wij tijdens onze reis door NZ ontmoet hebben erg enthousiast gemaakt voor deze landen, dus opa en oma willen met de rugzak en met openbaar vervoer deze landen gaan verkennen in de eerste maanden van 2004. Tussen de bedrijven door nog heerlijk genoten van het zonnetje op een leuk terrasje.
22 maart 2002
Het nieuws mag dan wat minder worden, kan niet gezegd worden van het weer. Again lovely wether, today. Het houdt maar niet op, maar gelukkig gaat het in Nederland ook de goede kant op. Vandaag naar het onderzoekscentrum over Antarctic geweest. Vanuit Christchurch vertrekken jaarlijks 3.000 onderzoekers met speciale vliegtuigen naar Antarctica. Dit is een van de redenen, dat dit centrum in Christchurch is gevestigd. Het is een gezamenlijk project van NZ- USA en Italië. Veel informatie opgedaan door o.a. 2 films te zien en er werd veel tentoongesteld over de manier van werken op de Zuidpool.
Ook in een freezing room geweest waar het min 5 graden was. Als je de windmachine in werking stelde werd het min 25 graden. Er lag hier echt sneeuw en ijs. Wij hadden gelukkig speciale poolkleding aan mogen trekken. Ook nog met een voertuig (de Hägglund) gereden, dat op de Zuidpool wordt gebruikt. Kan een helling nemen van 45 graden en ook door het water varen. Hier gelukkig niet zeeziek van geworden. Daarna naar een wild life park geweest, waar veel aandacht wordt besteed aan Kiwi's (is de bijna uitgestorven loopvogel op NZ). Hier voor het eerst Kiwi's gezien in hun natuurlijke omgeving, 10 in getal. We denken dat we nu bijna alles gezien hebben.
23 maart 2002
Uitgeslapen en naar een art market in Christchurch geweest; it was lovely (echt Engels). Dit kan ook gezegd worden van de mooie botanic garden, dateert uit 1878. Het Ierse beer was ook lovely en hetzelfde geldt voor het weer.
24 maart 2002
Laatste nacht in de tent... Met de bus naar een zondagsmarkt in Rickerton, een sub-urb van Christchurch. Erg ongedwongen en gezellig. Zo voelen wij ons ook. Vanmiddag met een oude tram door Christchurch gereden en daarna echt de tent voor de laatste keer ingepakt en onze intrek in de cabin genomen.
25 maart 2002
Om 11.30 uur de auto ingeleverd, met 2 sterretje in de ruit, maar dat viel niemand op. Daarna geflaneerd in het town-center en 's avonds in ons hotel life naar de uitreiking van de Oscars gekeken. The Lords of the Ring viel een paar keer in de prijzen…
26 maart 2002
Om 11.30 uur ingechequed. Gewicht van de koffers: 31 kg en 29 kg !!! Goede vlucht over Aussie en Indonesië naar Singapore. Om 8.30 PM in Singapore, naar ons hotel en nog heerlijk uit eten.
27 maart 2002
Om 6.00 AM wakker. Vandaag nog de Chinese en Indische wijk in en o.a. heerlijke verse kruiden gekocht. Het is hier ook goed vertoeven. In China town voor het eerst met stokjes gegeten. Na een heerlijke douche in het hotel kwam het onvermijdelijke: naar het vliegveld voor de terugreis... Goede nachtvlucht in een nieuwe, ruime 777/200. Vertrokken om 0. 10 AM
28 maart 2002
Om 6.10 Am. zette het vliegtuig, na een rustige vlucht de banden op de landingsbaan van Schiphol. Temperatuur 1 graad, maar een strakke blauwe lucht. De kinderen stonden op ons te wachten op Schiphol en brachten ons veilig thuis. Wij hebben weer een schitterende reis gemaakt, veel gezien, enorm genoten, zijn goed uitgerust, veel ervaringen rijker en vinden het ondanks alles niet erg om weer thuis te zijn.
WE DID IT AGAIN…
