Op speciaal verzoek ga ik zo mijn verhaaltjes tijdens deze reis noemen. We zitten in Hongkong, in een Travellers Lounge. Nooit geweten wat het was, maar het is geweldig! We hebben hier een douche genomen, geslapen op heerlijke luxe stoelen, kunnen de hele tijd, dat we hier zijn eten en drinken halen, vrij gebruik van het internet en we laten ons straks even lekker masseren.
Ook gaan we nog een lange wandeling maken, want vanaf 7 uur hier gaan we weer zitten in een vliegtuig voor zo'n 11 uur... De eerste vlucht ging voorspoedig, wat het vliegtuig betreft... Esther had alleen wat last van de turbulentie boven Rusland... Maar de stuwardes zei: straks gaan we de hoek om, dan is het een stuk minder.... Waarop Esther zei: "Laat ze dan nu die hoek omgaan, aub!!!"
Ik ga nog verder na deze tweede vlucht. Mijn koffer wordt automatisch doorverscheept naar Sydney. Dan ga ik met Mieke, mijn nicht uit die stad, naar Wagga, waar we haar 65 ste verjaardag gaan vieren. Dat is op 4 januari en op 5 januari is Anita, mijn nicht uit Nieuw-Zeeland jarig. Dat verplaatsen we gewoon 10 dagen!
Op dinsdagavond om 20.10 uur plaatselijke tijd (in Holland is het dan 10 over 10 's morgens) komen we aan in Wagga, waar een bed staat opgemaakt voor mij bij neef Wim en zijn vrouw Ans. Dat zal dan wel erg lekker zijn, denk ik... Vannacht heb ik hooguit 2 uur geslapen, toen ging het mis met Esther... en dan gaat er een instinct spreken, he..
Lieve mensen, jullie zullen de komende tijd nog wel meer van dit soort berichtjes ontvangen, ik hoop dat ze het thuis in een mapje bundelen en dan ook nog zo nu en dan doorgeven aan mensen die geen e-mail hebben.... Allemaal veel groetjes uit het land met de mensen met bijna allemaal zwart haar! Esther is hier een bezienswaardigheid! Haar blonde haren zijn echt opvallend!
Wat een belevenissen! Gelukkig is het met Esther goed... via Vincent en een SMSje weet ik dat... We kwamen nl na 2 nachten vliegen in Auckland aan en daar was ..... geen Anita en ook geen dochters van haar.... En we (E. en M) verlieten elkaar nogal gehaast, omdat ik naar mijn vliegtuig naar Wagga toe moest. Daarvoor moest ik nog heel veel doen, want ik had uitgeboekt, dus moest ik de hele bureaucratische route terug ook weer nemen... Er stond een rij van zo'n 20 mensen, waar ik netjes achter moest gaan staan, alleen om een sticker te krijgen....
Als ik daar niet was "voorgekropen' dan had ik nooit in Sydney gekomen... Wat een gestress!!! Maar toen ze om kwart voor 1 (een kwartier te vroeg!) omriepen, dat het vliegtuig klaar was om te vertrekken en of de laatste passagiers zich NU widen melden, rende ik, samen met de andere 4, die ook te laat waren net naar de gate... Precies op tijd, want het was gordels vast en hij ging taxien! PFFFF
In Sydney stond Mieke klaar en zijn we ons die 4 uur gaan amuseren met o.a. een lekker wandeling door de luchthaven, want buiten was het wel warm, om niet te zeggen heet. Ook een Frietje bij Mac en een koppie... choc en Cuppachino Div. keren gepoogd Esther, Peter of Anita te bellen, 6 dollar verspeeld, maar niks! Alleen had ik even mijn mail kunnen checken. De vlucht Sydney - Wagga ging in een kleine toestelletje: 2 stoelen en 1 stoel naast elkaar en ongeveer 15 rijen. Heel knus.... Op Wagga stonden Dine, Wim en Ans, erg fijn!
De avond zijn we bij Dine geweest en daarna ging ik mee om te douchen (HEERLIJK!!!), tanden poetsen en slapen bij Wim en Ans: van 0.00 tot 10 uur..... En dat voor MIJ!!! Toen vanmorgen moest ik opschieten, want Mieke en Dine kwamen half elf om te feesten hier, heel gezellig met nog 2 vriendinnen. Er was taart, koffie met slagroom, veel cadeautjes en ook oranje spulletjes, die kwamen uit mijn koffer en waren erg geslaagd! Ook een neut natuurlijk, maar voor mij water! Nu gaan we straks Chinees eten met ........???? een deel van de familie, leuk hoor!
Heerlijk weer hier, het schijnt morgen nog warmer te worden, nu zo'n 33 graden, maar in huis met de airco aan is het 24... perfect! Inmiddels is het bij jullie een uur of 3 's nachts, dus ik denk niet, dat ik nog antwoord zal krijgen, maar dat komt een andere keer wel weer! De belevenissen stapelen zich op... Ik geniet volop van mijn Vitaminen V.!
Gisteren zijn Dick en Joke aangekomen uit de omgeving van Melbourne, zo'n 500 km verderop. De hele van Wel familie zat dus gisteravond in de kamer van Dine, en de 4 kinderen rond de kleine tafel. Ze bespraken o.a. het bellen en e-mailen voor Kerstmis, wat ze dit jaar verdeeld hebben. Anders deed Mieke dat altijd, maar die had nog niet genoeg energie. Zoals ze er nu aan is, lijkt mij heel goed, gezien haar geschiedenis van zware chemo en zoveel bestralingen.
Net voor Kerst was dat afgelopen en nu moet ze alleen nog een boel pillen gaan slikken, waarschijnlijk vanaf volgende week, maar ze voelt zich goed. Ze ziet er ook niet anders uit, ondanks de pruik die ze draagt.... Ze is wel wat vlugger moe, maar ook gisteravond was het vrij laat, dat we gingen slapen, zij ook! In tegenstelling tot Esther in Nieuw Zeeland heb ik geen last van een jet-leg...
Ik werd gistermorgen 7 uur wakker, vanmorgen om 9 uur, en ik slaap heerlijk, prima toch... De beide avonden ben ik met Wim, de neef waar ik bij logeer, gaan wandelen Ans bracht de auto naar huis en toeterde vrolijk naar ons! We liepen zo'n 40 minuten, in het aardedonker, langs een groot meer, allemaal sterren hoog aan de hemel, ook het zuiderkruis .... prachtig!!!
Gisteren heb ik een nieuwe rugtas gekocht. Van de andere, die ik nieuw meenam uit Nederland was al op Schphol een schouderbandgesp gebroken. Toen ik op Sydney aankwam, zag ik, dat er onderin een gat zat. Ik zei tegen Mieke, die ik toen net had begroet... Oh, mijn rok!!! Zij zei: "Rock...rock... waarom heb jij een rok?' Nu, door de schrijfwijze zien jullie het al, maar wij lagen samen in een deuk, toen we begrepen, dat we ieder een andere ro(c)k bedoelden.... Ze snapte echt niet, waarom ik een rock onder in mijn tas had meegebracht... En ik deed dat omdat ik dan mijn zwarte lange broek kon verwisselen voor een luchtig dingetje, als ik hier aankwam. Anfin... leuk dus!
Nog iets... Vincent vroeg om de volgende hint, maar ik laat jullie allmaal meedenken: Esther had last van blauwe plekken in haar nekkie. Ik schreef, dat ook ik hoog ik mijn nek wat zere plekken heb. Weten jullie waarvan? Nee, niet van een zuigzoen! Nee, niet van een auto-ongeluik of weet ik veel wat voor rampspoed... Nee, niet van ...................... Weet je wat we hebben gedaan? In Hongkong zijn we het laatste uur allebei heerlijk op een stoel zittend gemasseerd door een heel fragiel maar sterk Kantonees vrouwtje... L...s, zoiets was haar naam.
Zij heeft eerst Esther en later mij een heerlijke behandeling gegeven van de totale rug en de onderkant van ons hoofd. Echt goed. Dat was b.v. in de nek wel een beetje gevoeling, maar pas later, toen ik al hier was, zag ik dat ik een paar blauwe plekjes had. Tja, die komen bij mij ook altijd gemakkelijk! Daar kan zij niets aan doen. Verder... het verhaal over Anita: die schijnt van de een of ander te horen hebben gekregen, dat ik niet voorbij de douane zou mogen, dus is ze maar niet eens
naar Auckland gekomen...
En wij hebben alles op alles gezet om haar te ontmoeten en daarover zelf is het vliegtuig nog gecommuniceerd over voorwaarden... Dat vliegtuig was nl. een uur te laat vertrokken van Hongkong. Ik had van de stuward te horen gekregen, dat ik een half uur had voor begroeten en een kop koffie samen! Gezellig... De teleursteling, toen ik niemand zag... Ik heb echt 4 keer heen en terug gelopen, al die mensen die stonden te kijken, bekeken en gedacht: ze zal toch niet zoveel veranderd zijn, dat ik haar echt niet kan herkennen!?
Toen terug naar Esther, die nog door de douane moest met haar back pack en ondertussen ook mijn koffer had opgepikt, die abusievelijk toch op de bagageband was gekomen. Samen nog een keer langs al die mensen. Echt geen Anita... Toen maar met een telefoontje van een van de heren daar haar opgebeld, werd niet opgenomen, ook mobiel niet... Wat was er?> een ongeluk? Iets anders? Nou... mijn tijd was om en ik moest door de douane weer terug, anders was mijn vliegtuig naar Sydney weg... Dan zou Mieke voor niets staan te wachten. Want die zou er zeker zijn, dat wist ik...
Alleen dat had Anita ook beloofd... en haar SMSje naar Esthers mobile telefoon is nooit aangekomen!!??! Kortom, dat was toen en nu gaan we weer vrolijk verder: ik ga zo naar Dine's huis, om de middag door te brengen met haar, Mieke Dick en Joke. Vanavond gaan we hier barbecuen... lekker en leuk! De kinderen van Ans en Wim komen ook, ook wat gezamenlijke vrienden, zoals Lida, heel gezellig lijkt mij!
Nou, ik ga afsluiten, de nieuwe rugtas wordt zondag in gebruik genomen, de andere met een scheur bovenaan, een gat onderin (Joost mag weten wat daar nog meer uit is gevallen) en een gebroken gesp eraf, gaat in de BIN... Lieverds allemaal het allerbeste, ik heb geprobeerd om een beetje van de zonneschijn naar jullie te sturen, is dat gelukt?
Voor de 5e keer een briefje van Down Under... Op mijn gewone tijd wakker... 6 uur. En aangezien ik pas om half 8 moet gaan "regelen" om straks op tijd op de luchthaven te zijn, kan dit even... Vandaag is de start van een nieuwe periode... Morgen zie ik Esther weer terug.... in Nieuw Zeeland. Dan ga ik met eigen ogen eens kijken of dat land echt zo mooi is, als ze allemaal vertellen. De mensen die ik spreek, maar ook alle foldertjes die je erover leest.
Het gevoel wat ik meeneem over hier is alleen maar hééééééél warm! En dan heb ik het niet over het weer, wat fantastisch is.... want in een uurtje is een met 800 toeren gecentrifugeerde was, buiten droog. Je kunt er b.w.v.s. bij blijven staan! Nee, ik bedoel de familieband hier...
Alle zeven de van Welletjes zijn zo lief, vriendelijk, maar ook zo heerlijk prettig gestoord, we lachten wat af! Gisteravond b.v. vertelde Dine me een mop over Maria en haar Italiaanse moeder .... tjonge... kortom, we lachten wat af! En ook nog naar de kerk geweest hier! Dat loop wat achter... ze hebben de klok teruggezet sinds een of andere bijeenkomst met Rome.. ze moeten hier weer biechten! Dus... misschien wanen hier toch slechtere mensen.... nee hoor, maar ik keek mijn ogen uit: Mensen gingen nog op de tong te communie Onder twee gedaanten alleen bij de pastoor, dat mogen de leken niet doen..
Tussendoor heb ik heerlijk geSMSed met Vincent en Peter... de tijd is nu bijna om, maar nog een klein stukje door: He lieve mensen ik ga zo inpakken en wegwezen bij de Familie van Wel, het was hier reuze gezellig en heel warm! Om 10 voor 10 gaat het vliegtuig naar Sydney en dan zijn we, Mieke en ik, daar om 11 uur. Dan een hostel zoeken, wat me ook nog om 4 uur wil wekken,,, en een ontbijtje heeft... want om 7 uur morgenochtend vlieg ik naar Auckland... naar Esther!
Dus: nu allemaal tot mails de volgende keer, geen idee wanneer dat wordt... en waar.. internetcafé of zo... Heel veel liefs en groetjes van alle 'van Wel' len die ik ontmoet heb... Ook van de schenker van een heerlijke fles Wagga Champagne van de universiteit hier.
Geland, verenigd met Esther, op in Nieuw Zeeland!!! De week Australie was fantastisch, heel gezellig (een woord wat niet te vertalen is in het Engels...) en warm in meer dan een opzicht, maar met mijn dochter samen heeft nog weer net iets meer.... Het is vanmorgen en gisteren allemaal prima gegaan, ik heb er toch maar voor gekozen om niet naar de binnenstad te gaan.... Dat moest met een trein, het station was ver weg en het werd al vroeg donker....
Dus lekker gelopen in de omgeving en een tussendoor-mailtje gestuurd gisteren. Ik zat in het Sydney Airport International HOTEL te e-mailen. Ook had ik in het Mercure hotel een poging ondernomen, maar dat mislukte jammer genoeg.... Dat was het 'buurhotel' en weer zichtbaar vanuit het vliegtuig vanmorgen!!! ]Hopelijk hebben jullie dat mailtje daar vandaan ook ontvangen, want ik zie het niet terug...
Het was goed! Alleen was het vanmorgen wel goed dat ik mijn wekker bij me had, want mijn telefoon werkte niet en ik moest om 4 uur Australische tijd opstaan... Hier leven ze 2 uur later, dus nu schelen we 12 uur met jullie.... Lieve mensen, we gaan de auto ophalen, bagage nakijken, kortom, we duiken in Nieuw-Zeeland en gaan...
We zijn een heel eind verder dan gisteren, toen we in Auckland waren. We hebben met ons zilveren Missibussie eerst gereden naar Workwordt. Daar vonden we een prima Backpackers huis. Normaal logeren daar zo'n 15 studenten in, maar aangezien die vakantie hebben, deelden wij het huis met een Engelse vakantiegangster, die vandaag ging vertyrekken, op weg naar huis. Lexia was haar naam, ook naar haar is de nieuwste princes misschien wel genoemd. Kortom, het was goed logeren daar, alles stond klaar, zelfs brood vanmorgen konden we nemen!
Om half elf gingen we rijden, op naar het noordelijkste deel van het Noorder- eiland... Nu slapen we in een LODGE in Kairia... of zoiets, ik kan het nu niet nakijken, maar het is het laatste grotere bewoonde plekje op de kaart van Nieuw zeeland. Morgen gaan we het 90 mijls strand rijden met onze auto... Niet echt over het zand, maar wel de gravelweg.... We zien wel, de tip is, dat we de ramen en de airco dicht doen, ter voorkoming van stof etc....
Het is heeel gezellig met Esther... nu leest en maakt zij de plannen even en ik wacht tot de was droog is.... Eerlijk delen,.... Nou en verder kijken we vooruit naar alle mooie dingen die we verder zullen zien: we zagen hier al schelpen van zo'n 10 cm!!! Peter, dat wordt dus weer een zware koffer terug ook! He lieve mensen, allemaal veel goeds en zon toegewenst van de andere kant van de wereld, waar we o.a. vandaag:
- een SMSje kregen van Hans en Hannie, erg leuk en straks een goede terugreis... welkom thuis!
- in de regen door het regenwoud zijn gereden.... dat hoorde er gewoon bij, want eenmaal door het woud heen was het weer zonnig en droog.
- naar een waterval zijn gaan lopen: boven aan hingen Maorikinderen aan een touw te slingeren en doken ze vanaf de takken van een boom in het water en beneden, waar het water neer klaterde, spraken we een Nederlander, die 16 jaar in Australie heeft gewoond, daar zijn kinderen heeft wonen en nu er over nadenkt hun huis in Alkmaar te verkopen en in Nieuw zeeland boten te gaan bouwen van aluminium... Misschien ook wat voor Louis van Jaqueline?
-vandaag zo'n 225 km reden rondom- en over de bergen... soms was 35 km de advies-snelheid.
Kortom, we genieten.
Vanuit Ohaupo deze keer! Bij Anita in huis, al hebben we daar niet in geslapen…. Wij, Esther en ik hebben de Campervan uitgeprobeerd! We hebben gisteren de auto ingeruild voor een 6 meter lange 3,25 meter hoge camper… Er is veel gebeurd sinds mijn laatste mailtje… Even wat hoogtepunten: We hebben een eigen etage gehad in Paihia. Alle Backpackersplekjes waren vol…
We konden één kamertje krijgen met een tweepersoonsbed, maar voor 90 dollar… Terwijl Esther even eerder had zien staan: een 'self contained unit for rent 95 dollar …" De naam was Bay Breeze… Met een prachtig uitzicht op de zee en vlakbij het strand… en de telefoon b.v. Dat hebben we toen 2 nachten gehuurd, prima plekje!
De dag daartussen hebben we de toer rond dolfijnen gemaakt. Met de boot o.a. vlak naast de dolfijnen gevaren, daar was een groep van misschien 10-12 met een paar jongen, prachtig om ze te zien spelen! Daarna hebben we een uur gezwommen en schelpen gezocht bij en op een verlaten eiland midden in de Pacific Oceaan. Daarna kreeg de Kapitein een seintje dat er een andere groep dolfijnen was gesignaleerd: een wat kleinere deze keer, maar wel goed om mee te gaan zwemmen……
Dat was Esthers grote wens, dus toen er omgeroepen werd de 20 eerste goede zwemmers mogen NU komen… Ik maakte foto's van hoe ze in het net naast de boot sprong, hoe we met 20 mensen in dat hele grote net doorvaarden, tot we er vlak bij waren en ook toen ze 'vrij' gingen. Alleen, wie speelde er met wie… Toen deze groep in de oceaan lag… waren zij een stuk verderop. En toen ze na 15 minuten weer aan boord kwamen, waren ze vlak voor en vlak naast de boot…
De tweede groep die mocht had iets meer geluk, want toen zij in het water lagen waren ze veel dichterbij… Toen een van de lady's aan boot kwam, vroeg de captein: "Did you see the dolphin? " 'No', she said… Wel, he said: "They did see you!!!" Dat is wat ik steeds dacht: zij spelen, zwemmen met ons!!! Niet andersom!!! Maar het was ontegenzeglijk: fantastisch!!!
Op zaterdag zijn we op bezoek geweest bij de andere zus van de vorige eigenaar van Vincent's huis. De ontvangst van Gina en Han was er allerhartelijkst en we vielen nog met ons neus in de zelfgebakken taart en moorkoppen! Ze was op donderdag jarig geweest! We begrijpen heeeeeel goed, waarom zij niet in het huis van haar broer is gaan wonen.
We hebben een paar foto's meegekregen, om aan Vincent te laten zien, maar zij was ook erg geïnteresseerd in Vincent, omdat haar Amsterdamse zus haar had verteld, dat hij in gestalte en in zijn gedrag veel leek op hun (nu overleden) broer.En dan nog iets bijzonders…. We hebben daarna geslapen in een bus op een berg, midden tussen de schapen…. Geweldig!!!
Er had nog niemand op deze backpackersplek gebruik gemaakt van deze mogelijkheid, maar wij wilden dat wel uitproberen. We parkeerden onze auto achter die bus, zodat je die niet zo erg zag staan en we zijn, na de barbecue in de boerderij, naar ons plekje gelopen. Helemaal donker, oh nee, verlicht door volle maan en 100.000den sterren! Prachtig! We zien hier in de lucht trouwens het zuiderkruis, dat is ook een symbool, wat op de vlag van Nieuw Zeeland en Australie staat, maar ook een winkelwagentje.
Dat is Jupiter, werd ons verteld, maar ik vind 'winkelwagentje' net zo grappig als het 'steelpannetje' thuis, dat heet eigenlijk ook de Grote Beer. En een groot toilet dat we hadden…. We konden ook gebruik maken van degene in het huis, want de bewoners waren al vroeg weg, maar de deur bleef open! Het is hier tenslotte Nieuw Zeeland! Geweldig! Ik ga er een eind aan breien, want we zijn klaar met inpakken en dus gaan we rijden…. Op naar New Plymouth. Met allerlei leuke dingen tussendoor…
Hier opnieuw een mailtje uit Zonnig Nieuw Zeeland... uit Eastborn, top 10 Holydaypark Hutt Park, vlak bij Wellington. Nu is het leven wel weer goed, maar gisteravond... Ik had toen graag even gechat of ge-emaild met 'thuis'! Er was nl een bosband hier vlak achter de camping! En brand......... I HATE IT!!! We hoorden het van een vrouw hier in de wc, maar we zagen het ook: een stuk van de bergen om de stad en in dit dorp stonden hard te fikken.... Maar vanmorgen om 6 uur vlogen blushelikopters af en aan en nu zijn ze gestopt, dus het lijkt onder controle... Maar ik vond het niet zo lekker om te gaan slapen...
Gelukkig was de wind de andere kant op... Jullie zullen je misschien afvragen, waarom we zo lang geen mail hebben gestuurd maar we reizen samen met Anita en Gemma en op de prachtige plekjes waar we waren, was vaak geen mogelijkheid... Ach: geen bericht is goed bericht! We hebben een hele mooie plek gehad met onze camper bij een vriendin van Anita, die aan de oceaan woont... Daar zaten we vaak ook bij haar in huis, een schitterende splinternieuwe bungalow aan zee, maar we hebben er ook een boottrip naar de zeehanden gemaakt. heerlijk en wandelingen langs het strand... verrukkelijk
Toen we door reden zijn we o.a. langs een possumfarm gereden, want ik zei tegen Anita: "ik heb alleen nog maar platte possums gezien...op de rijweg". Nu zijn ze hier ziet zo geliefd, omdat ze veel vernielen, maar ze gunden mij het knuffelige pelsje (daarover later meer...) zelf te voelen.
Ook naar een Kiwifarm zijn we geweest. Kiwi's zijn "rare vogels!!! ze hebben geen vleugels en kunnen dus niet vliegen. Ze komen alleen maar hier voor. Hun voorloper, zagen we gisteren in het Te Papa Museum in Wellington, is een GIGAgrote vogel uit de tijd van de Dynosaurussen. Maar het ei wat een vrouwtje bij zxich draagt is zo verschikkelijk groot: bijna haar hele buik... Je snapt niet hoe het diertje dat eruit kan krijgen...
Gisteren dus naar Wellington gevaren met een ferry. Daar hebben we even toeristisch gedaan: dat museum, waarin de geschiedenis van Nieuw Zeeland aanschouwelijk is gemaakt en we zijn met de kabeltrein mee gegaan: NAAR BOVEN OP DE BERG. Een prachtig uitzicht daar! Maar tijdens de heenreis was er nog een verrassing: we zagen dolfijnen! Voor de rest is alles helaas gewist door die pc...
Een volgend briefje... Vanaf het zonnige deel van de wereld alweer een berichtje... Oneerlijk he? Maar het is zo vreemd, om in te denken, dat het bij jullie wel eens tot 10 graden kan vriezen, dat ze al schaatsen in Friesland, en dat wij hier in ons hemdje lopen.... Net zoals het altijd weer lastig is, dat jullie 12 uur later leven dan wij hier nu... Gisterenavond om 7 uur (bij jullie dus 7 uur 's morgens) hebben we de CHOCOLADE fabriek van Dunedin bekeken... Cadbury... Een geur! Heerlijk! En lekker!
We kregen een rondleiding door de hele fabriek, inclusief proeven en een blik op de chocolade waterval.... Dat, vertelde ons de gids, is niet echt in functie, maar na de voorstelling pompt een pomp de chocolade weer naar boven voor de volgende voorstelling en als het seizoeln voorbij is, sturen ze het gebruikte spul naar Australie.... Dat is net zo iets, als bij ons met Belgen.... Alleen: hij moest voorzichtig zijn, want er was een Australiër bij!!
Vandaag gaan we nog verder naar het zuiden, misschien naar een pinguinkolonie.... Gisteren hebben we al rijdend onze plannen aangepast... We hadden het advies gekregen om een rondrit door het binnenland te maken: zulke mooie vergezichten en de bergpasses... En stop en gebruik een lunch bij het azuurblauwe meer ............ (later opzoeken) want dat is zo schitterend.... Je ziet dan op de achtergrond Mount Cook, de hoogste berg van zuid Nieuw Zeeland en misschien we van heel Nieuw Zeeland.
Goed idee, gaan we doen! We vertrokken... bij de ons hostel " The Wonderer" vandaan, het van buiten oranje geschilderde voormalige huis van een mevrouw die we in de supermakt in Christchurch ontmoeten en wat nu een Backpackers hostel is. Het was daar ook weer heel vriendelijk, want we kregen appels van hun boom mee (zelf vers geplukt!!) en ook abrikozen, lekker, zelfs Esther vind ze nu heerlijk!
Maar goed: wij gingen rijden en na ongeveer een kwartiertje kregen we spettertjes op de ruit en nog wat verderop ging dat over in gieten! Daar ging de mooie blauwe lucht, het was er grijs... donkergrijs... en vergezicht? Nee, heel kort zicht! Zouden we wel doorrijden? We zouden Mount Cook nooit zien en waarschijnlijk niet eens het meer... En het was een rondritje over 70 km wegen van zo'n 325 km....
We zijn gekomen tot iets verder dan Plesant Point en toen zijn we omgedraaid... En wat denk je: na 10 minuten rijden ging de Zon weer schijnen! We zijn o.a naar het strand van Moeraki gegaan met de mooie ronde stenen, maar niet daarvoor, vorige keer toen Esther hier was had ze er zulke prachtige schelpjes gevonden. Dat hebben we nu weer gedaan. Het was er zo heerlijk, dat Esther zelfs is verbrand op haar schouders! Heerlijk: voeten in de zee, lopend in de wind, zalig...
Begrijpen jullie dat ik medelijden heb?! Maar, ik beloofde het al eerder: ik probeer wat zon naar jullie toe te sturen! Voel je die zo nu en dan? En mijn warmte? Voor jullie allen! Lieve mensen, we gaan straks weer verder "to explore the Soud Island" Alle goeds voor jullie allemaal.... De volgende keer weer meer verhalen vanuit hier... We genieten en denken nog niet (veel) aan de thuisreis... Ergens in mijn koffer zit een boekje over Los Angelos, dat lezen we wel tijdens onze 10 uur durende vlucht, als we over de tijdlijn vliegen.... Daar winnen we (gelukkig) een dag!
Tja... Wij hebben de dag al gehad, jullie ontwaken pas net... Even vlug voordat ik ga slapen....Want morgen gaan we alweer op een boot: nu naar de Doubtfull Sound, ofwel Twijfelachtige Fjord... Vandaag zijn we naar de Milford Sound geweest en het was (weer) geweldig... Het regent daar minstens 200 dagen per jaar... Maar vandaag... Stralende zon, azuurblauwe lucht en dezelfde kleur van de meren. De enige regen, die we kregen, was die van de waterval, toen de kapitein ons daar te dicht onderdoor schoof, expres natuurlijk... geen probleem, want met de temperaturen hier, zijn we zo weer droog.
Een ander hoogtepunt van de dag, was, dat we stenen in de rivier hebben gegooid... we hebben de rivier een andere wending gegeven... dat is een liedje wat Paul de Leeuw heeft gezongen en dat leek mij wel ook wel wat... Nu, wij deden dat vanmiddag.... We hadden trouwens een meerijder: die Australische man, waar ik over schreef in de Chocoladefabriek. We kwamen elkaar de laatste drie dagen elke keer op de verschillende plakken weer tegen. Gisteravond hadden we "thee" (zoals de Australiers een groot diner noemen) samen en vandaag reden we met onze huurauto 2 1/2 uur naar Milford Sound. Morgen delen wij zijn kar. Gewoon heel gezellig...
Weten jullie wat WIJ nu weer beleefd hebben? Geen idee? We deden gisterenmiddag een HELI-FLIGHT... Ofwel we zijn met een helikoper 2 maal opgestegen (hij ging even naar de benzinepomp) en daarna zijn we naar 2 gletsjers vol met sneeuw en ijs gegaan... Eerst vlogen we over de Frans Jozef gletsjer en daarna naar de Fox gletsjer. Die is heel breed en daar ligt heel veel diepe sneeuw bovenop. We hadden groot geluk want het was gisteren prachtig, helder / zonnig weer en nu is het bewolkt. De toppen van de bergen zijn in een witte wolk gehuld. Dit land heet ook het land van de lange witte wolk: Aoteore. De Engelsen hebben het later Nieuw Zeeland genoemd.
Vandaag gaan we langzaam aan naar Greymouth. Van daaruit gaan we een schijnbaar prachtige route rijden naar Christchurch. Morgen avond hebben we daar afgesproken met Paul, de Australier op het plein voor een gezamenlijk diner. Donderdag 2-2 vliegen we om 7 uur 's avonds naar Los Angelos, maar daar komen we ook weer op dezelfde dag, zelfde tijd aan omdat we over de tijdlijn vliegen.
Vanuit Adventures Hotel in Los Angelos, nabij de luchthaven, en Backpackersplace een berichtje van ons. We hebben een prima vlucht gehad, met maar weinig mensen die deze 12 1/2 uur in dit vliegtuig wilden zitten, dus plek plenty!!! Dat betekende, dat Esther heerlijk op 3 stoelen kon gaan liggen en ook 6 uur heeft geslapen! Als ik een lekker kussentje heb, kan ik dat ook wel zittend, dus dat heb ik gedaan, ook 5 1/2 uur onder zeil geweest! En dus kwamen we hier fris als 2 hoentjes aan!
We hebben bij de luchthavens wel een en ander meegemaakt, o.a. was Esther de enige van de hele groep, die meeging, die volledig werd onderzocht! Al haar handbagage moest uit haar tas en ze moest haar schoenen uit doen en werd volledig gescand. Daarvoor werd ik al helemaal terug gestuurd: ik moest mijn koffer lichter maken en mijn handbagage verdelen over 2 stuks... Ze vertelden niet veel over moge- en onmogelijkheden bij de invoer naar Amerika.... Alleen moesten we bijna al onze zaden inleveren....
De enige verplichting die we hadden, was een hotel opgeven, waar we naar toe zouden gaan... (zouden, want ze hoefden alleen maar een naam...) We hebben het eerste het beste hotel van hun lijst op hun lijsten gezet: Crowne Holiday Hotel... Veel te duur, maar who knows... We zitten daar dus niet! Wij zijn natuurlijk echte Hollanders en zitten in een plek, waar ze veel FREE hebben: free champagne en koffie met koekjes, straks free food en voor 6 dollar een goede maaltijd...
Morgen hebben we een Los Angelos Tour geboekt hier bij het hotel met shuttelservice en daarna gaan we waarschijnlijk een auto huren. Kortom: we explore Amerika Now!!! Heel veel groetjes voor jullie allen en tot mails, hoors en volgende week wel weer eens ziens, maar onze week Amerika is nu begonnen... En het is nog maar half zeven op deze 2e februari, het is jammer, dat een van ons niet jarig is vandaag, want dan hadden we 45 uur deze datum!
We hebben het hier fantastisch naar ons zin gehad: 4 nachten in Adventure Hotel in Los Angelos, de bij-stad Inglewood, de weg: Century Boulevard Nu vertrekken we om 12 uur met de (ook al gratis) shuttle naar het vliegveld Wat we hier vandaan zoal gedaan en gezien hebben: Disneyland, Hollywood, Santa Monica Beach en de plekken waar ze Bay Watch hebben opgenomen...
Vele bekende wereldburgers, al ken ik niet alle namen, daarvoor neem ik volgende keer Peter mee. Heel Los Angelos vanuit de lucht, toen we aankwamen, dan zie je ook alle smog die boven de stad hangt! Lieverds, tijd om te gaan verzenden, voor het straks weer wegvalt: veel liefs en tot morgen, overmorgen etc... THUIS!
Alleen op een rare tijd gemaakt… Het was half vier, toen mijn ingebouwde klokje het genoeg vond… Heet dat nou een jetlag? Daar heb ik toch geen last van? Maar mijn 'De Vette' ziekte laat me even in de steek… die van het overal en altijd wel kunnen slapen… En ach… jullie hebben nog steeds niet gehoord, dat we veilig en HEEL gezellig zijn thuisgekomen en hoe de laatste dagen, uren in LA zijn geweest… Daar ga ik nu even iets aan doen!
Ons vliegtuig vertrok om 10 voor 4 op maandagmiddag 6 februari… Bij jullie was het toen al 01.00 uur in de nacht. Maar als je dan instapt, kun je echt niet meteen slapen… wie slaapt er nou om 4 uur 's middags….??? We hebben het allebei tijdens de vlucht van zo'n 9 uur geprobeerd, maar Esther is het helemaal niet gelukt, en mij gedurende 20 minuten… Ach, dat zou thuis wel komen…
Even die laatste Los Angeles dagen: We zijn écht naar Disneyland Amerika geweest, daar het 50 jarig feestje meegevierd… Dat had ik nooit gedacht, toen we zo'n 10 jaar geleden door Disney Parijs liepen... En dan die dag, dat we door Hollywood liepen en allerlei beroemdheden tegenkwamen… sommige na al jaren dood te zijn geweest… En zelf te lopen over een straat met allemaal koperen (zal toch niet echt goud geweest zijn?) sterren in het trottoir gemetseld zitten van zo'n 50 cm doorsnee met de namen van allerlei film, muziek en tv-persoonlijkheden.
Ook ben ik op de foto gegaan met diverse sterren... Helaas waren sommige een look-a-like, zoals Elvis Presley, Spiderman en Charlie Chaplin. Die wilden graag geld krijgen... Maar je staat er ineens wel oog in oog mee! Mare, leuk was het zeker!!! Hollywood!!! Hollywood...En dan te lopen door de wijk Beverley Hill… (met zo'n hete aardappel in je ….) we zijn allebei in het superluxe hotel Four Seasens waar o.a. de film Pretty Woman is opgenomen, naar de wc gegaan…. Chiquer dan chic… En er stonden zulke prachtige orchideeën overal in die gigantische hal… (dat heet vast anders…) Eén ervan leek sprekend op Esther… Een kopje koffie aan de overkant kostte 5 dollar, ongeveer 5 euro…
Op zondag zijn we met de shuttelbus van het hotel naar het strand van Venice Beach gegaan. Daar vandaan zijn we gaan lopen naar het strand van Santa Monica en de plekken waar ze Bay Watch hebben opgenomen... en waar vele beroemdheden zonnenbaden… Wij dus ook… Want het weer was alweer prachtig! Iets minder warm dan in Nieuw Zeeland, maar nog steeds zagen we overal bloeiende bloemetjes en bomen en liepen we in T-shirtjes! Ook werd er in zee gezommen, maar dat leek zelfs Esther iets té! Wij waren verwend met ons hot pool, heet water zwembad voor de deur.
Op de terugrit in de shuttel praatten we met een "mamma" van een groep… Zij bleken een Maori dans- en zanggroep uit Nieuw Zeeland (de beroemste, hoorden we later…) en waren op tournee door Amerika. De "mama" beloofde me, dat ze 's avonds voor ons zouden optreden bij het zwembad. Wow!!! Dat waar we in Nieuw Zeeland naar toe wilden, maar wat niet was gelukt, kregen we nu privé voor onze tijdelijke huisdeur… ONGELOOFLIJK!!! En goed dat ze waren!!! We hebben er heel wat foto's van gemaakt en Esther heeft van de HAKA, de bekendste dans, een filmpje gemaakt met haar fotocamera… Zo kunnen we blijven genieten!
Op maandagmorgen, de vertrekdag, lag ik om 7 uur in het zwembad met "Mama Maori". Ik was haar zo dankbaar! We hebben emailadressen uitgewisseld, zodat we elkaar kunnen schrijven… Echt een ongelooflijk iets… Dat we toch in dat hotel zijn gebleven…Vier keer apart een naccht hebben bijgeboekt… Toch niet een auto hebben gehuurd en die laatste avond elders doorbrachten… Nee, dat we daar net waren, op dat uur, die avond… terwijl we het in het hele grote Nieuw Zeeland gemist hebben… Tja… is dat wat ze een wondertje noemen? In ieder geval dachten we: vraag niet hoe het kan, maar geniet ervan! En dat hebben we volop gedaan!!!
De terugreis? Ach, gewoon goed, al konden we niet slapen! Ze draaien leuke films, mijn leesboek: "Nieuw Zeeland in een Rugzak"van Dolf de Vries gelezen, aantekeningenboekje aangevuld, kortom: je amuseert je best. En de verzorging was weer prima! Ze lopen wat af en aan met o.a. bekertjes water! En met diner en ontbijt, dat hoort, rondom een nacht… Het was trouwens maar even donker buiten, dat heb je als je vanaf die kant naar Nederland vliegt.
We kwamen dinsdag om tien voor elf aan op Schiphol. Al mijn vluchten zijn goed gegaan… Dat waren er wel negen bij elkaar….. En alle keren klapperden mijn oren pijnlijk,… maar met Oropax dopjes erin en een snoepje in je mond... ging het redelijk! Wie zouden er zijn: om ons op te halen, bedoel ik. Nou, dat was weer heel leuk: Peter en Vincent natuurlijk, maar vergezeld door Wilma en Annemieke… De laatste had een paraplu bij zich met daaraan 3 aardappelen, een zakje zuurkool en een rookworst en op een papier stond: "Het is weer Stamppottijd!" GEWELDIG! Ook waren er bloemen en "wereldreizigers" dropjes!!! Heel lief!
Die middag hebben we allebei even geslapen want 's avonds zouden we met Annemieke, haar broer Aad en Monieka en naar een optreden van Aboriginals uit Australië in De Naald in Naaldwijk. Dat was in oktober geboekt en daarom kwamen we op die 7e
februari thuis. Dat maakte het een afgerond geheel… Zondag die Maoir dansgroep, nu die Aboriginals… Ook nog lang met de leden van de groep gesproken in de foyer na afloop en foto's gemaakt… een afgeronde vakantie..
Gisteren, woensdag, hebben Esther en ik wat souveniertjes uitgezocht en gemaakt… wie weet… Ook heb ik mijn fotorolletjes weggebracht… Afwachten tot zaterdag, maar ik ben heel benieuwd! En als jullie willen kun je over een paar weken komen kijken… hopelijk! Want straks begint het gewone leven weer: Vandaag ga ik weer naar Nijntje, eens kijken hoe het er daar voor staat met het voortbestaan en hoe groot de kindertjes zijn gegroeid. En dan weer EHBO… En nog vele andere "gewone" dingen… En mijn toekomstplannetjes………….
Maar de ervaringen die we hebben gehad, de geweldige mensen die we overal hebben ontmoet, de heerlijke familiereünie, waarbij ik aanwezig was in Australië, de heerlijke week met Anita en Gemma… en vooral het samen doén en zijn met die heeeeeeeeeele lieve dochter van me… dat zal ik nooit vergeten!!! Dat neem ik verder mee… Wie weet gaat er voor mij nog eens een vliegtuig die kant op…
Tenslotte zijn we o.a. door Paul uitgenodigd… al is het over 30 jaar, als we in Australië zijn, dan zijn we welkom… dus je weet maar nooit! Maar voor nu: hartelijk dank voor jullie belangstelling en hopelijk heb je een klein beetje van de (zonne)warmte gevoeld, die ons heeft beschenen!
