750.080Shaky Wellington
Mijn moeder heeft me opgezocht in Nieuw-Zeeland. We hebben een geweldige tijd gehad. Daar wilde ik deze blog aan wijden, het leven aan de andere kant van de wereld en het bezoek van familie en vrienden van thuis wat heel waardevol is.
Maar.... afgelopen weekend was het heel erg aan het rommelen hier. Letterlijk, rommelen, als in: aardbevinkjes. Het hele weekend waren er kleine bevinkjes. Ik was met mijn moeder een weekendje naar Nelson (een plaats in het noorden van het Zuidereiland). Als afsluiting van ons samen zijn, voordat mam via Christchurch weer terug vloog naar Nederland.
In ons hotel leek het s'morgens wel of we werden wakker 'gewiegd', althans, zo voelde het. Het waren harde bevingen maar niet heftig gelukkig. Heel bizar.
Zondagmiddag vloog ik terug van Nelson naar Wellington. 'Ready for landing'zei de stewardess in het vliegtuig. Twee minuten later zei ze 'We have to turn the airplane around and fly back to Nelson. A big earthquake just hit Wellington and the airport is closed'.
Een grote aardbeving? Net zoals de aardbeving in Christchurch vorig jaar dacht ik? Het was verschrikkelijk. Ik had geen idee hoe groot big was. Ik dacht alleen maar, hoe gaat het met mijn vriend? En staat ons huis er nog? De 15 minuten tot het moment dat we uiteindelijk landden, leek zó veel langer dan dat!
Nadat we waren omgedraaid en weer terug vlogen naar Nelson, kregen we te horen dat de luchthaven weer open was en dat we dus weer om konden draaien. Ongeveer tien minuten later landden we in Wellington. Ik beldde mijn vriend meteen op. Gelukkig was alles oke.
Hij was heel erg geschrokken en was snel onder de tafel gedoken (dit is een veilige plek tijdens een aardbeving). Met het huis was gelukkig niets aan de hand. Er was wel schade in de stad, maar gelukkig is er voor zover ik weet niemand gewond geraakt.
Een aardbeving van 6.8 op de schaal van Richter. Bijna net zo hard als de aardbeving in Christchurch afgelopen jaar, maar gelukkig heeft deze aardbeving niet zoveel schade aangericht als de aardbeving in Christchurch. Na een grote aardbeving zijn er aftershocks. Iedere dag, meer dan 10 per uur. Soms hele kleine schokjes en soms voel je de grond een paar seconden schommelen of hoor je ineens de glazen op de plank rinkelen. Oh, daar is weer een aardbevinkje zeggen mijn vriend en ik dan tegen elkaar.
Ik vind het bizar. Tien maanden geleden voordat ik naar Nieuw-Zeeland kwam, had ik nog nooit een aardbeving gevoeld en nu kijk ik er niet eens meer van op als er een aardbevinkje is.
Na deze grote aardbeving worden ineens overal alle protocollen aangescherpt en verduidelijkt. De kans op een andere grote aardbeving blijft helaas aanwezig. Op mijn werk hebben we een noodpakket met eten en drinken. Waar we als het nodig is dagen en misschien wel weken lang van kunnen eten. Steeds meer mensen hebben ook thuis een noodvoorraad met blikvoeding en flessen water ingekocht.
Afgelopen zondag, de dag van de aardbeving in Wellington, was mijn moeder haar laatste dag in Nieuw-Zeeland. Zij had een vlucht geboekt van Christchurch naar Auckland en van Auckland weer terug naar Nederland. Van te voren vond ze het best spannend om in Christchurch te zijn, na de heftige aardbevingen die in Christchurch plaats hebben gevonden. Maar op de enige dag dat zij in Christchurch was, was er een grote aardbeving in Wellington.
Er worden voorspellingen gemaakt over de kans op nog een grote aardbeving. Al deze voorspellingen worden gemaakt op basis van statistieken. Niemand kan weten of er nog een aardbeving komt, zo ja wanneer en hoe hard.
Weetje, ik heb hier in dit magisch mooie Nieuw-Zeeland heel goed geleerd om te leven in het moment, al het mooie te waarderen wat ik heb en te genieten van al het moois dat er is (en dat is veel in dit land!) en om me heen gebeurt. Aardbeving of geen aardbeving. Met angst kom je nergens.
Volgens kansberekeningen is er in Nieuw-Zeeland misschien meer kans op een aardbeving, maar als je alle kansberekeningen bekijkt, ben je nergens veilig. Nieuw-Zeeland, zelfs met je onvoorspelbare aardbevingen af en toe, blijf je een geweldig land!
Over Eva
Eva verhuisde in augustus 2012 met haar vriend, een kiwi, naar zijn thuisland: Nieuw-Zeeland. Zij hebben elkaar in Nederland leren kennen. Het leven in Nederland was goed maar nadat zij ruim drie jaar in Nederland hebben gewoond, besloot ze om met hem naar Nieuw-Zeeland te verhuizen.
Ze beseffen dat een lange afstandrelatie tussen Nieuw-Zeeland en Nederland niet is te doen, dus in de toekomst moet er een beslissing gemaakt worden; Nieuw-Zeeland of Nederland? Die keuze kan alleen gemaakt worden nadat ze in beide landen hebben gewoond.
Vergelijkingen, twijfels, soms wat heimwee maar vooral veel nieuwe indrukken, nieuwe mensen, ervaringen en kansen in dit ontzettende mooie land spelen allemaal een rol in het leven dat Eva opbouwt in Nieuw-Zeeland.
Vanuit de winderige stad Wellington, waar zij woont, schrijft zij over Maori's (haar vriend komt uit een Maori familie), het dagelijkse leven in een ander land, cultuurverschillen, indrukwekkende natuur, de kiwi's en nog veel meer.
