15 november 2005: Nelson en de verjaardag van Ed
Vandaag 15 november hebben wij een rustdag gescheduled om de verjaardag van Ed te vieren. Op de inventatie op de weblog om dit samen met ons te vieren is helemaal niemand ingegaan…. De dag begon met een "Lang zal die leven" gezongen door een een-mans koor o.l.v. Jos. Daarna was het zoete witte broodjes eten (normaal eten wij iedere dag bruin!)
Tja, en als je de leeftijd bereikt die Ed nu heeft bereikt dan komen de levensvragen op je af en vraag je je natuurlijk af wat het leven je zoal gebracht heeft, wat je allemaal gedaan hebt, waar je plezier in hebt en waar niet, of het leven nog zin heeft, wat je zou doen als je twintig jaar jonger was en natuurlijk of het weer vandaag beter zal zijn dan gisteren. Ed stelde zich de vraag of het niet eens tijd werd voor een echt groot avontuur. Geen touwtje-jump of skydiven want dat is allemaal voor watjes.
Gisteren had Ed al voorzichtig naar foldertjes gekeken en opperde hij het idee om iets te gaan doen dat hij nog nooit had gedaan maar wat hem wel erg aantrok. Jos motiveerde zijn broer om het toch vooral te gaan doen (want misschien mocht hij wel mee….) Wat was de ultieme wens van Ed? Zelf vliegen in een helicopter!
Vanochtend gebeld en om half een kon Ed terecht op het vliegveld in Morueka. Wij werden ontvangen door Alex, gediplomeerd helikopterinstructeur, die in vogelwiekvlucht uitlegde hoe zo'n ding werkt. Om kwart voor twee vloog de helicopter de lucht in. Twintig minuten later kwam deze weer heel terug en Ed hanteerde daarbij zelf de stuurknuppels, pedalen, wieken, roeren en rotors en dat alles zonder enige vorm van zenuwen!
Ed kreeg een compliment van de instructeur dat hij erin geslaagd was een stukje in een rechte lijn te vliegen, iets dat zelden de eerste keer lukt….. Maar ja, als je een 40 tonner kunt besturen dan moet zo'n heli ook lukken. Voor de belangstellenden en ten bewijze van Ed's verrichtingen is de vlucht vastgelegd op video en iedereen is uitgenodigd deze te komen bekijken. Ed was zo enthousiast over deze heli-ervaring dat hij Jos gevraagd heeft volgende week mee te gaan vliegen waarop Jos zeer gretig op dat aanbod inging. Pas later realiseerde hij zich dat Ed de vliegreis terug naar Nederland bedoelde……..
Verder hebben wij de dag rustig doorgebracht en bereiden wij ons voor op de tocht naar het Noorder-eiland. Morgen gaan wij met een mini-cruise met de Interislander naar Wellington. Deze tocht gaat over een van de meest gevaarlijke straten ter wereld, de Cook-street waar het regelmatig stormt en de stroming zeer sterk is. Wij gaan nu dineren en drinken een extra glaasje wijn ter ere van deze heuglijke dag en op de goede afloop van het helikopter avontuur. Wij hadden overigens berekend dat de kans dat er in 1 week twee Nederlanders met een helikopter zouden verdwijnen wel heeeeeeel erg klein is.
16 november: Picton-Wellington, Cruise
Vandaag hebben wij de auto ingeleverd in Picton en zijn wij met de boot (Interislander) overgestoken naar Wellington op het Noordereiland. Wij hadden prachtige plaatjes gezien in de folders maar die bleken allemaal geschoten onder ideale omstandigheden: veel zon en geen wind. Nu wij troffen vandaag bewolking en wind. Niet zo'n klein beetje wind maar heel erg veel wind. Wellington staat er trouwens om bekend dat het er altijd waait. Wij lieten ons natuurlijk niet kennen en gingen naar het zonnedek (!) op de 10e verdieping. Dar zijn wij de gehele tocht van 3,5 uur gebleven (als twee van de weinigen) en wij zijn dus ontzettend uitgewaaid. Dat schoont de geest zeggen ze!
Wij zijn nu ongeveer 5 weken van vrouw, kinderen, huis en haard verstoken en dat zorgt er waarschijnlijk voor dat ons bepaalde dingen opvallen die normaal gesproken onopgemerkt blijven. Zo constateerden wij dat de vorm waarin de rijst in de verschillende restaurants wordt geserveerd erg op elkaar lijkt maar toch verschillend is.
Wij bouwden zo onze eigen theorie want wij hebben beiden een technische achtergrond. Wij vermoeden dat de kokkinnen een kledingstuk gebruikt hebben om dergelijke mooie convexe vormen te creëren. Morgen rijden wij verder naar het noorden en zullen wij overnachten naast een nog immer actieve vulkaan Mount Ruapehu.
17 november: Mount Ruhapehu
Vanmorgen zijn wij erg vroeg opgestaan en wel met een reden. De parkeermeter die naast ons hostel stond zou om 08.00u starten en zuinig als wij zijn wilden wij daar geen dollars ingooien. Nee, de echte reden is dat wij ver moesten rijden naar onze volgende overnachtingplaats en dat wij ook nog een scenic toer rond het vulkanisch gebied wilden doen. Onderweg kwamen wij nog een heuse Hollandse molen tegen in Foxton en natuurlijk wilden wij die even bezoeken want het einde van onze reis komt al een beetje in zicht en de Hollandse kriebels worden dan kennelijk toch geactiveerd.
Het Noordereiland ziet er in de buurt van Wellington een beetje "gewoon" uit maar na 100 kilometer komen er al weer heuvels en bergen. Het is hier vrij groen en de temperatuur was vandaag rond 20 graden. Wij luisteren, als de zender sterk genoeg is, naar "More FM" die erg leuke muziek draait.
Wij proberen de namen van artiesten en titelsongs op te schrijven want die gaan we later onder onze dia-shows plakken. Anders wordt zo'n dia-show veel te saai vermoeden wij want wij hebben soms op 1 dag wel 100 foto's waarvan er veel van hetzelfde zijn. Maar natuurlijk wel allemaal heel erg mooi want de natuur is hier nu eenmaal onbeschrijflijk uniek.
Toen wij in het vulkanisch gebied kwamen werd de natuur wat ruiger en zagen wij weer sneeuw. Wij zijn bij Mount Ruhapehu naar boven geweest, tot aan de sneeuwgrens. Het was er koud en winderig. Deze vulkaan is nog steeds actief en is het laatst uitgebarsten in 1995 en in september 1996. Toen wij tussen de lava-brokken doorliepen meenden wij dat het ding rommelde maar dat bleken onze darmen te zijn, waarschijnlijk omdat wij gisteravond Thaise bonen in ons eten hadden. Een imposant stukje natuur, die vulkanen.
Wij zijn momenteel in het plaatsje "National Park" dat bestaat uit twee boerderijen, een mesthoop, een hostel en een restaurant en wij vrezen dat de internetvoorzieningen hier dermate minimaal zijn dat wij de geselecteerde foto's vandaag niet op de blog kunnen zetten. Dat wordt dan morgen. Ed noemt zoiets dan overigens "onderhanden" werk. Een uitdrukking die in Breda en omgeving nog steeds gebruikt schijnt te worden.
Mocht het wel lukken met het uploaden dan als verrassing weer een melige foto van een heuse actieve vulkaan! Morgen gaan wij naar Lake Taupo. Dit meer is het grootste van Nieuw-Zeeland en is ontstaan door een collapse na een vulkaan uitbarsting.
18 november: Lake Taupo
Onze reis nadert het einde. Vandaag zijn wij van National Park naar Taupo verhuisd. Onderweg kwamen wij nog twee stellen Nederlanders tegen die wij direct herkenden aan hun thermosfles en plastic bekertjes. "Zeker Hollanders" was voldoende om een kopje koffie aangeboden te krijgen en wij hebben de reiservaringen met deze mensen uitgewisseld. In Nelson, weet u nog, hadden wij een kleine kamer in het hostel.
De receptioniste gaf toen aan dat zij het nog wel eens kleiner had meegemaakt en wij accepteerden dat maar geloofden het niet. Nou die mevrouw had toch gelijk want in Taupo hebben wij de allerkleinste kamer gekregen die wij tot nu toe gehad hebben. Het is de laatste proeve van bekwaamheid met betrekking tot onze broederschap maar tot nu toe hebben wij het heel goed met elkaar kunnen vinden dus vannacht zal het ook wel lukken.
Het is trouwens de laatste nacht in een hostel want morgen gaan wij weer naar familie! Dit keer naar de nicht van Carlien, Carmen die in Hamilton woont. Zij logeerde twee jaar geleden in Nederland bij Carlien en Jos en nu ontvangen zij en haar man Keith ons heel gastvrij.
Vandaag zijn wij naar "The hidden Village", Orakei Korako, geweest. Volgens de lonely planet guide: "the best thermal area left in New Zealand and one of the finest in the world". Een aantal attracties in het park leken meer op modderpoelen maar dar vergisten wij ons, dat hoorde namelijk zo! De modder borrelde constant alsof de poel kookte.
Nu even zonder gekheid, wij hebben hier zeer bijzondere en unieke natuurverschijnselen waargenomen, getuige de bijgevoegde foto's (en later hebben wij er van dit park nog een stuk of honderd voor de liefhebbers!)
Er waren geisers (die bliezen stoom af maar spoten jammer genoeg niet tot het beloofde hoogtepunt van 8 meter hoog), soda fonteinen, overal kokend en stomend water en een sacred cave, de "Waiwhakaata" (pool of mirrors) (spiegelpoel) Hier mocht je een wens doen die gegarandeerd uitkomt! Je moest je linkerhand in het water stoppen (aj wel heet maar ja je moet er iets voor overhebben nietwaar?) en kon direct een wens doen.
Het water in deze cave had ook bepaalde chemisch zure eigenschappen en daardoor had 't het vermogen om juwelen schoon te maken. Jos heeft dit gedaan en inderdaad zijn trouwring kwam er superblinkend "als nieuw" uit. Morgen naar Hamilton. Carmen, wij komen eraan!
19 november: Hamilton
Vanuit ons gezellige hostel in Taupo zijn wij vanmorgen vertrokken naar Hamilton. Gezellig was het voor de andere hostelgasten want terwijl de ene groep laat naar bed ging om laat op te staan ging de andere groep vroeg naar bed om vroeg op te staan. En jullie raden het al: dat botst! Want de groep die vroeg naar bed ging had last van de groep die laat naar bed ging en de groep die wilde uitslapen had last van de groep die vroeg opstond.
En dan waren er nog Ed en Jos: die hadden last van allebei. Maar wij hebben de nacht overleefd in onze suite en gingen opgetogen naar Hamilton. Daar hebben we even in het centrum rondgeneusd en daarna gingen wij naar Carmen en Keith. Dat was een leuk weerzien met Carmen. Zij wonen erg mooi in een rustige buurt aan de rivier Waikato en hebben een prachtige tuin.
Wij zijn in de middag naar de Bridel Veil falls (een waterval) geweest in Waireinga alwaar wij door onze professionele gidsen op Japanse wijze werden rondgeleid. Snel 150 trappen af en op en op de foto's later thuis bekijken wat we gezien hebben!
Daarna gingen we naar Raglan waar Carmen's broer Rene woont en waar wij het pas verplaatste huis hebben bewonderd. Dit huis stond 15 kilometer verderop, werd dwars doormidden gezaagd met een kettingzaag, op een truck geladen en verplaatst naar de huidige plek.
Wij hebben nog een wandeling naar zee gemaakt en de kust bewonderd. Het is hier heel gezellig! Carmen zegt dat Nieuw Zeelanders geen gezelligheid kennen. Ed en Keith hebben zojuist broadband via wireless netwerk aan de praat gekregen en wij hebben computer naar computer contact gemaakt met ons beider thuisfronten. Morgen een rit naar Rotorua. Morgen meer!
20 november: Hamilton dag 2
Vandaag gingen Carmen, Keith en wij naar Rotorua en omgeving. Bekend van de geisers en modderpoelen, op ongeveer 100 kilometer afstand van Hamilton. In Rotorua ruikt het heerlijk naar H2S (rotte eieren / stinkbommetjes) en er zijn overal gaten in de grond waar stoom uitkomt. Zelfs uit het riool. De laatste jaren ontstaan hier spontaan nieuwe gaten waar vervolgens stoom uitkomt of waar een modderpoel ontstaat. In een bekende SPA (dit is een modderbaden en gezondheidsbaden centrum) heeft Jos nog een mini modderbad geprobeerd.
In Rotorua bezochten wij de Red Woods met enorm hoge en dikke coniferen, in de jaren dertig geïmporteerd uit U.S.A. en Canada en bij wijzen van proef gepland door gevangenen. Dit was een prachtig bos waar wij een maar een heel klein stukje van hebben gezien maar waar we toch een uur hebben rondgelopen. Sommige coniferen zijn wel 2 meter dik en een meter of vijftig hoog. Jos hoopt dat zijn buurman Ruud een ander type naast hun huis heeft gepland want deze coniferen zijn werkelijk immens hoog.
Daarna gingen wij naar Blue Lake en Green Lake. Beiden liggen vrijwel naast elkaar maar de kleuren verschillen wel degelijk. Het ene meer is typisch groenachtig blauw en het andere meer is typisch blauwachtig groen. Daarna naar nog een meer geweest en vervolgens op familiebezoek.
Wij gingen eerst naar de moeder van Carmen die Nederlandse is en nog spreekt (maar zich Indonesisch voelt). Vervolgens bij een andere broer van Carmen langs geweest, Nick en wij hebben ook met zijn vrouw en kinderen kennis gemaakt. Wij worden overal heel hartelijk ontvangen en dat komt misschien omdat de familie een beetje Hollands bloed in de aderen heeft stromen!
Tot slot van de tocht door Rotorua hebben wij een park bezocht waar overal plaatsen zijn afgezet waar een stoombad is ontstaan, waar modder op een neer borrelt en waar de grond echt warm is. Het is hier onvoorspelbaar waar eventueel nieuwe gaten ontstaan en wij waren dan ook voorzichtig waar wij liepen want ze schijnen gevaarlijk te zijn. Je kunt hier dus letterlijk in een gat vallen.
21 november: Hamilton dag 3
Keith and Carmen hebben ons vandaag naar Auckland meegenomen. Allereerst brachten wij een bezoek aan de Nieuw Zeelandse importeur van Kenworth, Foden en Daf. Hier kregen wij spontaan een rondleiding door John en heeft Ed al zijn spaargeld uitgegeven aan merchandise. We hebben een stuk of 70 foto's genomen voor het thuisfront ten bewijze van het feit dat er op het hele terrein en in de werkplaatsen tussen alle vrachtwagens maar 2 Daf-trucks ter reparatie stonden!
In Auckland hebben Carmen en Keith gewoond en hebben wij in hun "oude" wijk gewinkeld. Want onze reis loopt op z'n einde en wij moesten alle boodschappen van onze boodschappenlijstjes, die wij van het thuisfront hadden meegekregen (anders mochten wij niet op reis!), nog kopen.
Nu dat is natuurlijk niet geheel gelukt want wij moesten weer de nodige melige foto's maken en wij gaan daardoor opnieuw een slapeloze nacht tegemoet omdat wij liggen te peinzen hoe we dat straks moeten uitleggen.
In Auckland bezochten wij Mount Albert ( met een a dat spreek je uit als e) en Mount Eden, twee slapende vulkanen. Daarna naar het centrum van Auckland voor een bezichtiging van de beroemde Auckland Bridge en de Auckland Tower dat het hoogste gebouw is van het zuidelijk halfrond.
Op de terugweg veranderde het weer, het werd kouder, grijzer, meer wind, de zon verdween, de regenbuien barsten los en tot overmaat van ramp stonden er files. Het was de perfecte timing en de ideale manier om langzaamaan af te kicken van het geweldige Nieuw Zeeland en alvast te wennen aan onze vertrouwde Nederland. Onze laatste dag gaat aanbreken en onze zitplaatsen voor de vlucht van woensdag zijn bevestigd. Nog twee dagen genieten/afzien* (zelf doorhalen wat gewenst is) en onze Mission is completed! Morgen ons voorlopige laatste bericht.
22 november: Hamilton dag 4
Vandaag was onze laatste dag in Nieuw Zeeland en wij maakten van de gelegenheid gebruik om nog een aantal laatste boodschappen van onze lijst te doen en om een klein stukje van Hamilton te zien (5e grote stad van NZ). Op Google Earth hebben wij 6 weken geleden Hamilton, het grote Lake en de rivier Waikato gezien. De rivier grenst aan de backyard van Keith en Carmen.
In Hamilton bezochten wij de Hamilton Gardens die thematisch zijn en erg mooi. Natuurlijk hebben we hier weer de nodige foto's gemaakt. Hoe verder onze vakantie vordert hoe inventiever wij worden in het nemen van foto's. Zo ontmoette Jos twee vrienden in de Hamilton Gardens en meende Ed zijn, in Breda gestolen maar hier omgekatte, Ford te zien op een parkeerplaats.
Wij hebben prachtige foto's uitgewisseld met Keith en samen met het aantal foto's dat wij de afgelopen weken gemaakt hebben komen wij nu ruim boven de 3000. En wij hebben de slechte al weggegooid. De komende maanden zullen wij dus bezig zijn om te bekijken waar wij geweest zijn.
Vandaag hebben wij nog de test gedaan met weglopend water. Op het zuidelijk halrond loopt het water, naar men zegt, anti-klokwijs terwijl dit op het noordelijk halfrond kloksgewijs wegstroomt. In Australië heeft Jos dit getest en inderdaad, daar loopt het linksom weg. In Nieuw zeeland loopt het water echter gewoon rechtsom weg. Wij bestuderen vanavond nog wat er nu waar is.
Om te demonstreren dat Nieuw Zeelanders ook typische Down-Under mensen zijn tonen wij nog een aardig plaatje van wasdrogers in Nieuw Zeeland. Morgen vertrekken wij naar Holland. Wij hebben een korte stop in Singapore en verwachten donderdagochtend rond 07.00u aan te komen in Amsterdam.
23 november: Singapore
Wij zijn zojuist aangekomen in Singapore. Na een goede vlucht van ong 10,5 uur vanaf Auckland staan we nu te wachten en te mailen tot onze plane vertrekt naar Amsterdam. Het is nu bij jullie 14.00u en het vliegtuig vertrekt om 23.45 en dat is 16.45 jullie tijd. Wij verheugen ons erop weer naar huis te gaan en zien de belangstellenden morgen met belangstelling tegemoet.
25 november: Terugreis Auckland via Singapore naar Amsterdam
Gisteren en vandaag zijn we teruggevlogen naar Nederland. Een bijna nonstop reis van Auckland via Singapore naar Amsterdam.
In Auckland werden we uitgezwaaid door Carmen en Keith die ons naar het vliegveld hadden gebracht. We hebben gezellig koffie gedronken en toen kwam het onvermijdelijke afscheid. Dat was moeilijk na alle gezelligheid.
Het vliegtuig reisde in 12 uur naar Singapore. Daar moesten wij drie uur wachten. Een rusttijd die wij gebruikten om de benen te strekken, nog even te internetten en om nog iets te eten en te douchen. Daarna 13,5 uur naar Amsterdam. De tijd kwamen wij door met doezelen, tv kijken en wc bezoeken om de benen te strekken.
Om 06.28u Nederlandse tijd waren wij weer in Nederland en daar werden wij opgewacht door Carlien, Marja, Marieke, Lotte, Joris en Mats en natuurlijk heel veel onbekende webfans. Na een kopje Hollandse koffie gingen wij nog even gezamenlijk naar Amersfoort.
Onderweg had de auto van Ed nog panne omdat de gaskabel gebroken was. Gelukkig kwam Jos wat later langs en heeft de auto naar Amersfoort gesleept alwaar deze door Ed snel en vakkundig werd gerepareerd.Na korte slaapjes proberen wij de draad weer op te pakken. Niet eenvoudig na zo'n fantastische reis door Australie en Nieuw Zeeland.
