750.080Kiwi Slang
We zijn hier nu een maand of 10 en veel woorden heb ik geleerd en gebruik ik nu, zonder er te veel over na te denken. Zo weet ik nu de betekenis van chilly bin, togs, jandals en heaps bijvoorbeeld (dat is een koelbox, zwemkleding, slippers en veel).
Maar om die woorden uit te spreken met het juiste accent is weer een heel ander verhaal. Waar de kinderen het accent moeiteloos overnemen en als echte kiwi's strooien met hun woorden, zo erg stotteren Fons en ik met bepaalde zinnen en uitspraken. Ons grootste struikelblok? Het piepkleine woordje ‘no’.
Wij hebben Engels gehad op school en het woordje ‘no’ klinkt zoals het geschreven staat. Hier wordt het uitgesproken als iets van neuoj ofzo. Gelukkig hebben we Youtube en kwam ik erachter, dat er veel meer mensen grote moeite hebben met deze kiwi-uitspraak.
Hieronder een filmpje van een gemengde groep mensen: let op de ‘no’!
Fons en ik zitten regelmatig 's avonds te neuoj-en om het goed te krijgen (de ultieme inburgering zeg maar). Maar net als we denken, dat we hem redelijk onder de knie hebben, komt een van onze kinderen, roept het weer eens en dan horen we weer, dat het echt nergens naar klinkt. Maar het is een truckje, we denken er nog te veel bij na, waardoor het erg gekunsteld klinkt.
Maar we geven niet op! Ook het ‘I know’, zit in die klankgroep, dus we worstelen door. Want dat zou ik zooo cool vinden: dat mensen niet meer kunnen achterhalen waar we vandaan komen en dat we hetzelfde spreken als de kinderen. Zelfs de jongste telg begint de neuoj-klank al te krijgen!
Het onderste filmpje is van van de Graham Norton die helemaal niets snapt van wat een kiwi bloke zegt. Maar daar heb ik dan weer helemaal geen moeite mee. Toch ben ik dan benieuwd, hoe dat met de mensen in Nederland zit. Zijn wij al zo gewend aan dat accent, dat we het moeiteloos kunnen volgen of zijn die Engelsen daar gewoon slecht in en is dit voor iedereen redelijk te doen?
Veel plezier ermee!
Over Marja Captijn
Mijn naam is Marja Captijn. Van 2005-2007 hebben we in NZ gewoond vanwege het werk van mijn man.
Het was een standaard verhaal, zoals je in elk boekje tegenkomt: geplande reis van ruim 20 maanden, met twee kinderen en 5 koffers heen, met drie kinderen en zes koffers terug, daarna heimwee, heimwee en heimwee. En dan weer zien te aarden in Nederland. Dat was erg lasting voor ons, zelfs na een jaar of twee.
Maar om dan weer terug te gaan om te ontdekken of het echt zo leuk was in NIeuw-Zeeland? Het heeft ons 5 jaar gekost, maar nu wonen we er dan eindelijk weer! Met onze 4 kinderen inmiddels (!), 2 meiden en 2 jongens, maken we de buurt van Blenheim onveilig.
Omgeven door de wijngaarden, de sounds op 25 minuten afstand en de Wither Hills in mijn achtertuin probeer ik opnieuw mijn draai te vinden. En ik kan je zeggen; aan de omgeving en het weer zal het niet liggen! Neem een kijkje in mijn leven en geniet mee van mijn visie op the kiwi way of Dutch life!
