Dit prachtige nationaal park aan de West Coast van het Zuidereiland is vreemd genoeg nog redelijk onbekend bij toeristen. Ook in reisgidsen is weinig over het park te lezen. Maar Paparoa National Park is absoluut de moeite waard! In dit gebied kun je heerlijk rondstruinen en genieten van de rust zonder hordes fotograferende toeristen om je heen.
Landschap met pannenkoeken
Het park is in 1987 gecreëerd om het unieke kalksteen karst-landschap te beschermen tegen mijnbouw en bosbouw. Karst doet zich voor in streken waar kalksteen aan de oppervlakte ligt en wordt aangetast door chemische verwering van de zure eigenschappen van regenwater. Toen de grenzen van het park werden aangelegd is geprobeerd de natuurlijke grens intact te houden om de diversiteit van van het landschap en ecosysteem te behouden.
Paparoa National Park is voornamelijk bekend door de Punakaiki Pancake Rocks. Dit is een rotsformatie die dankzij duizenden jaren regen, wind en opstuivend water zich tot stroken kalksteen heeft ontwikkeld. Deze worden gescheiden door dunne repen zachter kleisteen. Het lijkt alsof hier stapels stenen pannenkoeken liggen!
Grotten
De grotten van Paparoa zijn ook zeker de moeite waard. Het hele westelijke kalksteengebied van het park is bezaaid met grotten. Een aantal hiervan werden pas in de jaren zeventig ontdekt. Xanadu, gelegen bij Bullock Creek, is maar liefst vijf kilometer lang. Deze ligt in een gebied van grotten en rotskloven die met elkaar verbonden zijn.
De langste grot van het park is de Metro Cave, die bij de Aranui stroom ligt. Deze grot is maar liefst acht kilometer lang en daarmee een van de grootste grotten van het land.
Kanoën en raften
Naast het bewonderen van de ongelofelijke natuur van Paparoa National Park is er van alles te doen. Zo kun je er kanoën op de Waitakere River. Ook beginners kunnen hier lekker peddelen: de rivier is smal en niet al te wild. Daarnaast kun je ook nog eens genieten van een geweldig uitzicht langs de rivier. Zo zie je er kalkstenen kloven en inheemse bossen.
Mag het wat avontuurlijker? Ga dan cave raften! Kruip en sluip door het pikdonkere grottenstelsel van het National Park en zak later op een autoband de wilde Nile River af. Samen met je gids ontdek je de kalkstenengrotten met bizarre rotsformaties en een woud van stalagmieten en stalactieten.
Gloeiwormpjes hemel
Onder de grond komt de enige verlichting van het lampje op je hoofd. Wanneer die wordt uitgeschakeld zie je echt helemaal niets. Meer licht krijg je later op een wel heel bijzondere manier. Wanneer je op je autoband zit en dobbert op de ondergrondse rivier, vraagt de gids je lampje uit te zetten. Dan zie je boven je een fantastische sterrenhemel... van gloeiwormpjes! De oplichtende buikjes van deze beesten zorgen voor een waanzinnig mooie ervaring.
Op je autoband volg je de rivier naar buiten waar het er een stuk wilder aan toe gaat. Afhankelijk van de waterstand zoef je over het water en kom je goeie stroomversnellingen tegen. De Nile River doorkruist het indrukwekkende, nauwelijks aangetaste Paparoa National Park. Langs het water staan enorme varens, nikau palmbomen en rotsen overwoekerd met allerlei subtropisch groen.
Hiken
Het gevarieerde landschap van het National Park is perfect om te hiken, of zoals de Kiwi's dat zeggen: tramping. Ontdek nog meer van het landschap door de bergen en heuvels te beklimmen, de grotten te verkennen en langs de stroompjes en rivieren te wandelen.
In het park zijn een aantal routes beschikbaar en er is voor ieder wat wils. Zo zijn er korte tochten (al vanaf een half uur!) tot langere tochten, zoals de Fox River Caves Track. Sommige tochten duren twee of drie dagen, zoals de in 2019 geopende Paparoa Track en Pike29 Memorial Track. Dit is zeker een aanrader want een avondje kamperen in de wildernis is absoluut de moeite waard!
Flora en fauna
Dankzij de aanwezigheid van subtropisch én een koel klimaat kent Paparoa National Park een diversiteit aan bomen. Zo groeit er een weelderig woud van nikau palmbomen, northern rata en cabbage trees. Hoger gelegen in de bergen groeien beuken en sub-alpine struiken kris kras door elkaar. Nog hoger geven madeliefjes en gentianen nog wat kleur tussen de alpine struiken. Omdat sommige planten alleen in dit gebied voorkomen, denkt men dat Paparoa tijdens de ijstijd een soort botanisch toevluchtsoord is geweest.
Deze prachtige diversiteit van soorten bos die je nergens anders in Nieuw-Zeeland ziet. Het is dan ook het laatst overgebleven gebied dat een compleet ecologisch systeem van aangrenzende laaglanden, kustbossen en bergbossen heeft.
Door de hoogteverschillen verblijven vogelsoorten zoals de toei, Maori-belhoningvogel, kaka en de Nieuw Zeelandse vruchtenduif in de winter in het lagere bos gebied. In de zomer trekken zij naar een hoger gelegen gebied.
