Een paar maanden geleden kreeg ik een nieuwsbrief van Nieuw-Zeeland.nl per e-mail. In deze nieuwsbrief werd een prijsvraag aangekondigd. Als je al plannen had om binnenkort naar Nieuw Zeeland te gaan kon je een Lord of the Rings tour winnen! Deze tour zou Mount Sunday bezoeken waar Edoras was gebouwd voor de film.
Er kon geen betere prijs zijn voor mij dan deze, ik had m'n ticket namelijk al geboekt voor Nieuw-Zeeland en ik ben een grote fan van het boek en de films, dus uiteraard waagde ik een gokje en deed mee...
Een tijd later (ik was de prijsvraag al bijna vergeten...) kreeg ik een e-mail van Maartje van Nieuw-Zeeland.nl met de fantastische mededeling dat ik de tour had gewonnen! Dat was echt super!
Ik heb over en weer gemaild met Maartje en met Warren Jowett, de tour-operator in Nieuw-Zeeland, om alles te regelen. Ik wilde ook een plaats in de tour regelen voor m'n reisgenoot Saskia, toen Maartje me vertelde dat de tour voor twee personen was. Daar waren Saskia en ik natuurlijk ontzettend blij mee!
Ik heb Saskia een spoedcursus Tolkien moeten geven omdat ze de films nooit allemaal heeft gezien en het boek niet had gelezen. Dat kan natuurlijk niet als je naar 'Midden Aarde' zelf gaat en nota bene Edoras zelf gaat bezoeken! Gelukkig vond ze de films erg goed (en is op dit moment zelfs het boek aan het lezen terwijl we Nieuw-Zeeland doorkruisen).
Ik had met Warren afgesproken om 11 december bij hem in Staveley te zijn. Daar zouden we als hun gasten verblijven in een historische cottage, om de volgende dag op pad te gaan naar Mount Sunday.
Saskia en ik waren al sinds 15 oktober in Nieuw-Zeeland, we moesten dus nog bijna twee maanden wachten voor we naar Warren en Marita in Staveley konden gaan. Maar de tijd gaat erg snel hier (te snel naar mijn zin) dus de dag van de tour brak al gauw aan. We werden hartelijk ontvangen door Warren en Marita.
Marita is een geweldige kok en had een fantastisch diner voor ons bereid. Warren liet ons enkele scenes uit The Two Towers zien om Mount Sunday en haar prachtige omgeving te laten zien. Hierna keken we nog naar twee Nieuw-Zeelandse documentaires over the Lord of the Rings die Warren had opgenomen. Toen was het tijd om naar bed te gaan, we zouden de volgende dag al vroeg op pad gaan.
De volgende ochtend had Marita ons ontbijt klaar en had onze 'morning tea' en lunch ingepakt. Warren nam ons mee in zijn 4WD-busje en stopte onderweg regelmatig om wat te vertellen over de dorpjes en de omgeving. Na ongeveer een uur rijden kwam 'Edoras' eindelijk in zicht! Het is erg herkenbaar, je zou zweren dat we onderweg waren naar Edoras om the Golden Hall te gaan bezoeken.
Mount Sunday ligt op een prachtige locatie; overal fantastische mooie bergen, allen zeer verschillend van uiterlijk, en de vlakten zijn bezaaid met 'tussock' (soort droge grasstengels). Dit alles is zeer duidelijk te zien in de film. Het landschap was echt fenomenaal; Saskia en ik besloten allebei dat dit tot nu toe het allermooiste was dat we in Nieuw-Zeeland hebben gezien. Een deel van dit gebied wordt Erewhon genoemd, waar ook een boek over geschreven is. Een ander deel van het gebied behoort tot Mount Potts Station.
Warren parkeerde zijn bus vlakbij Mount Sunday. We zouden de berg (die eerder een kleine heuvel is vergeleken met de bergen om haar heen) te voet benaderen en beklimmen. Dit vond Warren meer 'Hobbit-achtig', zeker aangezien we vijf kleine riviertjes moesten oversteken om er te komen. Normaal gesproken doorkruist hij deze riviertjes met zijn busje, maar dit vond hij een leukere en betere manier.
Wij waren het helemaal met hem eens; nu mochten we met hobbit-wandelstokken (gemaakt door hetzelfde bedrijf dat de wandelstokken voor de films maakte) en op onze (geleende) teva's door het water en de graslanden lopen. Het was een prachtige dag, de zon scheen volop en er was nauwelijks bewolking. Helaas waait het hier altijd vrij hard, dus je moest op de berg goed uitkijken dat je er niet vanaf geblazen werd.
Na een niet al te moeilijke klim stonden we op de plaats waar the Golden Hall van Theoden had gestaan. Ik moest natuurlijk ook even op dezelfde plaats staan als Eowyn stond, toen ze naar buiten stormde en uitkeek over de graslanden en Gandalf en zijn reisgenoten zag arriveren. Veel respect voor de actrice die Eowyn speelde (Miranda Otto) want het is erg moeilijk om er charmant uit te zien als je daar staat. De wind giert namelijk om je oren en je moet erg je best doen om rechtop te blijven staan.
Het was echt geweldig om hier te zijn, in Edoras, hoewel er helemaal niets meer van de filmset over is. Maar je had niet veel verbeelding nodig om je in Edoras te wanen. Er was nog wel wat bewijs aanwezig dat er hier een grote filmset was gebouwd: in een rots zat nog een verroeste schroef en er waren nog afdrukken van paardenhoeven zichtbaar.
Voor de rest hebben de filmmakers de locatie weer compleet teruggebracht naar de oorspronkelijke staat: ze mochten hier namelijk alleen filmen als ze alles achterlieten zoals 't was en de natuur niet aantastten (veel van de beplanting was weggehaald voor de film en heeft een jaar in kassen gestaan voor het weer werd teruggeplant).
Als je naar het achterste punt van de heuvel liep (je zou dan achter the Golden Hall staan) zag je nog een zeer herkenbare filmlocatie: Helm's Deep! In de film hebben ze dit shot gebruikt om de miniatuur van Helm's Deep digitaal in te voegen. Eigenlijk hebben de mensen uit Rohan dus gewoon een rondje om Edoras gelopen toen ze naar Helm's Deep vluchtten…
De vechtscenes in Helm's Deep waren echter ergens anders opgenomen, in een steengroeve bij Wellington (waar helaas ook niets meer van over is gebleven, ik ben daar namelijk geweest tijdens een andere Lord of the Rings tour). Op Mount Sunday haalde Warren een 'elvencloak' uit zijn rugtas; ook deze cape was door hetzelfde bedrijf gemaakt als de capes die de acteurs in de films dragen.
We mochten de cape omdoen, hielden onze wandelstokken in onze hand en zo staan we nu vastgelegd op foto: als twee kleine Hobbits in een Lord of the Rings-omgeving. We namen nu afscheid van Edoras en waadden terug door de rivierstroompjes naar de bus. Warren reed naar een mooi plekje naast een rivier, met uitzicht op 'Helm's Deep', om daar onze heerlijke lunch te eten. Hij liet ons een stukje verderop wat betonnen blokken zien: het enige wat nog over was van the Golden Hall.
Rond vier uur die middag kwamen we weer terug in Staveley en had Marita onze 'afternoon tea' klaar. We raakten erg verwend hier… Helaas was het toen tijd om afscheid te nemen, Saskia en ik hadden nog een lange rit naar Dunedin voor de boeg. Het was echt een fantastische ervaring geweest: de natuur hier is ontzettend mooi en Warren en Marita waren erg gastvrij voor ons geweest.
Nieuw Zeelanders zijn echt de meest vriendelijke mensen die er zijn, je voelt je altijd van harte welkom, ze zijn oprecht geinteresseerd in je en ze vertellen graag over hun prachtige land. Warren en Marita waren niet anders, we vonden het dus erg jammer om weg te gaan. Ik heb gezegd dat ik nog een keer terugkom, want ik weet zeker dat ik nog een keer terug ga naar Nieuw-Zeeland.
Zoals wel duidelijk is heb ik ontzettend genoten van mijn 'prijs'. Wat nog het allerbeste was, was dat het een erg 'persoonlijke' tour was: Saskia, Warren en ik waren de enige daar. Je hebt dus echt Mount Sunday en haar omgeving voor jou alleen. Er is nog een andere touroperator die dagelijks vanuit Christchurch hier naartoe rijdt, maar dat is erg toeristisch en vrij massaal.
Ook word je de berg opgereden zodat je zelf nauwelijks hoeft te lopen; je neemt een paar foto's en moet weer terug de bus in om op tijd in Christchurch te zijn. Dit is absoluut niet het geval als je met Warren op pad gaat: hij was een fantastische en enthousiaste gids die het gebied erg goed kent en alle tijd van de wereld neemt om je de omgeving goed te laten zien en er over te vertellen.
Bedankt, Nieuw-Zeeland.nl, voor deze unieke ervaring. Het is er een die je niet snel zal vergeten..
