30 Dec 2004: SYDNEY, Australië
Big City!
En jawel... Tis gelukt. Ik ben down under!! Het vliegtuig is uiteindelijk een uur later van Schiphol vertrokken, maar de vlucht was prima. 11 uur is natuurlijk wel erg lang. Ik zat gelukkig aan het gangpad, dus af en toe een wandelingetje deed goed.
Met de taxi ben ik Hong Kong in gegaan waar hartje stad een bedje (met de nadruk op 'je') op mij wachtte. Wat een bijzondere stad... Druk, drukker, nog drukker... Heerlijk geslapen en toen via een leuke bustour terug naar de airport. De vlucht naar Sydney was veel prettiger. Meer beenruimte, plaats aan het raam en 3 uur korter! Na bij de customs in mijn beste Engels een chocoladeletter en pepernoten te hebben aangegeven vloog ik Lotte in de armen.
Heel apart, dat je na zo lang vliegen iemand ziet die je kent. Het, reeds in april geboekte, hotel is perfect. Grote kamer met keukentje en badkamer. Kwartiertje lopen vanaf het centrum. We hebben al veel gezien. Uiteraard eerst naar de Harbour Bridge en de Opera House. Op 20 januari gaan we de Harbour Bridge beklimmen. Mijn wens komt uit!! En Lot gaat mee. Super gaaf. Excited already.
2 Jan 2005: Christchurch, Nieuw Zeeland
2005! HAPPY NEW YEAR!!
Wat een waanzinnige ervaring om oud en nieuw in Sydney te vieren. Ten eerste omdat het 10 uur eerder is dan in Nederland. Maar ook, en eigenlijk vooral, omdat we een onbelemmerd uitzicht hadden op The Opera House en The Harbour Bridge.
We hebben het spektakel gevolgd vanaf de kade van de Botanical Gardens. Het park was volledig ingenomen door duizenden mensen die al vanaf 's ochtends vroeg op kleedjes lagen te kamperen om maar niets te missen van het vuurwerk. Wij kwamen op ons dooie gemakkie om 19.00 uur aankakken en zaten uiteindelijk vooraan!
Bij de toegang van het park werd gecontroleerd op drank. Dat was verboden om mee te nemen. Wij hadden echter op de bodem van onze tas een fles Champagne... Wie niet waagt... En uiteraard is het ons gelukt. Op onze blauwe ogen kwamen we langs de security. Happy New Year. We zaten uiteindelijk naast 3 Nederlanders en een Engelse en hebben een super gezellige avond gehad.
Tegen twaalf uur ben ik op een grote kliko geklommen en heb de meest waanzinnige foto's gemaakt van het evenzo waanzinnige vuurwerk wat werd afgestoken vanaf the Opera House en de Bridge. Ongelofelijk. Lot en ik hebben elkaar soms echt even moeten knijpen. Daar sta je dan! In Sydney... het jaar 2005 op een benijdenswaardige wijze in te luiden. Tsja, je kunt het ook niet doen... hahaha.
Ondertussen hebben we onze reis voortgezet en zijn we vanochtend naar New Zealand gevlogen. De aanblik van het eiland vanuit de lucht was al helemaal geweldig. Het voelde meteen goed. En dat was prettig, want het vertrek uit Sydney verliep niet bepaald relaxed en gesmeerd. We zitten in het Base hostel op het Cathedral Square en hebben een kamer met z'n tweetjes. Heerlijk hoor. Morgen gaan we bekijken wat we als eerste gaan doen. 2005 is nu al een heel happy new year.
7 Jan 2005: Kaikoura, Nieuw Zeeland
Dol fijn!
We zijn nu in Kaikoura. Dat ligt op ongeveer 2 uur rijden boven Christchurch aan de kust. Het plaatsje staat bekend om de dolfijnen, walvissen en zeehonden die het er prima vertoeven vinden. Om hier te komen hebben we een prachtige route door de bergen gereden. Het landschap wisselt hier continue en je weet gewoon niet waar je kijken moet. Uiteraard zijn we ook al ruimschoots geconfronteerd met het fenomeen schaap. Die zijn hier inderdaad in overvloed.
Eenmaal in Kaikoura werden we tegengewerkt door de vele 'No Vacancy' bordjes. Net toen we het echt somber begonnen in te zien zagen we een geel zonnetje langs de weg. We volgden de pijl en reden een ongeasfalteerd weggetje in richting zee. Daar was het: Ranui Cottage. Een prachtige bungalow met kleurige tuin en groot terras. Barbara kwam ons tegemoet en showde ons haar beschikbare kamers. Ze woont er zelf en verhuurd 3 prachtig ingerichte kamers waarvan er 2 een unieke seaview hebben. Nou in 1 van die kamers verblijven wij nu al 3 nachten (in plaats van de aanvankelijk geplande 1). Elke dag boeken we er, met een grote glimlach, nog een nacht bij...
De vriend van Barbara (Doug) werkt in de bouw en is visser. Wat is er beter dan op sleeptouw te worden genomen door een local? We zijn al twee keer mee de zee opgeweest met Doug en Kevin om te vissen. Kaikoura staat bekend om de Crayfish (Kai=eten, Koura=crayfish). Vanochtend hebben we 6 van die dingen gevangen en vanmiddag heb ik er 1 als snack bij een heerlijk glas Kaikoura wijn naar binnen gewerkt. Doug kwam 'm brengen in een krant gewikkeld en met een dikke knipoog... Enjoy! We zijn ook al door Doug en Barbara meegnomen naar de plaatselijke kroeg annex restaurant. Leuk om de andere vissers en locals te ontmoeten.
Tijdens het vissen vanochtend zagen we ook nog een paar dolfijnen. Ze waren echter niet zo 'gezellig' als de groep waar we gisteren... MEE GEZWOMMEN HEBBEN! Voor de kust van Kaikoura zijn wilde Dusky Dolphins. Sinds een tijdje (Kaikoura is nog niet zo heel erg lang een touristische trekpleister) gaat er 3x per dag een bootje de zee op met mensen die met ze kunnen zwemmen. Deze tours waren al volgeboekt tot eind januari. We hebben ons maar op de stand-by lijst laten plaatsen en de eerste klap was een daalder waard, want we konden aan boord.
Gehuld in een sexy wetsuit kregen we instructies hoe we de dolfijnen moesten benaderen en hoe we met ze om moesten gaan. Dit zijn dus niet de getrainde dolfinarium-exemplaren! Dit zijn de wilde dieren waarvan je van te voren niet weet hoe ze op je reageren. Well, it was our lucky day! De dolfijnen waren wel in voor een spelletje. We gingen het water in (ter plaatse was de diepte slechts 1600 meter!!!) en na de koude-shock te boven te zijn stak ik mijn hoofd onder water en had al 3 dolfijnen onder me door schieten.
Mijn hoekduiken (nee, niet naar 1600 meter) trokken de aandacht van de dolfijnen en zo had je echt geweldige onderonsjes met deze beesten. Ze daagden je ook uit door rondjes om je heen te zwemmen en dan de diepte in te verdwijnen. We hebben de boot 3x verplaatst en 3x heb ik echt unieke ervaringen gehad. Ze bleven maar komen en spelen. Na het zwemmen zijn we heel zachtjes gaan varen en toen zwommen ze met de boot mee.
Ongelofelijk, wat een ervaring! We hebben het er nog constant over. Voordat we Kaikoura verlaten willen we nog gaan 'whale watchen' met een helicopter. Dat is natuurlijk ook te gaaf voor woorden. En dan hebben we natuurlijk de rest van New Zealand nog... Plan is om zaterdag via Blenheim en Nelson naar Motueka te rijden (Noorden van het eiland). Dan willen we maandag het Abel Tasman National Park in voor prachtige wandelingen. Maar ja, je weet het maar nooit hier in Kaikoura... hahaha.
11 Jan 2005: Greymouth, Nieuw Zeeland
Westcoast
We zitten ondertussen aan de westcoast van New Zealand in Greymouth. Helaas is het plaatsje zelf een rare lege spookstad, maar de route er naar toe was fantastisch mooi. Wel lang en vermoeiend (7 uur rijden... en ik ben de enige die achter het stuur mag kruipen). Gisteren hebben we een prachtige tocht gemaakt door het Abel Tasman National Park. Eerst met een boot langs alle baaien en beaches. De zee was erg ruig, dus het was een onrustige tocht. Gelukkig klaarde het halverwege op en hebben we met een mooie blauwe zonnige hemel boven ons de wandeltocht kunnen doen.
Kaikoura hebben we met pijn in ons hart achter ons gelaten. Maar voordat we weg gingen hebben we nog een super indrukwekkende helicoptervlucht gemaakt op zoek naar walvissen. We hebben er maar liefst 2 gezien. Wat zijn die beesten reusachtig groot zeg. En vanuit de lucht zie je dat natuurlijk helemaal goed! Morgen rijden we door naar de Fox Glacier. Ik wil heel graag wederom in een heli stappen om dan op de gletsjer gedropt te worden voor een wandeltocht... Alles gaat verder helemaal uitstekend. Onze trouwe Ford Ka doet het geweldig op de steile bochtige weggetjes. Het tanken is hier een lachtertje. Voor $30 (= Eu 15,00) gooi je hier je tank vol!
13 Jan 2005: Fox Glacier, Nieuw Zeeland
Let it snow!
En ja hoor... we hebben het weer geflikt! Vandaag hebben we ons getrakteerd op een rondvlucht in een heli boven de gletsjers van Fox en Franz Joseph. Een rondje Mount Cook (hoogste berg van NZ) kon niet uitblijven natuurlijk. En als toetje... Een landing daar heel hoog in de sneeuw. Wat een waanzinnige ervaring weer.
We hadden geluk want het weer is helaas niet zo heel erg geweldig. Veel laaghangende bewolking. De bergen (met sneeuwtoppen) die we vanuit ons Motel zouden moeten zien zijn veelal in mist gehuld. Vandaag hebben we ook even wat langer moet wachten op de take-off, maar toen het eenmaal zover was... WOW!!! 's Middags hebben we nog een korte wandeling gemaakt door de rainforest richting het einde van de gletsjer. Het is hier zooo groen! En dan de ijskoude watervalletjes waar je doorheen moet banjeren...
Morgen vertrekken we naar Wanaka. Daar blijven we 1 nachtje. Dan rijden we door naar Te Anau. Daar blijven we 2 nachten en gaan we o.a. Milford Sound met een bezoek vereren. Dat is ook weer een mega natuurgeweld wat op ons wacht. Het houdt niet op...
15 Jan 2005: Te Anau, Nieuw Zeeland
Six Flags
Six Flags? Ja, Six Flags! Zo voelt het een beetje als je door New Zealand trekt. Het is eigenlijk een groot park waar je alleen maar hele indrukwekkende, spannende, idiote dingen kunt doen waar je adrenaline een optater van krijgt... Elke keer weer arriveren we op een plek die zo mooi en overweldigend is. En elke keer weer ondernemen we iets waar je hart sneller van gaat kloppen. En elke keer denk je dat het niet gekker kan...
Het begon natuurlijk al met Oud & Nieuw in een wereldstad als Sydney. Dan het zwemmen met wilde dusky dolfijnen in Kaikoura. De vluchten in een helicopter op zoek naar Walvissen en op zoek naar de ijzingwekkende gletsjers en de Mount Cook. Trips over wild water, door dichtbegroeide rainforest. Eindeloze kronkelwegen langs heuvels en door dalen, langs kliffen en angstaanjagende afgronden. Links rijden en rechts zitten... Alles nieuw, alles anders, alles indrukwekkend.
Nu zijn we in Te Anau. De toegangspoort tot o.a. Milford Sound. We hebben een net een excursie gedaan naar de Glowworm Grotto. Eerst met een boot over (wederom) wild water. Dan diep de bergen in (ondergronds). Lopend, bukkend en varend. In duisternis en stilte...
We slapen in een backpackers hostel. Ook weer een nieuwe ervaring. We hebben ons de afgelopen weken best op wat luxe getrakteerd. Kan ook, want het kost hier relatief weinig. Gisteren zouden we ook in een hostel overnachten. Maar bij aankomst troffen we een afgrijselijk smerige kamer aan met behaarde bedden en ranzige plees. We hebben meteen weer uitgecheckt en ons geld terug gekregen.
Daarna hebben we onze rugtassen een super-de-lux hotel ingesjouwd en kregen we een kamer met kingsize bed, keuken, badkamer met bad, 2-zits bank en een balkon met lake (en mountain) view. Vol in de zon... Zaten we als 2 koninginnetjes te genieten van het leven als backpackers. Het hostel waar we nu zijn is prachtig en goed verzorgd. Geen kingsize bed, maar een stapelbed. Kan ik eindelijk een nacht niet getrapt worden door Lot... Morgen rijden we naar Milford Sound voor een cruise. Ook leuk!
18 Jan 2005: Christchurch, Nieuw Zeeland
Rain down on me...
En dan ben je zo maar weer terug in Christchurch... Wat vliegt de tijd toch (zou het door de heli's komen?). We zijn vanmiddag aangekomen in Christchurch na een overnachting in Oamaru aan de oostkust. Deze plaats staat bekend om de kolonies van de yelloweye penguin en de little blue penguin. We hadden geluk, want we hebben van beide soorten diverse exemplaren gezien.
Ontzettende grappige beesten zijn het. En het is natuurlijk heel maf dat je ze uit zee ziet komen het strand op waggelen. Je verwacht ze ergens op een ijsschots in een iglo-land... Terwijl we de yellow eye penguins aan het spotten waren gleden er ook twee mega zeehonden het strand op. We zijn echt niet in een dierentuin ofzo! Het is allemaal echt, puur New Zealand.
De cruise in Milford Sound is helaas niet geworden wat we gehoopt hadden. Het kwam met bakken uit de hemel en de wolken hingen op 'aanraak-hoogte'. Daar gaat je zicht op de hoge bergen. De ontelbare watervallen waren wel heel heftig vanwege de regen. Apart gezicht als ze zo uit de wolken komen vallen... Het water in Milford Sound was bepaald niet rustig, dus ook deze tocht was een wilde. Vooral toen we de Tasman Sea bereikte! Ondanks alles was het wel weer erg mooi. De terugweg was droog en bij aankomst bij het hostel scheen de zon.
Gisteren hebben we overigens ook de hele dag in de regen gereden (van Te Anau naar Oamaru). Dat is best lastig hier, want je hebt alleen maar 2 baans wegen. Met het zware vrachtverkeer betekent dat dus dat het zicht echt nihil is. Als je achter zo'n gevaarte rijdt, maar ook als je ze als tegemoetkomend verkeer hebt.
Toen we aankwamen in Oamaru klaarde het echter op tot een strakblauwe hemel. En van die hemel genieten we nu nog steeds. De zon brandt als een idioot. Vandaag en morgen zijn we nog in Christchurch. We verblijven in een super schattig Bed & Breakfast huis bij Pauline en Gerald. Pauline is nu onze was aan het doen... de schat! Donderdagochtend vliegen we om 06.35 uur naar Sydney (dat wordt dus geen breakfast!).
21 Jan 2005: Sydney, Australië
Hoger op down under
Terug in Sydney! Na een helse reis zijn we gisteren veilig en wel aangekomen in ons hostel (YHA Sydney Central). We vlogen al om 06.35 uur 's ochtends, dus om 02.30 uur uit de veren. Auto afgeleverd en naar de airport. Daar bleken we niet de enige te zijn die vroeg uit de veren moesten. Wat een ellende. Rijen dik dromden de mensen voor incheckbalies. Aansluiten maar...
Het inchecken zelf verliep gelukkig gesmeerd. Geen kilo-problemen en dat soort onzin. Om New Zealand te verlaten moet je betalen. Aansluiten in de volgende rij dus. En ook voor de customs stond het reeds 6 rijen dik. Rest ons niets anders dan... aansluiten. Moe van het geschuifel ploffen we op de bank bij de gate. Niet voor lang want het boarden begon al.
Na een prettige vlucht (waar ik weinig van heb meegemaakt) geland in Sydney en beland in de volgende ellendige rijen. Voor de customs hebben we 3 kwartier heen en weer geslingerd in een lange rij mensen. Met een zucht en een bezwete kop overhandigen we onze paspoorten. Lot krijgt 'm terug, maar de douanebeamte kijkt mij streng aan en zegt: You are going with me! Op naar de volgende balie. Er was iets met m'n paspoort. Loos alarm bleek al snel, maar toch klopt je hart ff in je keel.
Komen we bij de bagageband: Leeg! Tsja, na zoveel oponthoud was de bagage er al afgehaald. Daar lagen onze rugzakken: moederziel verlaten ergens op de grond. Boos laden we de boel op de kar en sluiten aan in een idioot lange rij voor 'nothing to declare'. Dat dachten we... In werkelijkheid stonden we voor het wissel-kantoor! Opnieuw aansluiten in de, ook idioot lange, juiste rij. En natuurlijk was het bal. Uitpakken geblazen!
Met een praatje proberen we de chagrijnige kijkende vrouw te ontlokken waarom het zo druk is. Ze zucht en geeft onze tassen terug: Enjoy your day! Gelukkig is het nog vroeg, dus er is nog een kans dat dat gaat lukken. Vooralsnog hebben we het gehad. Zo gehad, dat we de trein en het pendelbusje links laten liggen en kiezen voor de luxe van een taxi. Dat idee had de rest ook, want ook daar waren pretparkachtige taferelen met zigzaggen door hekwerken. Uiteindelijk zijn we keurig voor ons hotel afgezet en konden we direct onze kamer op. Even pauze!
Na een overheerlijke lunch, een frappuccino Chocolat van Starbucks en met het gezelschap van de hete zon aan de strakblauwe hemel konden we weer genieten van Sydney! Tussen alle hoge gebouwen doemde ineens weer de Harbour Bridge op. Het eerste wat je ziet is het hoogste punt van de Bridge met de vlag van Australie. "Kijk Lot! Daar staan wij straks!!".
Eindelijk zouden we onze laatste uitdaging aangaan. We gingen de Harbour Bridge beklimmen. Langzaam begon het harder te waaien en toen we ons hotel verlieten voor de rit naar de Brigde begon het te regen. Bij aankomst onweerde het en kwam het met bakken uit de lucht. Tuurlijk, hebben wij weer.
Binnen gaat alles gewoon door. Inchecken, formulier tekenen, blaastest en een infopraatje. Omkleden in prachtige pakken (waar we op advies, slechts gekleed in ons ons ondergoed ingleden) en het omhangen van alle benodigde attributen. Even proefklimmen en naar buiten. Het regent en onweert nog steeds. Toch lopen we door.
Met onweer zouden we de boog niet beklimmen, maar dat beslissen ze pas op het moment dat je op dat punt bent aangekomen. Vooralsnog hadden we de grootste lol! Eenmaal aangekomen bij het begin van de boog was het droog en opgeklaard en konden we doorgaan! Het was WAANZINNIG!!!! Wat een geweldige ervaring en wat een adembenemend uitzicht. En wat is het leuk om te doen. Dit vergeet ik nooit meer. Het was echt jammer dat het afgelopen was (na 4 uur). Toen we weer naar het hotel wilden stortregende het en zat de onweer echt recht boven Sydney! Wat hebben wij een geluk gehad! TAXI!!!
Vandaag hebben we vele kilometers op onze flip-flops door de stad gelopen, kilo's aan overbagage verzameld en een mooi bruin kleurtje opgelopen. Nu wacht het galgemaal op ons. Ons laatste avondje down under... Morgen om 16.00 uur vertrekken we uit Sydney om op zondagochtend om 06.30 uur op Schiphol te landen. Klaar voor een volgend avontuur!
