Mogen wij ons even voorstellen?
Wij zijn Henny en Corry Schoenmakers. We wonen in Eindhoven, zijn resp. 63 en 62 jaar, vutters, en ruim 40 jaar getrouwd. We hebben 4 lieve kleinkinderen en we proberen ieder jaar een leuke reis te maken.
KIA ORA- Welcome to New Zealand!
Woensdag 7 februari
We zijn aangekomen in Auckland.
Nieuw-Zeeland stond al een hele tijd op ons verlanglijstje en nu is het er eindelijk van gekomen. Voor ons gevoel gaan we aan een avontuur beginnen. De stop-over in Kuala Lumpur heeft ons goed gedaan.
Het is half 1 in de middag plaatselijke tijd. We worden netjes opgewacht op het vliegveld en een comfortabele taxi brengt ons naar het hotel midden in de stad tegenover de Skytower. De eerste gedachten die bij ons opkomt is: het heeft wel iets weg van Schotland. Er straalt rust van uit. Voordat je het centrum binnenrijdt, zie je mooie aangelegde straten en lage huisjes met mooie tuinen. Het zou ook een stuk van midden Engeland kunnen zijn. Het is prachtig weer, dus gaan we de stad verkennen. Zomaar wat rondneuzen, langs de haven, op een bankje zitten en kijken naar de boten die allerlei bestemmingen aandoen. Het oversteken voor voetgangers is ook grappig.
Als het groen is steekt iedereen gelijk over, ook kruiselings, men neemt de kortste weg om aan de overkant te komen. Het gaat allemaal heel rustig. Om 8 uur 's avonds worden we toch overvallen door vermoeidheid en we besluiten verstandig te zijn en gaan naar bed.
We slapen de klok rond. We voelen ons weer fit. Nog een dagje Auckland. Het is 26 graden. We lopen richting de wijk Parnell. Daar zijn hele mooie oude huizen en binnenplaatsjes. Ook de kleine kunstwinkeltjes zien er aantrekkelijk uit. Op een leuk terrasje laten we dit alles over ons heen komen. We gaan het park in naar het Aucklandmuseum.
We hebben nu de gelegenheid om het een en ander te weten te komen van dit land. De geschiedenis van de Maori's en de blanke kolonisten komt uitvoerig aan bod. Ook is er veel te zien over vulkanen, de flora en de fauna. Het ziet er allemaal heel verzorgd uit en de informatie wordt op een prettige uitnodigende wijze aangeboden. We genieten nog even lekker van het zonnetje en lopen op ons gemak weer terug naar het hotel.
Vrijdag 9 februari
Om half 10 wordt de auto afgeleverd bij het hotel.
Een aardige man legt ons alles uit en gewapend met onze uitgebreide informatiemap kan onze reis beginnen. De auto staat aan de achterkant van het hotel. Een kleine binnenplaats. Tja, dat wordt even zweten! Wat had hij ook al weer gezegd? Je linkervoet niet gebruiken, want het is een automaat. En natuurlijk links rijden. Wat is hij groot! Een grote mitsubutsi admiraal met een lange neus.
De koffers kunnen achter elkaar in de achterbak! We hadden een maatje groter gevraagd dan de kleinste.. Niet zeuren, wegwezen!
Henny aan het stuur en ik met de kaart op de knieën, want we moeten de stad uit naar de High-way. Als dat lukt met het eenrichtingverkeer, dan zijn we al een heel eind. En het lukt natuurlijk, maar het is best wel even spannend. Als we de stad uit zijn stoppen we ook bij de eerste beste gelegenheid om op ons gemak te kijken waar het een en ander voor dient. En dan gaat het verder steeds makkelijker. We gaan naar de Bay of Islands.
In Matakohe bezoeken we het Kaurimuseum.Je raakt onder de indruk van de enorme houtkap die hier in het begin van de vorige eeuw heeft plaats gevonden. Maar ook van de omstandigheden waarin deze pioniers met hun gezinnen hebben moeten overleven. Een mooie weg langs de Kauri kust leidt ons door het Waioua Forest. Hier staan nog bomen van 2000 jaar oud.
Een leuk pad door het bos brengt ons bij de grote Tana Mahuta Kauri boom. Het begint ineens een beetje te regenen, dus lang blijven we niet staan kijken. Vanmorgen begonnen we met prachtige zon. Zou het toch waar zijn dat je hier op een dag 4 seizoenen mee kunt maken?
We komen aan in Pahia in het Scenic Circle Bay of Islands Hotel. Een prachtig hotel! Op loopafstand van de haven. We blijven hier 2 nachten. We laten ons verwennen en na een heerlijk ontbijt lopen we op ons gemak naar de haven, want we hebben vakantie.
Daar zien we dat we met de veerpont naar Russell kunnen. Dit lijkt ons een goed idee. De zon is echt warm en we weerstaan de verleiding om aan de haven op het gras te gaan liggen. We hebben ons voorgenomen naar de Flagstaff Hill te wandelen. Langs mooie huizen met een Victoriaanse uitstraling komen we boven op de berg. We worden beloond met een mooi uitzicht.
Op deze historische plaats hebben Maori en Engelsen veel meningsverschillen uitgevochten. Er staat een monument en de vlag hangt in top. Er zit een Maori bij. Als we foto's aan het maken zijn, stelt hij voor dat hij een foto van ons samen maakt. Dat is wel leuk.
"Ik zal me eerst even voorstellen", zegt hij. (de naam ben ik al weer vergeten) en hij begroet Henny met een Hongi. Dit is met de neuzen tegen elkaar. Een tradionele begroeting van de Maori. Heel grappig. Hij praat graag en legt ons van alles uit over het monument en de vlag. Een leuke ontmoeting.
Russell heeft veel historische gebouwen en ook het kerkje met de begraafplaats is de moeite waard om te bekijken. Alles herinnert aan de tijd van de eerste immigranten rond 1830.
We varen weer terug. In Pahia houd ik ineens het glas van mijn bril in mijn hand. Het schroefje valt op de grond en is niet meer te vinden. Dat is balen! We lopen naar de I-site van informatie. We vragen naar een opticien, maar dat is een moeilijke vraag. De vriendelijke dame verwijst ons naar de plaatselijke farmacie. Daar leggen we het probleem voor."Als u een straatje omloopt dan is het zo geregeld", zegt ze. En jawel hoor. Na een half uurtje ligt mijn bril al weer netjes te wachten. Gelukkig.
Zondag 11 februari
Het einddoel vandaag is Waitomo. Dat is een aardig eindje. We kunnen het opbrengen om vroeg op te staan. Om half 8 zijn we op pad. Het weer is weer goed.
In Whangarei rijden we richting de Whangarei falls. Vanaf de parkeerplaats loopt een mooie weg door het bos naar de waterval. Bij de brug klimmen kinderen in een boom en springen zo de rivier in. Een heerlijk gezicht. De waterval is erg mooi en een mooie onderbreking van de lange rit.
In Otorohanga gaan we de Kiwi bekijken. Een loopvogel die 20 uur per dag slaapt. We moeten heel stil zijn om hem(haar) in het donker even te kunnen bekijken. Het is hun nationale trots. Ik denk dat ik toch iets anders uitgezocht zou hebben.
We komen redelijk op tijd aan in het romantische Abseil breakfast inn. Een erg gastvrij houten huis boven op een heuvel. De kamers hebben allemaal een thema en wij krijgen The Cave Room toegewezen. Heel apart met hoofdkleuren bruin en zwart. Boven ons hoofd is een hemel gemaakt van zwart dun doorschijnende stof.
Op het bed liggen licht- en donkerbruine harige kussens en een groot beest wat op een marmot lijkt. (Van stof uiteraard) Het huis heeft een veranda waar je tot laat in de avond naar de sterren kunt kijken. De omgeving is ook geweldig.
Omdat het nog vroeg is gaan we nog even naar de Waitomo Caves kijken en wat blijkt, er is nog een rondleiding naar de gloeiwormen. We doen het maar meteen. Met een klein groepje dalen we af naar beneden. We kijken verbaasd naar boven en zien al die blauwachtige lichtjes. Door een chemische reactie in het onderlijf weten deze kleine wormen licht te produceren.
Ze hangen aan giftige visdraden in donkere stille vochtige ruimten. Aangetrokken door het licht raken kleine insecten verstrikt in de vislijn en voila, daar is het ontbijt van de wormen. We stappen vervolgens in een bootje en varen nog een stukje de grot in om het schouwspel nog van dichterbij te kunnen bekijken.
De volgende morgen verrast onze gastvrouw ons met een speciaal ontbijt. Frans stokbrood met een warme crème gevuld met allerlei rode warme bessen en vruchten. Een aanrader!
Maandag, 12 februari
Op naar Rotorua.
We ruiken de zwavel al van verre. Roturua ligt precies midden in een gebied dat door vulkanische activiteit wordt opgewarmd, zodat er overal stoom, kokende geisers en pruttelende modder te zien is. De aarde is hier voortdurend in beweging. Het geiserpark hebben we zo gevonden.
We lopen rond en maken nog een voorstelling mee van de Maori's. 's Avonds is er een traditionele Hangi (concert en Maaltijd)'. We doen hier aan mee en genieten van een leuke voorstelling en een voortreffelijke buffet.
Ons hotel (Regal Geyserland) ligt tegen het geiserpark aan en vanuit ons bed kunnen we de stomende spuitende geisers zien. Heel apart.
Dinsdag 13 februari
Vandaag gaan we naar Taupo.
Om 10.00 precies zijn we bij de indrukwekkende geiser Lady Knox. Met hulp van buitenaf, een beetje zeeppoeder, kan men het sturen dat zij om 10.00 begint te spuiten. Dit hoort bij het Thermal Wonderland. We gaan dit uitgebreid bekijken en kiezen voor de langste rondtour.
Het is prachtig zonnig weer. De bronnen hebben verschillende kleuren. Ze hebben een naam gekregen. De champagnepoel is wel héél mooi. Aan de rand is deze oranje. In de grond zitten veel mineralen zoals zwavel, mangaan, ijzeroxide en dergelijke. Het doet heel vreemd aan, maar het is prachtig om te zien.
Op naar de Huka Falls in het Wairakeipark. Water blijft toch imponeren! Het water stort naar beneden. Een jetboat komt aangevaren tot aan de voet van de waterval. De inzittenden, jongelui, hebben veel plezier!
We gaan door naar Taupo. Dit is een prachtig binnenkomertje. Je ziet in de verte het meer liggen met op de achtergrond bergen met sneeuw erop! We slapen in een mooi verzorgd motel, Cypress Vilas Motel.We blijven hier 2 nachten. Er is ook een magnetron, dus kunnen we ook zelf iets te eten regelen. 's Avonds gaan we de familie thuis nog even mailen, nemen een lekker flesje wijn mee en komen de avond zo wel door.
Woensdag 14 februari
Een extra dag in Taupo.We besluiten om naar het Tongariro Nationaal Park te rijden. Dit park is het op een na oudste natuurpark van de wereld en heeft 3 machtige vulkanen, waarvan Ruapehu in september 1995 na 50 jaar weer actief is geworden. We rijden langs het mooie diepblauwe Taupomeer en komen steeds dichter in de buurt van de met sneeuw bedekte vulkanen. Prachtig om te zien. Je kunt wel iedere keer stoppen voor een foto. In het park zijn diverse routes uitgezet om te wandelen.
We nemen die van 2 uur naar de waterval. De route is bijzonder goed uitgezet en soms zijn er houten vlonders of trappen. Het is weer warm. We zijn zelfs al een beetje verbrand. Toch maar de zonnebrand gebruiken. Het uitzicht verandert ook steeds. Het is een hele mooie wandelroute. Na de cappuccino zijn we met de auto naar de top gereden, tenminste zover als het kon. In de winter wordt er geskied. De top lag helemaal in de mist toen we boven aankwamen dus zijn we maar niet verder gegaan met de stoeltjeslift.
Donderdag 15 februari
De route gaat vandaag naar Napier.
Een mooie weg met veel bochten brengt ons al vroeg in Napier.Wat een leuke stad. De stad heeft in 1931 een aardbeving gehad en is toen herbouwd in de Art Deco styl. Prachtige gebouwen zijn er te bewonderen. Alles ziet er schoon en fris uit. Ook het strand en de aangrenzende groene parken met fonteinen. We hebben weer een geweldig hotel van de Scenic Circle, het te Pania Hotel.
We hebben een oud-collegaatje met haar Nieuw-Zeelandse vriend afgesproken voor het hotel. Het is toeval dat zij een paar dagen in Napier zijn, op dezelfde dag als wij er ook zijn. Het is heel leuk om elkaar te ontmoeten aan de andere kant van de wereld. Rob en Esther zijn een leuk jong stel. Met backpacken hebben zij elkaar 10 jaar geleden ontmoet. Ze reizen nu samen geregeld voor een jaar, op en neer tussen Nederland en Nieuw-Zeeland.
Eerst op het terras in de zon cappuccino en dan gaan we even winkelen. Vervolgens brengt Rob ons naar Havelock North waar we naar de top van de cliffs klimmen. Een prachtig uitzicht is de beloning. We maken nog een fijne strandwandeling. Hier in de buurt nestelen ook de Jan van Gents.
Het is warm en we zoeken een leuk terrasje met een lekker biertje. We doen ons te goed aan lekkere tapa's. Om 7 uur moeten we weer afscheid nemen, want ze hebben nog 2 uur te rijden voor ze "thuis" zijn. Het is een leuke ontmoeting. 's Avonds gaan we het stadje in. Er is iets te doen. Er rijden al heel de dag oude auto's uit de jaren dertig rond en tegen de avond verschijnen er allerlei chique mensen.
Ze zijn perfect gekleed en verzorgd zoals in de dertiger jaren, van hoedje tot schoentje. Ze worden voorgereden bij diverse hotels waar het feest is. Heel leuk om te zien. De muziek die we horen past in het geheel. We zijn niet uitgenodigd dus zorgen we maar voor ons eigen natje en droogje. Daar is overigens helemaal niets mis mee.
Vrijdag 16 februari
Vandaag een grote trip naar Wellington. Onderweg zien we verschillende wijngaarden. De Nieuw-Zeelandse wijn is ook in Europa in opkomst en smaakt heerlijk. Het is een rustige mooie route. We stappen niet veel uit want we willen ook het museum in Wellington niet missen.
Redelijk op tijd arriveren we in het Just Hotel midden in de stad. Even de koffers binnen brengen en dan naar het bekende Te Papa Museum. Dit is werkelijk fantastisch. Ze hebben hier letterlijk alles uit de kast gehaald om je iets van het land mee te geven. Je krijgt een compleet inzicht in Nieuw-Zeelands verleden, heden en toekomst. De inrichting is ook heel modern. Er worden o.a. uitbarstingen van volkanen nagebootst.
Je kunt ergens in een huisje gaan staan en dan begint het opeens te beven. Zo moet ongeveer een aardbeving voelen. Er zijn verschillende afdelingen en je zou wel een hele dag hierin door kunnen brengen. Maar ook hier geldt, zoals trouwens tot nu toe de hele reis, je moet keuzes maken. We blijven er tot sluitingstijd en gaan vervolgens de stad in om ergens te eten. Het is hier frisser. Morgenvroeg steken we over naar het Zuidereiland.
Zaterdag 17 februari
Om 10 uur moeten we bij de veerboot zijn voor de overtocht naar Picton. We gaan eerst nog even de auto inleveren. Het is fris op de boot, maar we kunnen wel buiten blijven staan. De zon schijnt. De zee is rustig, waar ik heel blij mee ben, en het laatste uur varen we door de Marlborough sounds. Een prachtige cruise. Je kunt er hele mooie foto's maken. Een echte rustgevende tocht.
We komen aan in Picton, even een nieuwe auto regelen. Deze keer is het een Subaru en een beetje kleiner. Dit vinden we beslist niet erg. We hebben een leuk motel voor 2 nachten met een zonnig terras, motel Broadway, vlakbij winkels en de haven. We maken het ons gemakkelijk op het terras, lekker bakje koffie, pilsje. Af en toe moet je ook een rustpunt inbouwen. Later gaan we de omgeving verkennen.
Zondag 18 februari
We gaan een stukje van de Queen Charlotte track lopen. Deze is 67 km lang. Maar wij vinden een paar uur heen en terug lopen voldoende. Onderweg genieten we van de prachtige blauwe sounds en mooie doorkijkjes. We horen ook vele mooie vogelgeluiden. Als we aan het water gaan zitten, kunnen we met een verrekijker vele mooie vogels bewonderen. We doen nog een rondje met de auto, kopen in de supermarkt een kant en klaar diner en genieten na op het terras.
Maandag 19 februari
Vandaag is de eindbestemming Hanmer Springs. We zijn vroeg op pad en onderweg zien we grote witte vlakten met een rose gloed. Het zijn zoutkristallen.
Kaikoura is de plaats waar je met een boot naar de walvissen kunt gaan kijken. Het is weer prachtig weer en aangezien ik me niet zo op mijn gemak voel op een snelle boot in zee, gaan we naar de haven naar de parkeerplaats aan het einde van de South Bay Parade. Hier moeten veel zeehonden liggen volgens de informatie. We zien nog niet veel en besluiten om de shoreline-walk te gaan lopen.
Hoog boven op de rotsen. Je hebt een prachtig gezicht op de kustlijn en de zee. Af en toe moet je over een hekje klimmen om weer verder te gaan. De zon staat weer strak blauw aan de hemel. Beneden zien we af en toe mensen die iets aan het bekijken zijn. We besluiten af te dalen en de terugweg te nemen over het strand. Het is onverstelbaar mooi en stil, alleen het ruizen van de zee.
Het is eb, dus we kunnen een stuk over de rotsen lopen. We turen met de verrekijker en menen iets te zien bewegen. We gaan er op af en jawel hoor, daar ligt een zeehond op een rots te slapen. Zachtjes loop ik dichterbij, hier wil ik een foto van hebben. Je mag ze niet te dicht naderen, want dan kunnen ze bijten.
Hij ziet me en houdt me goed in de gaten. Het lukt me een mooie foto te maken. Hij begint een beetje te "blaffen". Dus gaan we zachtjes verder. In een klein binnenwatertje zit een zeehond te spelen. Hij heeft er blijkbaar plezier in. Samen met een Nederlandse backpacker bekijken we het schouwspel. Nog even samen kletsen, altijd leuk in het buitenland en dan moeten we weer verder.
We vervolgen de weg naar Hanmer Springs. We zijn nu in de zuidelijke variant van de Alpen aan gekomen. De weg is erg mooi. Ook het alpine garden motel heeft een mooi uitzicht vanaf de veranda op de bergen. De thermale bronnen van Hanmer zijn zeer mooi aangelegd en op de achtergrond zie je de besneeuwde Alpen. Hier willen we even van genieten.
Bovendien zijn de baden goed voor je huid en je spieren. Er zijn 9 verschillende baden met temperaturen van 28 graden tot aan 40 toe. Elk bad is van een andere samenstelling. Het is heerlijk om erin te liggen. De tuinen er omheen zijn mooi verlicht. Ondertussen wordt het donker en het is wel heel romantisch om in zo'n golvend bad naar de heldere sterrenhemel te kijken. Je wordt er wel soezerig van. We slapen dan ook als marmotten.
Dinsdag 20 februari
We gaan naar Hokitika. Het weer is weer prachtig en 's'middags wordt het 26 graden. De weg is afwisselend en heel mooi. We krijgen weer geweldige uitzichten. We rijden via de Lewiss Pass richting Reefton. In Greymouth gaan we naar een greenstone house waar je de bewerking kunt zien van deze bijzondere steen. Er worden mooie sieraden van gemaakt.
Dit soort Jade kunnen we niet laten liggen. De modellen hebben ook allemaal een verhaal. Er worden ook veel Maorifiguren van gemaakt. In Shantytown maken we een stop. Dit is een levend museumdorpje. Je ziet o.a. oude winkeltje waarin wij nog veel dingen herkennen. Een oud schooltje met de bankjes zoals bij ons in de jaren 50, een kerkje, een groepje kinderen in kleren van vroeger die een ijzeren reep maken en er mee spelen, een oud ziekenhuis, apotheek etc.
Ook is er een oude stoomtram waarmee je een ritje kunt maken naar het regenwoud. Als je wilt kun je ook nog je geluk beproeven door met een zeef in een bak met stenen goud te zoeken. We gaan weer verder door het altijd groene land, waar niemand haast heeft.
We overnachten in een prachtig chalet met zicht op de Tasmanzee aan het strand. We zien de zon ondergaan op het mooie terras. Tegenover het chalet is er een grot waar ook glimwormen inzitten.'S avonds gaan we gewapend met zaklamp nog even kijken. Het blijft leuk om het te zien.
Woensdag 21 februari
Bestemming Fox Glacier. We zijn benieuwd naar de gletsjers. Nergens in de wereld op dezelfde breedtegraad als Nieuw-Zeeland komen de gletsjers zo dicht aan de zee. We logeren in het Matheson Motel. Het weer is een beetje aan het veranderen. Er komen wolkjes aan en het waait.
Ik wilde gelijk naar het bekende spiegelmeer Lake Matheson, maar onze gastvrouw zegt dat we beter kunnen wachten tot morgen, dan is het weer beter en kun je meer zien. Bij mooi, windstil weer en de spiegeling in het water zou je niet weten welk beeld van de besneeuwde alpen echt is.
Dan maar meteen naar de Frans Josef gletsjer. We laten ons voorlichten hoe we er het dichtst bij kunnen komen. Er zijn meer mensen op het idee gekomen om te gaan kijken. Verderop is de weg een stukje afgezet omdat er een lawine naar beneden is gekomen. We kunnen het niet laten, we lopen er langs af en gaan voorzichtig de rotsblokken op.
We zien ook een groep met speciale schoenen met ijssporen die de gletsjer gaan beklimmen. Je voelt je zo klein in die grote wereld van rotsblokken. Tegen de gletsjer aan stroomt het water uit een diep gat, wat dan meters later verandert in een waterval. Je kunt ook een helikoptervlucht maken naar de top van de gletsjer.
Nu nog even naar de Fox Glacier.Ook deze is mooi om te zien. Deze gletsjer is een klassiek voorbeeld. De grote hoeveelheid neerslag aan de westkust (meer dan 5 meter per jaar!) ,is één van de redenen van zijn bestaan. De zware sneeuwval op de toppen van de Alpen zorgt voor een constante neerwaartse druk op de steile helling. De sneeuw wordt daardoor ijs en het duwt alles opzij wat het op zijn weg naar beneden tegenkomt.
Donderdag 22 februari
We staan weer vroeg op en gaan naar het Lake Matheson. Het is niet helder, maar de wind is gaan liggen. We lopen toch de route om het meer. De uitzichten zijn grandioos met die spiegeling in het water. We zien de sneeuwtoppen wel niet, maar desondanks is het toch de moeite waard.
Vandaag is de bestemming Queenstown. Het is een prachtige weg met mooie bergen en uitzichten. Via de Haastpass rijden we langs Lake Wanaka. Je blijft je verbazen. Vlak voor Queenstown ligt het plaatsje Arrowtown. Dit lijkt meer op een openluchtmuseum.
Het dorpje is teruggebracht naar de sfeer van de goudzoeker tijd uit de vorige eeuw. Het is er erg gezellig en ze verkopen heerlijk ijs. Ja, het ijs in Nieuw-Zeeland is ook apart. Wel bijna iedere dag hebben we een ijsje gekocht. Je vraagt overal een ijsje met 1 bolletje en je krijgt 2 bolletjes. Maar je hoeft er maar 1 te betalen.
We komen in Queenstown aan bij het Sherwood Manor hotel met uitzicht op het meer. Het ligt heel mooi aan het meer en aan de achterkant de bergen. Queenstown moet je gedaan hebben. Het is een aparte stad met heel veel jeugd. Je kunt er allerlei sportieve fratsen uit halen om er een kick van te krijgen. Je wordt doodgegooid met allerlei aanbiedingen.
Bij de haven is het ook gezellig vertoeven. De zon is er weer volop en vanaf een terrasje kun je de sportieve jongelui gadeslaan. De snelle jetboten vertrekken ook vanaf dit punt. Ook de stoomboot MS Earnslaw toetert er aardig op los als hij vertrekt. We gaan de fish en chips eens proberen en besluiten morgen maar eens verder rond te kijken.
Vrijdag 23 februari
We gaan naar het bungee-jumpen kijken. Het is richting de Kawarau Bridge over de Shotover rivier.
En jawel hoor, daar gebeurt het. Op de brug staan al diverse mensen. Van de zijkant uit kun je het goed zien. De springers worden goed vastgemaakt en het is de bedoeling dat ze 43 meter naar beneden springen en blijven bungelen aan een dik elastiek. Als je zo naar beneden kijkt is het een hele diepte. Voor geen goud zouden ze mij zo ver krijgen.
En daar gaat er een. Die heeft het meer gedaan, want het was een sierlijke sprong en hij kwam ook met zijn hoofd in het water. Iedereen juicht. Hij heeft de andere springers, denk ik, aan moeten moedigen want nu staat er een meisje, ze heeft al diverse malen naar haar familie gezwaaid en tegen zichzelf gezegd, nu doe ik het.
Er wordt geteld maar iedere keer stapt ze weer terug. Ik kan het me voorstellen. Uiteindelijk doet ze het niet. De volgende springt wel maar ook met schrik in zijn broek. Iedereen gilt. Ik vind het ook eng om te zien. Beneden in het water staat een bootje klaar met duikers en daar wordt de held dan ingetrokken.
Het is mooi weer en er is best veel belangstelling hiervoor bij de jeugd. Natuurlijk is het kicken als je dat durft en thuis ook nog een foto kan laten zien! We gaan weer terug naar Queenstown, we willen ook nog wat winkelen, voor de kleinkinderen iets zoeken, lekker eten en op tijd naar bed.
Zaterdag 24 februari
We komen op tijd aan in Te Anau. Het is een prachtige zonnige dag met helblauwe lucht. Bij de informatie praten we nog even met een Nederlands meisje dat nu 4 maanden in Nieuw-Zeeland zit en hier werk heeft gevonden. Ze is verliefd geworden op een Nieuw-Zeelandse jongen en wil hier nu een seizoen werken. Het is een leuke blonde meid maar hoe dit af zal lopen zullen we nooit weten.
We gaan een wandeling maken rondom het meer en een klein stukje van de Kepler Track. De zon brandt op onze ruggen en na een tijdje kunnen we de verleiding niet weerstaan en gaan aan het water liggen in de zon. Heerlijk, even de oogjes dicht en luisteren naar de stilte. Als de zon minder wordt gaan we naar het Fjordlandhotel. Als we uitgerommeld zijn gaan we in het dorp naar de chinees. We hebben lekker gegeten.
Zondag 25 februari
Vroeg op want we gaan naar de Milford-sound. Als we naar buiten kijken ziet het er nog niet echt stralend uit, maar wat niet is kan nog komen. We rijden aan, maar hoe verder we de kant opgaan van de Milford-sound hoe donkerder het wordt. Het zal toch niet waar zijn. En jawel hoor, het begint te regenen en niet zo, n beetje ook. Maar we hebben afgelopen week regenjacks gekocht en die hebben we bij ons, dus..
De eerste stop is bij het Mirror-lake. De naam staat in spiegelbeeld op een bord aan de kant en je kunt de naam echt lezen als je in het water kijkt. Als we Te Anau Downs voorbij rijden zien we 2 grote regenbogen met scherpe kleuren. Prachtig, maar het voorspelt niet veel goeds. Het is niet druk op de weg. Maar om nu een wandeling te gaan maken, zien we niet zo zitten. Voor zover als we kunnen zien door de donkere wolken moet het hier geweldig indrukwekkend zijn als de zon schijnt.
We komen bij een tunnel, links en rechts zien we diverse hoge watervallen tegen de grijs-zilverachtige rotsen. Als je uit de tunnel komt, weet je niet wat je ziet, tientallen watervallen komen langs de steile hoge rotsen omlaag gestort. Je voelt je heel nietig als je dit natuurgeweld aanschouwt. De zwarte wolken hebben ook iets angstaanjagends. Alsof ze willen zeggen: wij hebben het hier voor het zeggen!
We komen aan in de haven en stoer besluiten we de regenjassen aan te doen en een tocht met de boot te doen. Tenslotte kom je hier niet iedere dag. De regen is opgehouden maar het waait nog wel stevig. En wat we zien is meegenomen. Achteraf zegt men ook dat het hier 2 van 3 dagen regent. En dus vandaag ook.
Op de boot zoeken we een beschut plekje, toch op het buitendek, je wilt dit meemaken. Het is er zo hoog, door de donkere bergen kun je niet zien waar het ophoudt. We komen langs een hele grote waterval en enkele rotsen waar zeehonden opzitten, we varen tot het einde van de fjord. Het is onvergetelijk mooi.
We zijn toch blij dat we dit gedaan hebben. En alsof de duivel er mee speelt, als we in Te Anau komen begint de zon weer te schijnen.
Maandag 26 februari
We hebben een behoorlijke route voor de boeg. Ik maak nog een foto van de zonsopgang en we rijden aan. Ons einddoel is vandaag de Catlins, een bed en breakfast overnachting. Een gedeelte van het land wat niet vaak bezocht wordt. Het landschap begint ook te veranderen..De temperatuur komt vandaag ook niet boven de 17 graden, maar de zon schijnt wel. Bij Fortrose gaan we de kiezelweg op richting Catlinsbay.
Bij de vuurtoren ligt een wrak van een schip dat eind 1800 is vergaan. Het was de grootste scheepstamp in Nieuw-Zeeland. Het waait als een gek en het is hoog water. We krijgen door de wind de autodeur bijna niet open. Ook is het schip nu niet te zien, ook niet de beloofde zeehonden. De zee is wild en als je je ogen dicht doet kun je je voorstellen dat hier een schip op de klippen zou kunnen lopen.
Bij Curie Baai ligt een versteend woud op het strand van 150 miljoen jaar geleden. Je kunt je dat bijna niet voorstellen. Overigens is het ook vreemd dat je er gewoon overheen kunt lopen. Bij ons zou het allang afgezet zijn om het te bewaren voor de toekomst. Het is wel heel apart om te zien. De beloofde dolfijnen zijn ook even op vakantie of ze vinden het te hard waaien.
In een cafeetje, wat Niagara waterfall heet (met een knipoog) komen we een beetje bij van de frisse harde wind. Vervolgens rijden we naar Ann en Donald Mckenzie. Een echt leuk adres in de middle of nowhere. Ze heet ons van harte welkom met koffie en cake.. We krijgen een chique kamer met een hoog plafond. Het is een prachtig huis en al 150 jaar in de familie. Donald is schapenboer en heeft 5000 schapen. We blijven bij hun eten.
Er komt nog een stel aan van onze leeftijd uit Engeland. Donald geeft ons vieren een rondleiding over zijn farm. Donald kan uren vertellen.We gaan naar de schapenweiden, het strand, het meer en het bedrijf waar de schapen worden geschoren. Hier staan ook de grote zakken gevuld met schapenwol. Een gemiddelde scheerder kan 40 schapen scheren in een uur! We kletsen nog wat na, drinken een wijntje en dan is het slapen.
Dinsdag 27 februari
Na een heerlijk ontbijt nemen we afscheid en rijden richting Dunedin. We stoppen bij Owaka waar we de Purakaunifalls kunnen bekijken. Een mooie waterval die in veel boekjes te zien is. Het gezang van de vogels verborgen in de bossen is geweldig. Zouden ze misschien een C.D. draaien achter de bosjes?
Bij Nuggetscoast gaan we op zoek naar pinguïns en zeeleeuwen. We hebben geluk. Er staat een uitkijkpost waar je je verdekt op kunt stellen en daar staat warempel parmantig een pinguïn. Op de achtergrond liggen drie logge zeeleeuwen op de rotsen. De mannetjes kunnen wel 500 kg. wegen.
Verder naar Dunedin. De weg is mooi. We checken in in 526 George Street, een boutique hotel. Het is niet ver van het centrum. De temperatuur is vandaag niet boven de 13 graden uitgekomen. We lopen naar de Kathedraal en bekijken wat winkeltjes. We eten lekker in een Thais restaurant.
Woensdag 28 februari
De laatste etappes. Op naar Christchurch.
Bij Moeraki maken we een koffiestop en bekijken de grote mysterieuze ronde keien die op het strand liggen. De zon schijnt weer lekker en het is iets warmer dan gisteren. Het schiet goed op en we komen in Christchurch aan waar het alweer 16 graden is.We hebben weer een prachtig hotel. Het Codswold hotel van de bekende Scenic Circle.
Het is een oud engels hotel met glas in lood-ramen. Heel gezellig. Ook nu zitten we op loopafstand van het centrum en kunnen nog even gaan kijken in het centrum. We gaan ergens eten en sturen vanaf de straat een foto-email naar huis. Ook grappig. Het ziet er gezellig uit. Morgen zullen we het eens beter bekijken.
Donderdag 1 maart
De laatste doe-dag in Nieuw-Zeeland. We besluiten eerst naar het Antartic Centre te gaan bij het vliegveld. Christchurch is het vertrekpunt voor veel expedities naar de zuidpool. Het centrum is waarschijnlijk de enige manier om kennis te maken met dit ijzige gebied ten zuiden van Nieuw Zeeland. We zijn er al vroeg en het is nog niet druk. Het is een geweldige tentoonstelling, niet alleen informatief, maar ook de manier waarop ze alles presenteren.
Na de vulkanische uitbarstingen komen we in een ruimte aan waar we overschoenen en een dikke zuidpooljas krijgen. We gaan in een ruimte waar de zuidpool is nagebouwd. Er ligt ook echt sneeuw en het is er koud. Er staat ook een iglo en er zijn tenten van expedities. Op dat moment waan je je op de zuidpool. Dan wordt er aangekondigd dat er een zware sneeuwstorm op komst is en dat je je schrap moet zetten of dekking moet zoeken.
En ja hoor, het wordt nog kouder en het begint heel hard te waaien. Het is net echt, ook met de lichteffecten. Het duurt maar 5 minuten, maar geeft wel het sfeertje weer. Heel spannend. Verderop worden we geconfronteerd met echte pinguïns, die ze daar verzorgen en onderzoeken. Het is etenstijd. Het zijn maar kleine beestjes, maar leuk om te zien. Je kunt ook zien hoe ze zich onder water gedragen.
Van recente expedities zijn ook de gebruikte tenten en sleeën te bewonderen. Je zou er wel een hele dag door kunnen brengen. Buiten op het terras in het zonnetje worden we weer warm met een lekkere cappuccino. We rijden even naar het vliegveld, wat ertegenaan ligt, om te kijken waar we morgenvroeg om 6 uur de auto moeten inleveren. We rijden terug naar Christchurch.
We gaan het centrum in. Er heerst een gezellige sfeer in de buurt van de Kathedraal. Het doet een beetje Parijs-achtig aan. Er staan mensen op het plein voor de Kathedraal verhalen te vertellen, er zijn optreden van goochelaars en gitaristen spelen en zingen mooie bekende en onbekende liedjes.
De mensen staan of zitten er ontspannen bij te kijken. Het winkelcentrum is modern van opzet. Alles is opmerkelijk schoon en doet vriendelijk aan. We luieren op een terras in de zon en doen onze laatste inkopen. Is het echt al weer voorbij? We sluiten af met een lekker etentje en lopen dan terug om onze koffers te pakken. We moeten morgenvroeg om 5 uur op om op tijd op het vliegveld te zijn. We kijken terug op een geweldige goed verzorgde reis, waarbij alles bijzonder goed geregeld is.
Een land wat zo ontzettend ontspannen overkomt, veel openbare toiletten, duidelijke bewegwijzering en vriendelijke behulpzame bevolking. Er is natuurschoon waar je geen woorden voor kunt vinden. Jammer, dat het zo ver weg is. De herinnering zal blijven!
Maandag, 5 maart
Na 2 stop-overs in Kuala Lumpur (een aanrader) komen we redelijk ontspannen aan op Schiphol. We nemen de trein naar Eindhoven en we zijn weer thuis. Het is ook wel weer fijn om thuis te komen bij je kinderen en kleinkinderen. Nu kunnen we de verhalen vertellen van wat we allemaal hebben meegemaakt.
